ΣΧΕΔΙΑ-ΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

Γυρίζω και στριφογυρίζω εδώ και ώρα στο κρεββάτι μου και ο ύπνος δεν λέει να με πάρει.
Το μυαλό μου έχει κολλήσει στην εικόνα της μητέρας μου.
Όταν την είδα ξαφνικά μπροστά μου,χωρίς να το περιμένω.Και δυστυχώς για εκείνη δεν ήταν μόνη.
Ήταν με το κύριο Δημήτρη,το αφεντικό μου.
Το αφεντικό μου!!!
Παναγία μου θα τρελαθώ.
Κοιτάζω το ρολόι και δείχνει 5:30 το πρωί.Να έχω καταφέρει άραγε να κοιμηθώ και μισή ώρα όλη νύχτα;
Ξεφυσαω απελπισμένη και κλείνω τα μάτια πεισματικά.Μετά απο λίγο τα ξανά ανοίγω.Αυτό γίνεται όλη νύχτα.
Κατεβαίνω στην κουζίνα να πιώ λίγο νερό.Κάθομαι στον καναπέ και ανοίγω την τηλεόραση μπας και μου φέρει λίγο ύπνο.Όταν ήμουν μικρή,έπιανε....Τώρα γιατί όχι;;
Παίρνω το κινητό και αποφασίζω να απαντήσω σε ένα απο τα δεκάδες μηνύματα της Αντιγόνης.Απο την ώρα που γυρίσαμε σπίτι,κάθε λίγο έστελνε και από ένα.
Λογικό να ανησυχεί.Ήταν εκεί.Είδε.Και την μάνα μου και εμένα.

Περπατούσαμε στο κέντρο και συζητούσαμε που θα μπορούσαμε να καθίσουμε ήρεμα να πιούμε έναν καφέ,να πούμε τα νέα μας.Απο το ταξίδι μας στο Ναύπλιο και μετά δεν καταφέραμε να τα πούμε και είχε πολλά κενά στην ιστορία μου με τον Αλέξανδρο...Έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε σε ένα μικρό καφέ στην στοά,που είχαμε ξανά πάει και ξέραμε ότι εκείνη την ώρα δεν θα είχε κόσμο.

Μπήκαμε λοιπόν μέσα και την ώρα που σκαναραμε τον χώρο,να δούμε που θα καθίσουμε την είδα μπροστά μού.
Τα μάτια μου κόλλησαν επάνω της και για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου προσπαθούσα να καταλάβω αν έβλεπα καλά.
Καθόντουσαν σε ένα σχετικά απόμερο τραπεζάκι και αυτός της κρατούσε το χέρι.
Βγήκα έξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα με την Αντιγόνη να ακολουθεί.Δεν ήθελα να με δουν.Τι θα τους έλεγα;Και τι θα μου έλεγαν;Χριστέ μου ντρεπόμουν για λογαριασμό τους και δεν ήθελα να τους φέρω σε δύσκολη θέση.
Γύρισα κατευθείαν σπίτι.Ότι όρεξη είχα για καφέ και κουτσομπολιό είχε γίνει καπνός.Ντρεπόμουν και την Αντιγόνη.Τι εξήγηση θα μπορούσα να της δώσω για αυτό;Μήπως είχα να δώσω στον εαυτό μού;
Αυτός είναι ο άντρας λοιπόν που βγαίνει τόσο καιρό η μητέρα μου;
Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι δεν μπήκα τυχαία σε αυτή την εταιρεία για πρακτική.Το έκανε ο κύριος Δημήτρης για χάρη προς την αγαπημένη του.
Τώρα μπορώ να εξηγήσω πολλά πράγματα.Την ξαφνική πρόσκληση του πρεσβύτερου στο σπίτι του,την αντίδραση της μάνας μου,πόσο εύκολα τα βρήκαν μεταξύ τους,την επόμενη μέρα η τυχαία συνάντηση στο bistro που δεν ήταν καθόλου τυχαία.Τίποτα δεν ήταν για μένα.Όλα γίνονταν για αυτή.Μέχρι τον τρόπο που μιλούσε με την Καλλιόπη.
Ήταν φώς φανάρι ότι αυτές οι
γυναίκες γνωρίζονταν πολύ καιρό.Πώς ήμουν τόσο τυφλή και δεν το είδα;
Σηκώθηκα να φτιάξω έναν καφέ.Τώρα πια δεν είχα καμία ελπίδα ότι θα μπορούσα να κοιμηθώ.
Κάθισα στον πάγκο της κουζίνας και μυρισα το άρωμα του καφέ που είχε κατακλύσει όλο τον χώρο.
Μήπως μωρέ ήμουν υπερβολική;Μήπως δεν συνέβαινε τίποτα μεταξύ τους και εγώ η χαζή κάθομαι και βασανιζομαι χωρίς λόγο και αιτία;Γνωρίζονται,μπορεί να βρέθηκαν τυχαία και να ήπιαν έναν καφέ.Αυτό δεν είναι κακό....
Ναι αλλά η εικόνα τους δεν ήταν καθόλου φιλική.Φώναζαν απο χιλιόμετρα ότι είναι ζευγάρι...
Εντάξει!Μπορώ να κρατήσω το μυαλό μου στο χέρι μου τώρα.