ADRIFT

Şapşal

Multimedya-Barkın ve Çağın

İyi okumalar
•••
"Hayatta neyi çok istersen,çabalarsan başaramayaçağın hiçbir şey yoktur."

Karşımda dikilmiş herzamanki gibi yakışıklı ve çekiciliğle,kafasından hiç düşmeyen barkın gözlerini dikmiş bana bakıyor.

Bana'yeni sevgilin hayırlı olsun'demişti. Ben ne demeliyim. 'Eksik olma' yada 'sağol' mu demeliyim yoksa direk sanane diyip geçiştirsem mi?

"Seni ilgilendirmez" şıklarım arasında bu yoktu ama bu daha uygundu.

Kocaman gülümseyerek yanıma geldi. Başındaki beresini anlından biraz daha yukarıya çıkartıp,ön saçlarının anlına düşmesini sağladı.

"Çok komiksin biliyor musun?"

"Ne alaka?" Dedim. Gözleriyle yüzümde sanki gezintiye çıkmış gibi bakıyordu.

"Bunu bilmen gerekirdi." Dedi sadece.

"Ben bir şey bilmiyorum" dedim ısrarla. Kaşlarını yukarıya kaldırdı ve yamuk bir şekilde güldü.

"Benden hoşlandığını bile bile bir başkasıyla çıkmak,biraz komik" dedi. Haklıydı. Ama bunları gelip yüzüme söylicek kadarda haksız.

"Neden?" Dedi. Ben ise konuşmuyordum.

"Kuzeyle çıktın?" Seni unutmak için.
Gözlerimi kapattım. Kısık sesimle,

"Senden uzak durmak için" gözlerim kapalı olduğu için yüz ifadesi nasıl bilmiyordum.

"Bu kadar mı?" Dedi sakin sesiyle. Gözlerimi açıp yüzüne baktım.

"Ne dememi bekliyorsun. Tamam söyliyim,seni unutmak için anladın mı? Belki onunla çıkarsam seni unutur ona alışmaya belkide onu sevmeye başlardım." Diyip yüksek sesle konuştum. Hiç bir tepki barındırmayan surat ifadesiyle bana bakıyordu sadece.

"Peki başarabilecek misin?" Barkın böyle konuşunca daha çok sinir oluyor ve gıcık oluyordum.

"Denemekten zarar gelmez." Dedim. Barkın çarpık bir gülüş atıp bana daha çok yaklaştı. Nefesini yüzümde hissediyordum.

"Peki,seni öpen ilk benim. Bunu nasıl unutacaksın." Diyip göz kırptı. Bense şaşırmışcasına yüzüne baktım. Sonra kollarından ittirdim.

"Bana neden bunu yapıyorsun? Bana acı çektirmek mi istiyorsun. Merak etme başarıyorsun." Diyerek bağırdım. Sonra omuzlarından daha çok vurmaya başladım.

"Bana acı çektirme. Seni seviyorum diye bana acı çektirme. Görmüyor musun? Seni sevdiğim için sana karşı yardımlarımı. Senin için hayatını tehlikeye atan bu kızı gör artık." Diyerek haykırdım. Gözlerine baktım son kez. Bir umut bekledim gözlerinde ama yoktu.

Kafasındaki bereyi düzeltti. Sinirle güldüm.

"Belkide senin şu aptal kafandaki bere kadar değerimiz yoktur." Gözleri sinirle parladı. Ama umrumda bile değildi.

Arkama dönüp evin kapısını açtım. Son kez konuştu,

"Biz yinede Arkadaşız." Acı bir gülümseme atıp kapıyı suratına kapattım.

Evet. Arkadaşız,arkadaş.

Direk odama çıktım. Üstüme birşeyler giyip aşağiya indim. Salona gittiğimde annem ve babam bir şey konuşuyordu ama ben gelince sustular. Gidip koltukta aralarına oturdum.

"Ne konuşuyordunuzda, ben gelince sustunuz?" Yine merakla onlara baktım.

"Sen merak et diye" dedi annem alayla. Kaç yaşında olsam olayım annem ve babamın yanında eskisi gibi şımarabiliyordum.