I Was Here (Zayn Malik Fanfiction)

~Κεφάλαιο 14ο~

‘’Γλυκιά μου δεκαοκτάχρονη Rose,

Ελπίζω να μην φρικάρεις με το μικρό μέρος του δώρου μου για σένα που βρίσκεται μέσα στο κουτί. Σε άφησα να κοιμηθείς αρκετά γιατί το βράδυ θα λάβεις το υπόλοιπο δώρο σου. Είσαι αρκετά έξυπνη οπότε δεν θα σου δώσω άλλα στοιχεία. Θα σε δω το βράδυ…

Υ.Γ. Χρόνια σου πολλά μικρή μου…’’

Μια σβησμένη λέξη στο τέλος της σελίδας με παραξένεψε και γύρισα προς το φως για να διακρίνω τα γράμματα. Σ’αγαπώ , έγραψε αλλά το έσβησε. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο δυνατά. Έστρεψα το βλέμμα μου προς το λευκό κουτί. Ξετύλιξα το φιόγκο γύρω του και έβγαλα το πάνω μέρος. Ένα μακρύ φόρεμα στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Το ακούμπησα στο σώμα μου και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήταν υπέροχο. Πρώτη φορά εντυπωσιαζόμουν τόσο πολύ. Θα ήθελε προφανώς να το φορέσω το βράδυ. Κοίταξα το ρολόι και ήταν ήδη μεσημέρι. Μπήκα στο μπάνιο και αφού περιποιήθηκα τον εαυτό μου κάθισα στο μπαλκόνι απαντώντας στα διάφορα τηλεφωνήματα από συγγενείς και φίλους για ευχές. Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος. Γιατί δεν είχε επιστρέψει στο δωμάτιο καθόλου όλη τη μέρα; Γιατί δεν έλαβα ούτε ένα μήνυμα; Πολλά σενάρια στο μυαλό μου. Ξαφνικά το τηλέφωνο του δωματίου χτύπησε και το σήκωσα διστακτικά. «Παρακαλώ;»

«Δεσποινίς Devine είχε ζητηθεί να σας υπενθυμίσουμε να ετοιμαστείτε αυτή την ώρα…»

«Εμ..εντάξει..σας.. σας ευχαριστώ», απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Γιατί τόση μυστικοπάθεια Zayn;

Ντύθηκα μέσα σε λίγα λεπτά και έπλεξα τα μαλλιά μου για να γλυτώσω από το απαλό αεράκι. Κοίταξα έξω από την μπαλκονόπορτα και μερικά βελάκια ήταν σχηματισμένα με κεριά πάνω στην άμμο. Το μοτίβο μου κίνησε το ενδιαφέρον και κατέβηκα αμέσως κάτω. Ακολούθησα τις ενδείξεις και βρέθηκα σε μια προβλήτα η οποία ήταν στολισμένη με φαναράκια. Πάνω στην αποβάθρα υπήρχε ένα τραπέζι με δύο καρέκλες. Όμως κανένας δεν βρισκόταν εκεί.

«Χρόνια σου πολλά Rose», είπε τραγουδιστά ο Zayn ερχόμενος προς το μέρος μου και κρατώντας μια τούρτα. Δεν μπορούσα να ελέγξω τους μύες του προσώπου μου. Το χαμόγελό μου πρέπει να ήταν τόσο χαζό. «Zayn; Τι είναι όλο αυτό;», τον ρώτησα ενώ εκείνος απλώς χαμογέλασε και πήρε το χέρι μου στο δικό του για να προχωρήσουμε, προφανώς, προς την αποβάθρα. «Είναι το δώρο μου για σένα Rose..πες μου ότι δεν το είχες φανταστεί..πες μου ότι σου αρέσει..», είπε κοιτώντας με με αγωνία. «Δεν.. δεν κατάλαβα τίποτα Zayn!..Μα πως;.. όλα αυτά..για μένα;..Είναι εξωπραγματικό», του είπα και πραγματικά δεν πίστευα ότι θα έκανε κάτι τέτοιο για μένα. Ποτέ δεν φαντάστηκα κανένας, μα το Θεό, κανένας ότι θα έκανε κάτι τέτοιο για κάποια σαν εμένα. «Ω σιγά Rose! Ήθελα απλώς κάτι πολύ ιδιαίτερο για σένα…Μια φορά γίνεσαι δεκαοκτώ!», είπε και καθίσαμε ο ένας απέναντι στον άλλο. Το φαγητό ήταν ήδη σερβιρισμένο. Πρώτα το αγαπημένο μου πιάτο με μακαρόνια. Πότε τα σχεδίασε όλα αυτά;