2 ay sonra...
''Korkuyor musun Utku?''
''Neyden?''
''Elimi tutmaktan.'' Utku bakışlarını önümüzdeki nefes kesici deniz manzarasından bana çevirdi.
''2 aydır neredeyse her gün beraberiz. Ama sen benim 1 kere bile elimi tutmadın.''
Utku bu sefer bakışlarını ellerime çevirdi. Ardından fısıldar gibi çıkan sesiyle konuştu. ''Korkuyorum.''
''Sana bir şey olur diye çok korkuyorum.''
''Camdan yapılmadım. Elimi tutsan bir şey olmaz.'' dedim Utku'nun okyanus mavisi gözlerine bakarak.
Bana bir kaç saniye gülümseyerek baktı. Ardından elini uzatıp, parmaklarımızı birbirine kenetledi.
''Belki de henüz sevgili olduğumuz gerçeğine alışamamışımdır. Şu an senin elini tutuyor olmak, gerçekten tuhaf.''
Güldüm. ''İnan, ilk defa dedem dışında bir erkeğin elini tutuyor olmak da tuhaf.''
Benim gülüşüme Utku'nun da gülüşü eklenince her şey tastamam oldu. İlk defa bir erkek arkadaşım oluyordu. Üstelik beni her halimle kabul eden bir erkek arkadaş. Hasta olmama aldırmadan, beni seven bir erkek arkadaş.
•••••
Rica etsem vote verip, yorum yapar mısınız?
Seviliyorsunuz.
xoxo
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANSER • TEXTING
Short StoryAnonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkma...
