At the beginning of our love [Book 1]

Σειρήνες {20}

Μπαίνω στο σχολείο και ψάχνω τον Άλεξ μα δεν είναι πουθενά.

Με βλέπουν τα κορίτσια και με ρωτάνε τι έγινε και τους εξήγησα.

<< Γιατί δεν μας το είπες εχθες;>> ρώτησε η Κατερίνα

<< Το μόνο που έκανα είναι να τον παίρνω τηλέφωνο,ήταν μια παρεξήγηση και θέλω να την λύσω>> εξήγησα

<< Τι κι αν εκείνος έψαχνε αφορμή να το τελειώσει; Βρήκε ότι έγινε εχθές την τέλεια αφορμή.>> είπε η Λίνα

<< Δεν θα το έκανε αυτό ο Άλεξ. Αν ήθελε να με χωρίσει θα μου το έλεγε και σίγουρα δεν θα με χώριζε μέσω τηλεφώνου και λέγοντας το σε κάποιον άλλο. Το να το αφήσω που μου είπε μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά πράγματα,όχι απαραίτητα ότι χωρίζουμε.>> τον υπερασπίστηκα ναι

<< Ακόμα να ξυπνήσεις έτσι; Μαρία αυτή η σχέση είναι λάθος,δεν το βλέπεις;>> ρώτησε η Κατερίνα

Δεν είπα τίποτα,εξάλλου ξέρω πως δεν θα αλλάξουν γνώμη με ότι κι αν πω.  Κάθε φορά λενε τα ίδια και τα ίδια καταντάει πολύ κουραστικό.

Μπαίνει στο σχολείο ο Άλεξ και πάω προς το μέρος του

Με βλέπει και πάει να με προσπεράσει.

<< Μπορώ να σου μιλήσω;>> είπα και σταμάτησε να προχωράει

Πήγα κοντά του

<< Γιατί δεν απάντησες στις κλήσεις μου;>> ρώτησα παρόλο που δεν ειναι δύσκολο να καταλάβεις το γιατί

<< Δεν ήθελα να ενοχλήσω εσένα και τον φλωρακο σου.>> είπε ειρωνικά

<< Ξέρεις πως δεν έγινε τίποτα. Αυτός που σήκωσε το τηλέφωνο ήταν γιος των συνεργατών των γονιών μου, που ήρθαν για φαγητο.Έπρεπε να στο είχα πει ότι έχουν κι γιο απλά φοβήθηκα... Ποτε δεν θα σου έκανα κάτι τετοιο.>> εξήγησα

<< Τι φοβηθηκες;>> ρώτησε απότομα

<< Την αντίδραση σου. Άλεξ είσαι από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί και δεν θέλω να αλλάξει αυτό. Ήταν μια παρεξηγήσει>> είπα με κατεβασμένο το κεφάλι

Ξέρω πως μπορεί να ακούγομαι μελο αλλά αυτή είναι η αλήθεια

<< Μην γίνεσαι μελο,μωρο μου.>> είπε και το πρόσωπο μου έλαμψε όταν με αποκάλεσε μωρο μου

<< Δηλαδή είμαστε εντάξει;>> ρώτησα χαρούμενη

<< Άλλη φορά να μου τα λες.>> είπε κοιτάζοντας με στα μάτια