I Was Here (Zayn Malik Fanfiction)

~Κεφάλαιο 17ο~

Rose’sPOV

Άνοιξα τα μάτια μου ακούγοντας ψιθύρους. Η Sunnyείχε επιστρέψει και προσπαθούσε να με ξυπνήσει για να μην αργήσω στη συνάντησή μου. Κοίταξα δίπλα μου και χαμογέλασα στην εικόνα του κοιμισμένου Zayn. Τα μισάνοιχτα χείλη του, η χαρούμενη αλλά κουρασμένη έκφραση στο πρόσωπό του. Αφού σιγουρεύτηκα πως η Sunny είχε μπει στο μπάνιο γύρισα προς τη μεριά του Zaynκαι χάιδεψα το μάγουλό του. Δεν θυμάμαι πότε αποκοιμήθηκα. Τουλάχιστον έμεινε δίπλα μου. Χαμογέλασα στη σκέψη και πήγα πιο κοντά του. Φίλησα όσο πιο τρυφερά μπορούσα τα χείλη του κι εκείνος ανταποκρίθηκε με ένα μουρμουρητό. «Καλέ μου πρέπει να φύγω σε λίγο..αν θέλεις κοιμήσου..», είπα σιγανά και τον φίλησα άλλη μια φορά. Δεν μπορούσα να σταματήσω πολλές φορές. Μου φαινόταν τόσο υπέροχο και πρωτόγνωρο να φιλάω το αγόρι που εδώ και χρόνια ήθελα. «Μμμ..μωρό μου μην φύγεις..», είπε,με τη φωνή που τόσο λάτρευα, έχοντας ακόμα κλειστά τα μάτια του. «Έλα γλυκέ μου..πρέπει να πάω να δω αν πήρα τη δουλειά. Θα σε δω πάλι το βράδυ..έχω και μια εργασία να τελειώσω..», του είπα και με έσφιξε ακόμα πιο πολύ. «Τι;..όχι..μείνε. Λίγο ακόμα..Δεν θα αντέξω..», είπε και με φίλησε τόσο γλυκά. Κοίταξα το ρολόι και αναστέναξα. «Καλά..μπορώ να μείνω για να χουζουρέψουμε λίγο», είπα και με τράβηξε στην αγκαλιά του. «Μμμ..κάνε με αγκαλίτσα κι εσύ..», είπε κάνοντας τη φωνή του πιο λεπτή και γέλασα πνιχτά τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω του. Ποιος θα πίστευε ποτέ ότι θα μου άρεσε το ρομάντζο. Ίσως το συναίσθημα της αγάπης, που σύμφωνα και με τον Δόκτωρ Lightmanείναι κάτι πέρα από τη λογική, με είχε ενθουσιάσει. Η περιέργειά μου βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα επίσης καθώς ζούσα πολλά καινούργια πράγματα. Η πιθανή νέα μου δουλειά, ο Zaynκοντά μου και η σχέση μας. Όλα ήταν τόσο πρωτόγνωρα.

