ᴍʏ sᴇxʏ sᴛᴇᴘʙʀᴏᴛʜᴇʀ | 𝐉𝐤 𝐆𝐫 𝐅𝐅 ✔ [𝐁𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐄𝐝𝐢𝐭𝐞𝐝]

Κεφάλαιο 14

Είναι όντως πανέξυπνη και σπαστική ταυτόχρονα.. Έμεινα στην θέση μου παγωμένη.

Αφού με ρώτησε, με χάιδεψε στην πλάτη απαλά και τρυφερά. Δεν θα μπορούσα ποτέ να της πω πως έγινε κάτι παραπάνω από αυτό- ειδικά στην περίπτωση μου, που υπήρξε αποβολή εμβρύου. Την κοίταξα με όσο πιο σοβαρό και ταυτόχρονα αθώο βλέμμα μπορούσα και άρχισα να καλύπτω την μεγάλη αλήθεια.

Εγώ: Μα γιατί να έχει γίνει κάτι? Με χτύπησε αμάξι, πως να προκύψει κάτι άλλο? Είχε σπάσει το πόδι μου και είχα μελανιές, δεν υπάρχει τίποτε παραπάνω από αυτό.

Κοίταξε τα ποδια μου, την λεκάνη μου, την κοιλιά μου, το στήθος μου, τον λαιμό μου και τέλος το πρόσωπό μου. Με λίγα λόγια.. Με κοίταξε από το νύχι μέχρι την κορυφή -αντίθετο λογοπαίγνιο time-.

Εγώ: Αυτή η νοσοκόμα δεν έκανε καν σωστά την δουλειά της μητέρα, μας φέρθηκε πολυ άσχημα. Τώρα και τον Jungkook, παραλίγο να την σκοτώσει την γυναίκα..

Με αυτό μου ξέφυγε ένα γελάκι, αλλά γρήγορα επέστρεψα στην σοβαρή μου στάση.

Μαμά: Σε πιστεύω Υ/Ν.. Αλλά θα παω να ρωτήσω και τον Jungkook.

Με πιστεύει αλλά πάει να ρωτήσει και το βούρλο. Ναι, δεν με πιστεύει.

Εγώ: Όπως θες, εγώ εδώ θα είμαι όλη την υπόλοιπη μέρα αν θες να μου κάνεις κι άλλη ανάκριση..

Την κοίταξα ειρωνικά και ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι μου. Με αγριοκοίταξε και κούνησε το κεφάλι της, καθώς έβαλε και το χέρι της στο μετωπο της.

Μαμά: Αν με ξανά κοιτάξεις ποτέ με αυτό το ειρωνικό υφακι Υ/Ν, τέρμα ο Jungkook για έναν μήνα.

Χαμογέλασε με υπερηφάνεια και απλά διαφώνησα.

Εγώ: Μητέρα, θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τον Jungkook και για πέντε μήνες, δεν σε φοβάμαι.

Το χαμόγελό της εξαφανίστηκε αμέσως αφότου άκουσε αυτό που είπα.

Βγήκε από το δωμάτιο μου θυμωμένη και έκλεισε δυνατά την πόρτα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται ώρες ώρες..

Είπα να κλείσω την μουσική και να ανοίξω το λάπτοπ αυτή την φορά, μπας και βρω καμιά ενδιαφέρουσα ταινία. Έπεσα πάνω στο "Οι Μεγάλοι". Μας κάνει για τώρα.. Ίσως φέρω παγωτό να φάω αργότερα.

~Το επόμενο πρωί~

Με το που άνοιξα τα μάτια μου, με τύφλωσε ο ήλιος που έμπαινε στο δωμάτιο από το παράθυρο. Όμως, δεν ημουν η μόνη που είχε τυφλωθεί από τον ήλιο. Κάποιος άλλος ήταν δίπλα μου, δηλαδή, ακριβώς από πίσω μου, με τυλιγμένα όλα του τα μέλη γύρω μου. Βέβαια, πως μπορώ να ξεχάσω την αγαπητή κολλητσίδα..