Άνοιξα την πόρτα και μπήκα διακριτικά και αβίαστα στο δωμάτιο.
Δεν ήθελα να τον τρομάξω.
Μόλις είχε γυρίσει απο τις εξετάσεις του και ήταν κουρασμένος,όπως με ενημέρωσε ο Μπάμπης πρίν απο λίγο.
Η αξονική έδειξε οτι το οίδημα είχε σχεδόν απαλειφθεί και τα όργανα του δούλευαν σωστά ενώ νωρίτερα το ίδιο πρωί του είχαν βγάλει και την μηχανική υποστήριξη.
Κάθησα στην γνωστή μου θέση και του χάιδεψα απαλά το χέρι.
«Καλώς ήρθες πίσω αγάπη μου.»του ειπα ψιθυριστά και σήκωσα το βλέμμα μου στο πρόσωπο του.
«Άργησες.»μου απάντησε στον ίδιο τόνο και άνοιξε τα μάτια του να με αντικρίσει.
«Εσύ πιο πολύ...Μην τολμήσεις και μου το ξανά κανείς αυτό...Μ' ακούς;»προσπαθούσα να ολοκληρώσω την πρόταση μου,ανάμεσα στα αναφιλητά μου.
«Σσσ,μην κλαις.Κοίτα.Είμαι εδώ τώρα και σύντομα θα είμαι σε θέση να σου ξανά κάνω την ζωή δύσκολη.»προσπάθησε να αστειευτει μέσα στην ταλαιπωρία του.
«Κάνε μου ότι θες,μόνο γίνε καλά.»τον παρακάλεσα.
«Θα το θυμάμαι αυτο...Ξάπλωσε δίπλα μου.»
Πλάγιασα δίπλα του όσο πιο απαλά μπορούσα στο κενό που υπήρχε στην άκρη.
Σήκωσα το χέρι και του χάιδεψα το πρόσωπο.
«Πως είσαι εσύ μάτια μου;Βλεπω μελανιές επάνω σου.»με ρώτησε γλυκά.
«Πάω πολύ καλά.Σε δύο μέρες παίρνω επιτέλους εξιτήριο.Αν και δεν έχω σκοπό να το κουνήσω απο εδώ μέσα.Μαζί μπήκαμε,μαζί θα βγούμε.»
«Εμένα θα πάρει καιρό η αποκατάσταση μου.Δεν μπορείς να είσαι εδώ τόσο πολύ.»
«Μπορώ να είμαι οπουδήποτε είσαι,όσο χρειαστεί.Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο,πέρα απο εσένα.»
Πλησίασα το πρόσωπο μου στο δικό του και του άφησα ένα απαλό φιλί στα χείλη.
Την στιγμή μας διέκοψε η εμφάνιση του κύριου Δημήτρη.
Μόλις μας αντίκρισε,χαμογέλασε ικανοποιημένος.
«Πως είσαι σήμερα γιε μου;»τον ρώτησε στοργικά και εγω σηκώθηκα απο το κρεββάτι να του δώσω πρόσβαση.
«Λίγο μπερδεμένος,αλλά θα το βρώ.»
«Όλα στην ώρα τους.»
Οι νοσοκόμες μπήκαν στον θάλαμο να τον ετοιμάσουν και μας βγάλανε έξω.
Αμάν!Τις πιο ακατάλληλες ώρες μπουκαρετε μέσα στα δωμάτια.
«Πάμε να πιούμε έναν καφέ;Θα αργήσουν να βγουν αυτές απο εκεί μέσα.»μου είπε ο κύριος Δημήτρης και συμφώνησα αμέσως.
«Χαίρομαι που είναι πάλι εδώ...Και χαίρομαι που εσύ είσαι δίπλα του.»μου είπε και ήπιε μια γουλιά απο τον καφέ που είχε μπροστά του.
VOCÊ ESTÁ LENDO
ΣΧΕΔΙΑ-ΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
RomanceΗ Μαρίλια άκουσε το διακριτικό βήξιμο πίσω απο την πλάτη της και γύρισε αργά με καρδιά πού έτρεμε να δεί απο πού προερχόταν,παρακαλόντας στον Θεό να μην ήταν αυτός που φανταζόταν. -Δεσποινίς Οικονόμου έλατε σας παρακαλώ λίγο στο γραφείο μου. Της είπ...
