ΣΧΕΔΙΑ-ΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η Μαρίλια έμπλεξε τα δάχτυλα της αμήχανα και κατευθύνθηκε προς την καρέκλα που βρισκόταν πίσω από το μεγάλο μασίφ γραφείο της. Χαμογέλασε στον εαυτό της ικανοποιημένα και κάθισε με χάρη στην αφράτη δερμάτινη επένδυση. Μπορεί να ήταν τρομερά αγχωμένη με όλα αυτά που συνέβαιναν στην ζωή της την τελευταία ώρα, δεν μπορούσε όμως και να μην νιώθει χαρούμενη που θα δουλεύει σε αυτή την εταιρία και με ένα ολοδικό της μεγάλο γραφείο. Η χαρά της όμως σύντομα επισκιάστηκε από τα τελευταία λόγια που της είχε ξεφουρνίσει η Χριστίνα πριν φύγει και η αλήθεια είναι ότι την είχαν επηρεάσει πολύ .Καταρχήν, της ήταν δύσκολο να καταλάβει τι ρόλο έπαιζε αυτή η γυναίκα. Το ένστικτο της όμως της έλεγε πώς έπρεπε οπωσδήποτε να είναι πολύ προσεκτική μαζί της. Αυτός ο αέρας της και ο τρόπος που κινούνταν εδώ μέσα. Θα έλεγες ότι συμπεριφέρεται σαν αφεντικό. Και τον κύριο Εγγλεζόπουλο τον αποκάλεσε κάποια στιγμή με το μικρό του όνομα και είχε τόσο άνεση όταν το έκανε, σαν να μην την ένοιαζε αν θα την άκουγε κανείς. Ακόμη κι αν ήταν αυτός ο ίδιος. Πόσα χρόνια άραγε να δούλευε σε αυτή την εταιρία και είχε τέτοιον αέρα και κίνηση εδώ μέσα;
Κοίταξε το ρολόι της νευρικά. Η ώρα ήταν 09:45. Εντάξει, δεν θα βασάνιζε άλλο το μυαλό της με την δίμετρη καλλονή, άλλωστε όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα ήταν αυτή το πρόβλημα της εδώ μέσα.

"Ωραία!"σκέφτηκε και είπε μόνη της μέσα στο μεγάλο γραφείο..."Τώρα τι κάνω? Θεωρητικά πότε ξεκινούν οι αρμοδιότητες μου;"

Χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο κατευθύνθηκε προς την κουζίνα του ορόφου κ ξεκίνησε να ετοιμάζει τον καφέ όπως ακριβώς της είχε υποδείξει η εκνευριστική γυναίκα λίγο νωρίτερα....

*****

Έχυσα μέσα στην κούπα τον φρέσκο αχνιστό καφέ που μοσχοβολούσε και τοποθέτησα στο πιατάκι την ζάχαρη και το γαλατάκι.
Εντάξει,εύκολο είναι αυτό, άσε που μου ανοίγει την όρεξη για μια κούπα ζεστό καφέ. Μόλις τελειώσω με τον κύριο "μανιακό τρελάρα" θα έρθω να φτιάξω και για μένα ένα. Σοβαρά τώρα ποιος νορμάλ άνθρωπος απαιτεί το γαλατάκι του να βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του πιάτου και η ζάχαρη στα αριστερά;;
Τα έπιασα ευλαβικά στα χέρια μου και γύρισα να ανοίξω την πόρτα κοιτώντας προσεχτικά το φλιτζάνι. Την ίδια ώρα κάποιος άλλος άνοιγε την πόρτα απότομα και με χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που κυριολεκτικά δεν κατάλαβα από που μου ήρθε όλο αυτό. Θεέ και Κύριε. Ποιος ηλίθιος ανοίγει έτσι τις πόρτες σε έναν χώρο που ξέρει ότι κινείται κόσμος; Πονούσα και ο καυτός καφές που χύθηκε επάνω στο πουκάμισο μου με έκανε να βογκήξω δυνατά.
Ενστικτωδώς τράβηξα το πουκάμισο μου μακριά από το κορμί μου και άνοιξα τα κουμπιά για να σταματήσει να μου καίει το δέρμα το καυτό ρούχο. Εκείνη την ώρα είδα τον άντρα που στεκόταν μπροστά μου να με παρακολουθεί με γουρλωμένα μάτια.