At the beginning of our love [Book 1]

Είχες δίκιο για εκείνον..{05}

Έχετε ξυπνήσει ποτε νομίζοντας πως σήμερα είναι η μέρα σας; Πιστεύοντας πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν; Σήμερα έτσι σηκώθηκα από το κρεβάτι

Είναι Δευτέρα.

Εχθές μόλις ξύπνησα ο Άλεξ με έφερε σπίτι μου και έχουμε να μιλήσουμε από τότε. Συνέχεια σκέφτομαι εκείνο το φιλί...

Οι γονείς μου δεν είχαν καταλάβει τίποτα πάλι καλα και όταν ήρθα δεν ηταν σπίτι. Ήταν ο κύριος Αντώνης ( τον κύριο Αντώνη τον έχουν προσλαμβάνει οι γονείς μου για να παίρνει από το σχολείο τον Αχιλλέα και να τον προσέχει όταν δεν ειμαι εγω σπίτι κτλ) μαζί με τον Αχιλλέα και απλά είπα πως ήμουν σε μια φίλη μου.

Οπότε όλα καλά.

Ευτυχώς δηλαδή,αν μάθαιναν οι γονείς μου τι εγινε θα μου φώναζαν τόσο πολύ γιατί θα λέγαν πως δεν είναι εικόνα αυτή για ένα κορίτσι σαν εμένα κτλ

Μίλησα χθες με την Άννα και της είπα όσα έγιναν,μόνο σε εκείνη το είπα και άρχισε να λέει πως αρχίζω να ερωτεύομαι τον Άλεξ και ναι,δεν ξέρω..

Δεν θέλω να ξέρουν η Κατερίνα και η Λίνα,δεν είναι ότι δεν τις εμπιστεύομαι απλά δεν θέλουν να έχουν μυστικά από τα αγόρια και δεν είναι κάτι που θέλω να μάθουν τα αγόρια.Γι'αυτο και δεν τους το είπα

Νιώθω άσχημα που δεν τους το είπα... αλλά ετσι είναι καλύτερα. Βασικά έτσι πιστεύω και ελπίζω όντως να'ναι καλύτερα έτσι.

Φτάνω στο σχολείο και μόλις μπαίνω μέσα ακριβώς μπροστά μου βρίσκεται ο Άλεξ

<<Γεια.>> είπα μόλις έφτασα κοντά του

Με κοίταξε αδιάφορα και προχώρησε χωρίς να απαντήσει.

<<Καλημέρα. >> είπε χαρωπά η Άννα που μόλις μπήκε στο σχολείο

<<Καλημέρα. >> είπα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που έγινε πριν λίγα δευτερόλεπτα

Με προσπέρασε έτσι απλά..

<<Τι έχεις;>> ρώτησε

<<Με προσπέρασε>> είπα προσπαθώντας να το συνειδητοποιήσω.

<<Ο Άλεξ;>>

<<Ναι.Τι ηλίθια που είμαι;...>>

Αλήθεια νόμιζα πως κάτι θα αλλάξει;