Gözlerimi açtığımda revirde olduğumu fark etmemle yüzümü buruşturdum. Kendimi kötü hissettiğimde şu odaya gelip ilaç içtiğimden burdan nefret ediyordum.Hemşireye döndüğümde önündeki dosyaları inceliyordu.
"Ben iyiyim. Çıkabilir miyim?"
Sorum üzerine dosyalardan kafasını kaldırıp bana baktı.
"Ada, istersen biraz daha dinlen."
"Yok. Teşekkürler Berrak abla."
Yataktan yavaşca kalkıp ayakkabılarımı ayağıma geçirdim. O an aklıma gelen şeyle Berrak ablaya döndüm.
"Berrak abla?"
"Efendim Ada'cım?"
"Beni buraya kim getirdi?"
Biraz düşündü. "Siyah kapşonlu giymiş bir çocuk getirdi. Yüzünü göremedim. Seni buraya bıraktı ve çıktı gitti. Ben de anlamadım."
"Siyah kapşon mu?"
"Evet.. He birde 2 dakika falan sonra gelip sana bir not bıraktı. Ben de senin notun diye okumadan şu rafa koydum." Eliyle gösterdiği rafa baktım. Uzanıp ordaki kağıt parçasını aldım.
Benim hastalığımı ailem dışında tek bilen Berrak abladır. Kimseye söylememesi için ona rica etmiştim.
Revirden çıkıp arka bahçeye yavaş yavaş yürürken elimdeki notu sıkıyordum. Beni anonimin revire getirdiği belliydi. Yoksa kim baygın bir kızı siyahlar içinde revire bırakıp gitsin ki?
Herkes derste olduğu için arka bahçe boştu. En köşedeki banklardan birine oturup elimdeki nota baktım.
Derin bir nefes alarak notu açtım.
"Geçmiş olsun narböceği. Neden bayıldığını bana söyleyecek misin? Söylemeyeceksen bile bunu öğrenebilirim. Bu notu okuduğunda bana mesaj at. Seni merak ediyorum."
•••••
Aslında bölüm hiç içime sinmedi. Ama uzun zamandır bölüm yüklemedim. O yüzden şu an yüklüyorum. Umarım beğenirsiniz smsjdmsndmansj
Rica etsem vote verip, yorum yapar mısınız?Seviliyorsunuz.
xoxo
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANSER • TEXTING
Kısa HikayeAnonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkma...