I Was Here (Zayn Malik Fanfiction)

~Κεφάλαιο 24ο ~

 

Rose’s POV

2 μήνες. 2 μήνες και 15 ημέρες από τότε που ο Zayn είχε αλλάξει. Τελικά όση νοημοσύνη και να έχεις, όση ικανότητα να διαβάζεις τους ανθρώπους, όταν πρόκειται για τον άνθρωπο που αγαπάς τα χάνεις. Δεν μπορούσα να βρω μια ορθή εξήγηση γι’ αυτή την αλλαγή. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν άντεχα άλλο. Δεν με πείραζε τόσο να του κάνω όλα τα θελήματα ή κάτι τέτοιο, με ενοχλούσε το γεγονός ότι συνέχεια μεθούσε, κάπνιζε και ίσως να έπαιρνε ναρκωτικά για ένα διάστημα γιατί, μπορεί να νόμιζε πως κοιμάμαι, αλλά τον άκουγα να καταργιέται και μιλάει άσχημα μόνος του λες και υπήρχε κάποιος εκεί, αφού δεν τα έλεγε μπροστά στον καθρέφτη. Ο μεγαλύτερος πόνος ήταν η μοναξιά. Το να γυρνάω από τα μαθήματα ή τη δουλειά και εκείνος να λείπει συνεχώς. Το να κάθομαι δίπλα του κι εκείνος να μην μου ρίχνει ούτε ματιά, να μην λέει ούτε λέξη. Δεν το άντεχα αυτό. Τσακωμοί και φωνές. Το κύριο στοιχείο της καθημερινότητάς μας πλέον. Φερόταν συνεχώς εγωκεντρικά και με αντιμετώπιζε σαν..αντικείμενο ίσως. Δεν ξέρω τι είδους σκέψεις έκανε. Είχα κουραστεί να μην με αγαπάει. Είχα κουραστεί να πνίγω τα δάκρυά μου κάθε βράδυ όταν εκείνος κοιμόταν ατάραχος, χωρίς ίχνος ενοχής. Τον αγαπούσα, και ακόμα τον αγαπώ με όλη μου τη δύναμη, με όλη μου την ψυχή, αλλά εκείνη τη μέρα λύγισα.

