BRUCE BANNER
———————
formül p2
Bir kafede oturmuş, içeceklerinizi yudumluyordunuz.
"Ee Y/N, neler yapıyorsun? Var mı birisi?"
Evet hocam sizden hoşlanıyorum diyemeyeceğine göre gülümseyip evet dersin.
"Şanslı çocuk ha?"
"Sanmıyorum. Benim onu sevdiğimi farkında bile değildir. Zaten o hep işiyle ilgileniyor, sizin gibi. Birisine aşık olacağını düşünmüyorum."
"Benim gibi mi? Herkes aşık olur Y/N. Ben bile."
"Siz aşık mı oldunuz?" Bu bir miktar seni üzmüştü. Hayır hayır bir miktar değil, bu seni galon galon üzmüştü. Yine de belli etmemeye çalıştın.
"Evet, sen onu tanıyorsun aslında. Sana çok yakın birisi"
"Arkadaşlarımdan mı?"
"Arkadaşlarının arkadaşı."
"Bay Banner o kişi ben oluyorum, sanırım yanlış anlattınız."
"Ben yanlış anlatmadım. Ve sen de doğru anladın."
"Ne nasıl yani?"
"Evet aşık olduğum kişi sensin Y/N. Merak etme okulda seni rahatsız etmeyeceğim. Benden uzaklaşmana gerek yok."
"Sizden uzaklaşmak istemem. Aksine Bay Banner, daha yakın olabilir miyim?"
Damarlarının yeşile dönmesini görürsün "Bruce yeşilleşiyorsun."
Kendini sakinleştimeye çalışır. Uzun süren nefes alışverişlerinden sonra normale döner. "Pekiala böyle söylemeyi düşünmüyordum ama. Sevgilin Yeşil Dev."
"Amam tanrım. Bu çok. Havalı."
