I Was Here (Zayn Malik Fanfiction)

~Κεφάλαιο 13ο~

«Zayn..ξύπνα επιτέλους! Σήκω!!!», η φωνή της γεμάτη παράπονο. Ξαφνικά ένα βάρος έπεσε στην πλάτη μου. Δεν μου πήρε πολύ να καταλάβω ότι είχε πέσει πάνω μου. «Rose!! Σήκω από πάνω μου…», μουρμούρισα. «Όχι..δεν σηκώνομαι αν δεν αποφασίσεις να σηκωθείς..», είπε και με το χέρι της ανακάτεψε τα μαλλιά μου. «Είσαι…χοντρή!!! Σήκω..», είπα πιο δυνατά. «Οι αναλογίες μου είναι πολύ καλές Zayn απλώς έχω βαριά κόκαλα..»

«Ναι καλά…έφαγες κι από το δικό μου φαγητό..»

«Άσε τις χαζομάρες τώρα Zayn! Σήκω να πάμε στην παραλία..αλλιώς να ξέρω να πάω μόνη μου.»

Πετάχτηκα αμέσως από το κρεβάτι και παρα λίγο να πέσει από το κρεβάτι. Την κράτησα στην αγκαλιά μου για λίγο και όταν την κοίταξα μου χαμογέλασε. «Πήγαινε να βάλεις το μαγιό σου και θα σου στρώσω εγώ το κρεβάτι.», μου είπε και την φίλησα στο μάγουλο παιχνιδιάρικα κάνοντας ήχο. «Έρχομαι σε λίγο μικρή..» , είπα και αφού πήρα το μαγιό μου μπήκα στο μπάνιο. «Σαλιάρη…», την άκουσα να μουρμουρίζει και γέλασα μόνος μου. Η αλήθεια είναι πως το γεγονός ότι δεν ήξερα μπάνιο με έκανε να αισθάνομαι κάπως άβολα. Αν είχε πολλά άτομα στην παραλία; Αν όλοι γελούσαν μαζί μου; Θα γινόμουν καρτούν στα μάτια της. Θα ντρεπόταν να είναι μαζί μου. Πόσο μάλλον να μου μάθει να κολυμπάω. Βγήκα από το μπάνιο μετά από λίγα λεπτά και ένα φόρεμα και καπέλο. «Έτοιμος;…Τι..Τι έχεις Zayn;», με ρώτησε και ήρθε πιο κοντά μου. «Τίποτα», της απάντησα και φόρεσα τη μπλούζα μου. «Έλα τώρα Zayn.. Μην κάνεις σαν μικρό παιδί. Η δουλειά μου είναι να διαβάζω ανθρώπους. Κοίταξέ με..», επέμενε αλλά δεν ήθελα να την κοιτάξω. Ο φόβος αναγνωρίζεται εύκολα. Το άγχος επίσης. Δεν ήθελα να φανώ δειλός μπροστά της. Θέλω να είμαι ο άντρας που της αξίζει.

Rose’s POV

Τα μάτια του δεν είχαν συναντήσει τα δικά μου ακόμα. Σκεφτόταν. Μακάρι να ήξερα τι. Πήρα την ευκαιρία και σε δευτερόλεπτα σήκωσα το πιγούνι του τόσο ώστε να κοιτάξω μέσα στα μάτια του. Ήταν πολύ εύκολο να χαθώ σε αυτές τις σοκολατί θάλασσες. Ο φόβος που κρυβόταν πίσω τους με αφύπνισε. Οι κόρες του είχαν συσταλεί και η βασιλική φλέβα στο πλαϊνό μέρος του λαιμού του είχε διογκωθεί. Άγχος, φόβος. Μα γιατί; «Zayn..τι τρέχει;», τον ρώτησα χαϊδεύοντας τα καλοξυρισμένα μάγουλά του. «Είμαι δειλός…δειλός και ηλίθιος..αυτό συμβαίνει..», απάντησε και απομακρύνθηκε. Το κολύμπι, μα φυσικά. Τον είχε πανικοβάλει. «Zayn.. καταλαβαίνω τι συμβαίνει..», έκανα μια παύση για να πάω κοντά του, «δεν πρόκειται να σου επιβάλλω να μάθεις να κολυμπάς..σου εξήγησα ότι μπορώ να πάω και μόνη μου να κολυμπήσω, απλώς ζήτησα να μου κάνεις παρέα..».