«Είσαι πανέμορφη όταν σκέφτεσαι..», ακούστηκε η φωνή του και οι σκέψεις μου σκόρπισαν σαν σύννεφα. «Όχι πιο γλυκιά από εσένα όταν κοιμάσαι..με το ζόρι κρατιόμουν να μην σε φιλήσω..», του είπα ντροπαλά. «Γιατί;..θέλω να με φιλάς..μου αρέσει πολύ όταν με φιλάς», απάντησε κοιτώντας με στα μάτια. Το στομάχι μου σφίχτηκε και καταράστηκα αθόρυβα τις ενδορφίνες και τις ντοπαμίνες. Ακούμπησα το μάγουλό του και μετατόπισε το κεφάλι του τόσο όσο χρειαζόταν για να τον φιλήσω. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ένωσα τα χείλη μας. Είχα αρχίσει να το συνηθίζω. Συνέχισα να τον φιλάω κι εκείνος μου ανταπέδιδε τα φιλιά. Το τελευταίο του φιλί άλλαξε, καθώς το γαλλικό στυλ φαινόταν να αρέσει στο Zayn. Δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε κι εμένα αλλά τη στιγμή που αποφάσισα να του ανταποδώσω αυτό το φιλί ακούστηκε το φτέρνισμα της Sunnyπου στεκόταν στην άλλη άκρη του δωματίου. Απομακρύνθηκα από τον Zaynαμέσως και τον κοίταξα νιώθοντας να κοκκινίζω. «Συγγνώμη παιδιά..δεν ήξερα..», απολογήθηκε η Sunny. «Δεν πειράζει..έτσι κι αλλιώς είναι ώρα να σηκωθούμε σωστά..», είπε ο Zaynπου δεν είχε ντραπεί τόσο ώστε να κοκκινίσει. Χωρίς να πω κουβέντα σηκώθηκα και αγκάλιασα μια φορά τη Sunny, αρκετά σφιχτά ώστε να καταλάβει τη χαρά μου, και άνοιξα την ντουλάπα για να πάρω τα ρούχα μου. Η Sunnyμε ακολούθησε στο μπάνιο και όσο ντυνόμουν απαντούσα στις ερωτήσεις της. Πως περάσαμε το βράδυ, έγινε τίποτα, κι άλλες τέτοιες ερωτήσεις που με έκαναν να χάνω τη λογική μου. Μόλις βγήκαμε ο Zaynείχε στρώσει το κρεβάτι μου και έδενε τα κορδόνια των παπουτσιών του. Τα μάτια του σκάναραν προσεκτικά το ντύσιμό μου και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. «Πιστεύω ακράδαντα πως σε διάλεξαν για τη δουλειά για να δελεάζεις τους υπόπτους, να τα χάνουν και να σου τα ξερνάνε όλα..», είπε και για κάποιο λόγο ακούσια δάγκωσα το κάτω χείλος μου. Με έκανε να αισθάνομαι τόσο όμορφη και πραγματικά μου τόνωνε την αυτοπεποίθηση. Απλώς η μέρα μου ξεκινούσε με ουράνια τόξα και χαμόγελα. Ντεμοντέ το ξέρω.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι και αφού πήρα τα πράγματά μου βγήκαμε μαζί από το δωμάτιο. Ήταν κι εκείνος πολύ ευδιάθετος. Μέσα στο αυτοκίνητο είχε ανοίξει το ραδιόφωνο και τραγουδούσε. Σύντομα φτάσαμε στο κτήριο όπου με περίμενε ο καθηγητής μου και τον αποχαιρέτησα με ένα φιλί. «Θα τα πούμε το βράδυ Zayn..», του είπα και μου έκλεισε το μάτι. Το άγχος μου με κατέβαλε για άλλη μια φορά, αλλά το χαμόγελο δεν έφευγε από τα χείλη μου. Όλοι εκεί μέσα ήξεραν να ‘’διαβάζουν’’ ανθρώπους. Έπρεπε να κρυφτώ σωστά. Η κοπέλα που μάλλον είναι γραμματέας του δόκτωρ Lightmanμου υπέδειξε το γραφείο του χωρίς ποτέ να χάνει το άψογο χαμόγελό της. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ο δόκτωρ είναι ένας πολύ υπερκινητικός άνθρωπος όμως ποτέ δεν έχω ρωτήσει αν είναι απλά μια εκτόνωση συναισθημάτων ή ένα κουσούρι ή απλά αρχή Parkinson. «Ω..καλημέρα δεσποινίς Devine..παρακαλώ καθίστε..θέλετε να δοκιμάσετε το μίνι γκολφ εσωτερικού χώρου..μα τι λέω είναι πολύ πρωί για κάτι τέτοιο.», είπε μέσα σε δευτερόλεπτα και κάθισε στην καρέκλα κάνοντας μια στροφή πριν απλώσει τα πόδια του στη άλλη μεριά του γραφείου του. Είχε μια δόση τρέλας, ίσως ιδιορρυθμίας. Τον καλημέρισα και ήταν η ώρα να μου ανακοινώσει την απόφασή του.

Zayn’sPOV

Η διάθεσή μου ήταν καλύτερη από ποτέ. Γύρισα σπίτι και συμμάζεψα λιγάκι, πρώτη φορά χωρίς να μου το επιβάλει κάποιος. Το κορίτσι μου έπρεπε να βλέπει το σπίτι καθαρό. Τις τελευταίες μέρες έβγαζα τη χαρά μου τραγουδώντας. Κυκλοφορούσα για τις επόμενες ώρες στο σπίτι σαν το φάντασμα τραγουδώντας ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι. Την ώρα που κάθισα να φάω κάτι το κινητό μου δονήθηκε και η φωτογραφία που είχαμε βγάλει στην παραλία με τη Rose εμφανίστηκε στην οθόνη. Ήταν μήνυμα με μια φωτογραφία ενσωματωμένη. Το άνοιξα και η φωτογραφία έδειχνε τον γλυκό μου Αϊνστάιν με έναν κίτρινο φάκελο που έφερε τη σφραγίδα BAU (BehavioralAnalysisUnit). Σχεδόν πνίγηκα με τη μπουκιά από το σάντουιτς όταν κατάλαβα ότι πήρε τη δουλειά. Άρχισα να τραγουδάω το IFeelGood μέχρι που είδα την έκφραση του γείτονα και τον χαιρέτησα αμήχανα. Κάθισα στη θέση μου και απάντησα στο μήνυμά της χρησιμοποιώντας υπερβολικά πολλές φατσούλες.

Ήταν από τις ελάχιστες φορές που πήγα στο γυμναστήριο και έδινα μπουνιές στο σάκο χωρίς να εκτονώνω νεύρα. Απλώς γυμναζόμουν, περιμένοντας το βράδυ για να δω το κορίτσι μου…