ΣΧΕΔΙΑ-ΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ

Βγήκα απο την κουζίνα φανερά αναστατωμενος.
Τι σκατα μου έκανε αυτή η μικρή και συμπεριφερομουν σαν έφηβος που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τις ορμές του;
Αυτό που δεν μπορούσε να κρύψει κανένα συναίσθημα της μπορούσε να με τρελάνει.
Ήταν τόσο διασκεδαστική...Αλλά και τόσο εκνευριστική ταυτόχρονα...

Προχώρησα στο διάδρομο και έπεσα πάνω στην Καλλιόπη

«Κορίτσι μου..»της είπα γλυκά και την χάιδεψα το μάγουλο..Κάτι που ήξερα οτι την εκνεύριζε πολύ

«Ασε τις βλακείες Αλέξανδρε.Τι γίνεται;;»με ρώτησε με ύφος περίεργο

«Τι γίνεται;;Τι εννοείς;»

«Με εσένα και την μικρή εννοώ Αλέξανδρε. Σας είδα...πριν λίγο στην κουζίνα..»

«Ε τι να σου πω τότε;Αφου μας είδες...»

«Ασε τις βλακείες.Το ξέρεις οτι θα μπορούσε να είχε μπει ο καθένας και να σας έκανε τσακωτους όπως εγώ;»

«Αυτό δεν έγινε όμως,οπότε τι συζητάμε;;»

«Αλέξανδρε!Πρόσεχε καλά κακομοίρη.Το συμπαθώ το κορίτσι,όπως και την μάνα της.Δε θέλω φασαρίες»

«Τι φασαρίες μωρέ Καλλιόπη;Την καταστροφή φέρνεις,και σιγά ποτέ πρόλαβες και τις συμπάθησες;Πριν λίγο τις γνώρισες.»

«Εε,δεν έχει σημασία. Και μια ματιά στον άλλον,μερικές φορές είναι αρκετή για να καταλάβεις τι είναι»

«Τότε σε πληροφορώ οτι η Μαριλια είναι το πιο εκνευριστικό πλάσμα που γνώρισες ποτέ σου»της ειπα και έφυγα...

«Δεν τελειώσαμε νεαρέ»της άκουσα να φωνάζει πίσω μου,αλλά προτίμησα να την αγνοήσω

Βγήκα στον κήπο και βρήκα τον πατέρα μου μόνο του

«Τι έγινε;Γιατί μόνος;»

«Η Ναταλία πήγε να βρει την Μαριλια.Σα να της φάνηκε ότι άργησε»
Ωχ...Ελπίζω να μην μας είδε και αυτή.

«Βλέπω μια χαρά τα πας με την Ναταλία.Ταιριάξατε»

«Όπως θα πρέπει να κανείς και εσύ με την Μαριλια»

«Ρε πατέρα ώρες ωρες συνειδητοποιείς τι μου λες;Η Μαριλια ειναι υπάλληλος μου,η οποία δεν σταματάει να με προκαλεί συνέχεια με την συμπεριφορά της»

«Εντάξει παιδί μου,ηρέμησε.Εγώ γενικά το είπα.Να σταματήσεις να είσαι τόσο προκατειλημμένος μαζί της»