«Το ξέρω..δεν σε κατηγόρησα αλλά..δεν θέλω να σε κάνω να ντρέπεσαι για μένα..», είπε τρίβοντας το σβέρκο του. «Θα σταματήσεις να λες βλακείες;..Ποιός σου είπε ότι θα ντραπώ..κατ’ αρχάς ξέρεις ότι αυτή η παραλία δεν είναι και η πιο πολυσύχναστη. Αχ, ας ξεχάσουμε αυτές τις χαζομάρες και πάμε να περάσουμε όμορφα.», του είπα και έγνεψε αλλά ακόμη δίστασε.

Η παραλία ήταν πανέμορφη. Η θάλασσα πεντακάθαρη. Μόνο μερικά παιδάκια με τη γιαγιά τους ήταν πιο πέρα και δύο ακόμη νεαροί. Ήταν αρκετά νωρίς για να μαζευτεί κόσμος. «Είδες Zayn.. σχεδόν μόνοι μας είμαστε..», του χαμογέλασα και αφού στρώσαμε τις πετσέτες μας πέρασα το φόρεμά μου πάνω από το κεφάλι μου. Ευτυχώς το μαγιό που μου είχε διαλέξει η Sunny αντικαταστάθηκε από ένα του στυλ μου. Ήθελα να αφήσω και κάτι στη φαντασία του. Όταν γύρισα τον είδα να με κοιτάει και το κάτω χείλος του βρισκόταν ανάμεσα στα δόντια του. «Μην το κάνεις αυτό Zayn..», του είπα κι εκείνος χαμογέλασε. «Γιατί;..αφού είσαι…ουάου..υπέροχη..», είπε και κατάλαβα πως ήμουν κατακόκκινη. «Ευχαριστώ..αλλά σταμάτα..». Μου χαμογέλασε και σήκωσε τους ώμους του πριν βγάλει την μπλούζα του. Αυτό το παιχνίδι του ήταν ύπουλο και σίγουρα θα έχανα. Γύρισα από την άλλη και μπήκα στο νερό. Περίμενα ο οργανισμός μου να συνηθίσει τη θερμοκρασία και βούτηξα. Ήταν τόσο αναζωογονητικό και το μυαλό μου είχε κάτι άλλο να σκεφτεί και με αποσπούσε από τον Zayn. Δεν γινόταν να μην προσέχω την κάθε του κίνηση. Είχε καθίσει στην άμμο και τα πόδια του βρέχονταν από το νερό. Τα μάτια του με ακολουθούσαν συνεχώς και ακόμα κι αν δεν τον κοιτούσα ήξερα πως εκείνος συνέχιζε να με κοιτάει…

«Έλα Zayn..θα τα καταφέρεις. Απλά θυμήσου ό,τι σου έδειξα.. Κολύμπα μέχρι εμένα.»

«Και τι κερδίζω ε; Θα πνιγώ..»

«Κάνεις σαν μωρό.Αφού το θέλεις έτσι θα σου δώσω..ένα μπισκότο»

«Τι;;;.. Όχι γλυκιά μου. Θα με τρίψεις γιατί πονάει όλο μου το σώμα..»

«Καλά καλά..θα δούμε άντε όμως..», του φώναξα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έπεσε στο νερό. Ήταν σίγουρος γι’ αυτό που έκανε. Μέσα σε ένα λεπτό είχε κολυμπήσει μέχρι το μέρος όπου στεκόμουν. Βγήκε από το νερό και αμέσως τον αγκάλιασα. «Τα κατάφερες Zayn!», του είπα και μου χαμογέλασε περήφανα. «Σ’ ευχαριστώ..είσαι.. είσαι η καλύτερη Rose».

***

Άνοιξα τα μάτια μου και χαμογέλασα στον εαυτό μου. Η μέρα των γενεθλίων μου. Οι πέντε μέρες είχαν περάσει τόσο γρήγορα. Είχαμε βέβαια ακόμα δύο μέρες και ελπίζω να μην συνεχιστεί το παιχνίδι του. Κοίταξα προς το κρεβάτι του αλλά το σώμα του είχε αντικατασταθεί από ένα σχετικά μεγάλο κουτί κι έναν φάκελο. Σηκώθηκα γρήγορα και πήρα το φάκελο στα χέρια μου. ‘’Γλυκιά μου δεκαοκτάχρονη Rose…’’