I Was Here (Zayn Malik Fanfiction)

~Πρόλογος~

Πάντα πίστευα πως ήμουν δυνατή! Πίστευα πως οι δοκιμασίες της ζωής θα ήταν ένα παιχνίδι, ένα τρενάκι με πολλά σκαμπανεβάσματα που έπρεπε να αντιμετωπίσω χωρίς να φοβηθώ. Να κλείσω τα μάτια μου και να το ευχαριστηθώ. Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που με έκανε να λυγίσω. Να καταριέμαι το χθες. Να αγνοώ το σήμερα. Να εύχομαι να μην υπήρχε αύριο. Όλα χρειάστηκαν μοναχά μια στιγμή, μοναχά δύο λέξεις για να καταλάβω."Αγαπημένη Rosalie,".

Η πίεση στο χαρτί, τα στραβά γράμματα, όλα έδειχναν την ψυχολογική του κατάσταση. Αυτό που φοβόμουν θα συνέβαινε, ή μάλλον είχε ήδη συμβεί. Το γράμμα εξηγούσε τα πάντα. Το τείχος ανάμεσα σε 'μένα και στον Zayn. Ανάμεσα σε 'κείνον και στο θάνατο. «...Πάντα σου έλεγα πως θέλω να αφήσω το αποτύπωμά μου στην άμμο του χρόνου, να ξέρω πως κάτι από μένα έμεινε πίσω, να βλέπουν πως ήμουν εδώ, πως έζησα, αγάπησα και μάλιστα παραπάνω απ' όσο πίστευα. Απλά θέλω να μείνω στο μυαλό σου σαν κάτι όμορφο, σαν την πρώτη αγάπη, την αγάπη μας, όχι σαν μια δυστυχία, μια αρρώστια .» ,έγραφε και με κάθε λέξη η συνείδησή μου με σκούνταγε υπενθυμίζοντάς μου πόσο χαζή ήμουν που πίστεψα πως με άφησε γιατί δεν με αγαπούσε. Πόσο χαζή ήμουν! Κοίτα όμως πως γύρισε ο τροχός, τώρα τον έχασα για πάντα. Μου λες, λοιπόν, πώς να συνεχίσω να ζω και να είμαι δυνατή χωρίς αυτόν; Χωρίς την ίδια μου τη ζωή; Πώς μπορεί μονάχα ένα κύτταρο να σου στερήσει τη ζωή;...