At the beginning of our love [Book 1]

Μην ξεχάσεις..{38}

ΜΑΡΙΑΣ POV

Ξυπνάω από τον ήχο του ξυπνητηριού,δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι...

Από χθες το μεσημέρι δεν έχω βγει από το δωμάτιο μου,δεν είχα όρεξη για τίποτα το μόνο που έκανα ήταν να κάθομαι να κλαίω.

Σηκώνομαι από το μπάνιο μετά από κάνα 5λεπτο και πάω στην τουαλέτα. Κοιταζομαι στον καθρέφτη..Έχω τα χάλια μου. Τα μάτια μου είναι κόκκινα και πρησμένα από το κλάμα,ειμαι σαν κακομοίρα..

Ρίχνω στο πρόσωπο μου νερό για να ξυπνήσω,πλένω δόντια και αφού τελειώσω από το μπάνιο ξανά ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.

Κανονικά θα έπρεπε να ετοιμάζομαι γιατί σε λίγο θα έρθει η καθηγήτρια που μου κάνει μάθημα αλλά δεν έχω όρεξη. Το μονο που θελω ειναι να καθίσω στο δωμάτιο μου όλη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα,χωρίς να μιλήσω σε κανέναν. Θέλω να μείνω μόνη μου.

Χτυπάει κάποιος την πόρτα του δωματίου μου,λογικά η Νταρια

<< Κορίτσι μου σε παρακαλώ άνοιξε,έχω φέρει το πρωινό σου>> ακούστηκε η φωνή της Νταριας

Σηκώνομαι γιατί δεν φταίει σε τίποτα η γυναίκα. Της ανοίγω και ξανά ξαπλώνω στο κρεβάτι μου

<< Δεσποινίς Μαρία πρέπει να ετοιμαστείτε, έχετε μάθημα σε λίγο.>> μου υπενθύμισε

<< Δεν πεινάω.>> είπα αναφερομενη στο φαΐ που μου άφησε στο κομοδίνο μου

<< Μα πρέπει να φάτε,το πρωινό είναι πολύ σημαντικό.>> επέμενε

<< Νταρια είπα δεν πεινάω.>> είπα με λίγα νεύρα

Κάθισε στο κρεβάτι μου

<< Δεσποινίς Μαρία τα πράγματα θα φτιάξουν,όλα φτιάχνουν. Θα δείτε..>> είπε με θετικότητα

<< Μπορείς να μου ακυρώσεις το μάθημα λέγοντας πως ειμαι άρρωστη;>> την ρώτησα

Χρειάζομαι να ξεσκασω

<< Δεσποινίς Μαρία αν το μάθει η μητέρα σας...>> είπε φοβισμένη

<< Θα πεις ότι δεν γνώριζες τίποτα,θα πάρω όλη την ευθύνη,σε παρακαλώ Νταρια>> την παρακάλεσα

Πήρε στα χέρια της το τηλέφωνο και κάλεσε την καθηγήτρια μου λέγοντας της να μην έρθει σήμερα γιατί είμαι άρρωστη.

Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο με κοίταξε

<< Όλα εντάξει.>> είπε και σηκώθηκα από το κρεβάτι πηγαίνοντας στην ντουλάπα