Τον είχα πείσει να περάσει μετά τα μαθήματά του να με πάρει από τη δουλειά, έστω και με τη μηχανή. Με το που μπήκαμε σπίτι άρχισε να παραπονιέται. Για όλα, όπως πάντα… Η βροχή, το ότι άργησα, και μπλα μπλα μπλα. Δεν άντεχα να ακούω. Πήγα στο μπάνιο όσο έτρωγε για να αποφύγω περαιτέρω τσακωμούς. Είχα ένα περίεργο προαίσθημα. Όταν βγήκα εκείνος καθόταν στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση. Ο Νοέμβριος μόλις είχε μπει και το κρύο γινόταν όλο και πιο τσουχτερό. Το χρησιμοποίησα σαν δικαιολογία για να κουλουριαστώ στην αγκαλιά του, χωρίς να ζητήσω την άδειά του. Δεν μου έριχνε ούτε ματιά, ούτε καν κουνήθηκε όταν κάθισα δίπλα του σε σημείο που τύλιξα εγώ το χέρι του γύρω μου. Πλέον δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Να βρω μια λογική λύση για να τον φέρω ξανά κοντά μου. Συνήθως τα χάδια ή οτιδήποτε παρόμοιο κατέληγαν είτε σε τσακωμό είτε σε κάτι ψυχρό, σωματικό. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω μια παιχνιδιάρικη πλευρά του εαυτού μου, όπως ήμουν και ήμασταν πριν γίνει όλο αυτό. Χάιδεψα απαλά το στήθος του και άφησα μερικά φιλιά στο σαγόνι του. «Μμ..τι θες;», είπε ψυχρά. «Να με φιλήσεις..να κουβεντιάσουμε..να με κοιτάξεις..», είπα και γύρισα το πρόσωπό του προς το μέρος μου αναγκάζοντάς τον να με κοιτάξει. «Δεν έχω όρεξη να το κάνουμε απόψε..οπότε κόψε τα μέλια..», είπε και οι λέξεις πόνεσαν αρκετά. «Δεν σου ζήτησα να κάνουμε έρωτα Zayn...θέλω απλά να περάσουμε χρόνο μαζί..σαν ζευγάρι..ξέρεις», του απάντησα αλλά αμέσως αντιτάχθηκε. «Ε ωραία..είμαι εδώ είσαι εδώ..δεν σου φτάνει αυτό;», είπε κοιτώντας με απάθεια την τηλεόραση,γεγονός που με εξόργισε. Σηκώθηκα από δίπλα του απότομα και έκλεισα την τηλεόραση έτσι ώστε να στρέψει την προσοχή του σε μένα. «Άκου Zayn.. εδώ και δύο μήνες περίπου έχεις αλλάξει..δεν μπορώ να βρω τι φταίει..ή ποιος..πάντως ξέρω ότι άλλαξες..Τόσο πολύ που δεν σε αναγνωρίζω πια και..μάλλον ούτε κι εσύ εμένα. Όλον αυτό τον καιρό ανέχομαι τα πάντα από τους πάντες. Εσύ πάντα ήσουν ο βράχος μου κι εγώ ο δικός σου αλλά..πλέον νιώθω άχρηστη,ασήμαντη..Νιώθω μόνη μου Zayn..κάθομαι δίπλα σου και είναι σαν να μην υπάρχω. Δεν αντέχω να σε νιώθω τόσο απόμακρο. Δεν αντέχω να ζω δυστυχισμένη Zayn. Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά, αλλά μάλλον εσύ δεν νιώθεις το ίδιο πλέον.», πήγε να μιλήσει αλλά τον σταμάτησα αφού είχα βρει το θάρρος να του μιλήσω. «Zayn θέλω..θέλω να φύγω για λίγες μέρες..μία δύο βδομάδες..δεν ξέρω..θα..θα γυρίσω στο σπίτι για λίγο..ίσως αν μείνουμε χώρια για λίγο..να..», δεν πίστευα αυτό που σκέφτηκα. Δεν θα γινόμασταν όπως πριν. «Κάνε ότι καταλαβαίνεις..», είπε ψυχρά και σηκώθηκε για να πάει στο δωμάτιο. Δεν το ακολούθησα. Κάθισα για λίγο μόνη μου, ώσπου πήρα την απόφαση να το κάνω. Πήγα στο δωμάτιο και μάζεψα ελάχιστα πράγματα σε μια τσάντα μου. Κοίταξα προς τη μεριά του στο κρεβάτι και τον είδα να κοιμάται ανενόχλητος. Πλησίασα το κοιμισμένο του σώμα και έσκυψα για να φιλήσω τα χείλη του. Για μια στιγμή μου φάνηκε πως κρατούσε την αναπνοή του λες και αυτό θα με κρατούσε εκεί. Έκανα πίσω και σκούπισα μερικά ηλίθια δάκρυα που είχαν γεμίσει τα μάτια μου.

Η βροχή ασταμάτητη. Το κρύο δεν είχε αφήσει ούτε ψυχή να στέκεται τόσο αργά στο δρόμο. Ήμουν μόνη μου…

Το τελευταίο τρένο ήταν σχεδόν άδειο.Ο ύπνος ούτε που μου πέρασε από το μυαλό καθώς η μόνη εικόνα ήταν εκείνη του  Zayn. Οι γονείς μου έδειξαν ταραγμένοι όταν με είδαν έως και τρομαγμένοι. Στο πρωινό κάθισα μαζί τους και τους εξήγησα ορισμένα πράγματα χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Ύστερα ανέβηκα στο δωμάτιό μου. Έκανα μερικά τηλεφωνήματα για τη δουλειά και τα μαθήματά μου και ύστερα έβαλα το κινητό στην αθόρυβη λειτουργία και ξάπλωσα μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ.