Sabah kalktığında kahvaltı yapmadan hazırlanıp dışarı çıkmıştın.
Gözlerini kapatıp haritadan rastgele bir kafe seçmiştin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bulduğun bu kafede camın kenarına oturdun. Kahvaltı yapmak için sevdiğin atıştırmalıklarından sipariş ettin.
Siparişi verdikten sonra etrafı incelemeye başladın. İnsanları, hareketlerini, düşündüklerini anlamaya çalıştın. Ki anladın da. Bu işte iyiydin. Boş zamanlarında sürekli çıkarım yapardın.
Daha sonra içeri bir adam girdi. Dikkatlice onu incelemeye başladın.
Bu adam daha önce imcelediğin kişilere benzemiyordu. Hemde hiç. Çünkü sana benziyordu. Fiziksel değil, içsel.
İnsanları dikkatlice izliyordu. Sen de onu. Bir ara göz göze geldiniz.
Garip bir şekilde seni izledi sonra tekrar insanları izlemeye devam etti.
Kahvaltını bitirdikten sonra kafeden çıktın. Kesinlikle buraya daha fazla gelmeliydin.
Evine doğru yol alırken normalde tenha olan sokaktaydın ama arkandan ayak sesleri duyuluyordu. Sonra güçlü bir kişi tarafından durduruldun.
"Bana çabuk kim olduğunu söyle." Kahvaltı yaparken incelediğin adamdı.
"Sadece insanları izliyordum. Sana bakarken de sen bana döndün. Merak etme öldürecek bir ajan değilim."
"Buna neden inanayım."
"Bu senin düşüncen. Seni inandırmaya çalışmak zaman kaybı olur. Farkettim ki sen kimseyi sevmemişsin. Güvenmiyorsun, yada güvenmek istemiyorsun."
Gitmeye yeltelendiğinde tekrar durduruldun.
"Senin kim olduğunu bulacağım." diyerek gitmen için seni serbest bıraktı.
"Manyaksın sen."
Buraya bir daha asla gelmeyecektin. Ama bu adamı çok uzun bir süre düşünecektin.
