Niebezpieczna|Niebezpieczny Henryk

🎉20🎉

Środa

Wstałam jak zawsze i poszłam do szafy.
Wybrałam różową bluzkę i niebieskie spodenki.

Z kompletem poszłam do łazienki. Przebrałam się i umyłam zęby. Wyszłam gotowa i podeszłam do szafki nocnej z której wzięłam telefon i napisałam do Henryka.

Blue💆🏽‍♀️

Elo😎

Henryk💆🏼‍♂️

Elo elo😏

Blue💆🏽‍♀️

Co tam?

Henryk💆🏼‍♂️

Nic, a co?

Blue💆🏽‍♀️

A nic nudzi mi się

Blue💆🏽‍♀️

Chcesz popisać lub pogadać?

Henryk💆🏼‍♂️

Możemy pogadać

Blue💆🏽‍♀️

Na wideoczat?

Henryk💆🏼‍♂️

😏

Blue💆🏽‍♀️

To chyba znaczy tak xD

Henryk💆🏼‍♂️

👍

Blue💆🏽‍♀️

Czemu nie używasz słów?

Henryk💆🏼‍♂️

🤷🏼‍♂️

Blue💆🏽‍♀️

Brawo geniuszu

Kiedy to napisałam zadzwoniłam do niego.
Gadaliśmy trochę gdy nagle  zorietowałam się, że jest 7:25, a ja nie zjadłam śniadania. Pożegnałem się z Henrykiem i pobiegłam do kuchni. Zjadłam jak zawsze jogurt. Co dziwne zawsze jem takie śniadania, a powinno się jeść śniadania. Zjadłam i pobiegłam do pokoju po plecak. Wzięłam plecak biorąc przy tym klucze i pobiegłam na dół aby założyć buty. Założyłam białe adidasy i wyszłam z domu. Tam zobaczyłam Henryka uśmiechającego się do mnie.

-Jak ty tak szybko wyszedłeś?
-Tak jakoś wyszło
-Dobra tylko zamknę drzwi-zakluczyłam drzwi
-Idziemy?
-No

W szkole

-Nie mogę się doczekać aż poznam twojego tatę-powiedział Jasper
-Napewno go polubisz...-powiedziałam z sztucznym uśmiechem
-Mam taką nadzieje-powiedział szczęśliwy

Po szkole

-Idziemy do mnie?-zapytałam
-I tak tam dzisiaj będziemy-powiedziała Char
-To może najpierw do sklepu po jedzonko, a potem do ciebie-powiedział Henryk
-W sumie nie mam nic do jedzenia-odparłam
-No to idziemy-powiedziała Lotte

W sklepie kupiliśmy kilka chipsów, pare puszek napojów i wodę. Zapłaciliśmy i poszliśmy do domu. Położyliśmy zakupy na blacie w kuchni, a ja napisałam do taty.

Blue
Kiedy będziesz?

Rey
Co?

Blue
Nie mów, że zapomniałeś

Rey
Ale o co chodzi?

Blue
Miałeś u mnie być

Blue
Chcą cię poznać moi przyjaciele🤦🏽‍♀️

Rey
A toooo

Rey
Zaraz będę

Blue
Mam nadzieje

-Zaraz będzie-powiedziałam odrywając wzrok od telefonu
-Jej!-krzyknął Jasp

Nagle sobie wyobraziłam sytuacje jakby zamiast taty przyszedł by kapitan. I by powiedział, że jest moim tatą. Nie on nie jest taki. Przecież nie chce aby ktoś o tym wiedział, ale Henryk to był wyjątek. Na wszelki wypadek napisze do niego.

Blue
Ale masz przyjść ty, a nie kapitan

Rey
No chyba wiem

Blue
Tylko się upewniam

Rey
Okej. Już prawie jestem

Blue
Tak szybko?

Rey
I tak świetnie wyglądam

Blue
Okej czekamy

-Już prawie jest-przerwałam ich rozmowę
-Chciałem coś powiedzieć-powiedział Henryk
-A cicho-powiedziałam i położyłam całą moją rękę na jego twarz
-Aaaa!!! Zaraz będzie
-A co to twój idol?-zapytała żartobliwie Char na co przestałam się "kłócić" z Henrykiem i się na siebie spojrzeliśmy
-On go nie zna. Jak może być jego idolem?-zapytałam szybko
-Tylko żartowałam-po tych słowach usłyszeliśmy dzwonek do drzwi
-Aaaaaa!!!-krzyknął Jasper
-Masz się zachowywać normalnie-powiedziałam do Jasper'a i poszłam otworzyć drzwi
-Witam-powiedział Rey
-O mój Boże!-krzyknął Jasper
-Co mu jest?-szepnął do mnie Rey
-Jesteś jego idolem, bo masz taki fajny sklep
-Okej...-spojrzał się na uśmiechniętego Jasper'a-Jasper, tak?
-On zna moje imię
-No tak mówiłam mu o was-powiedziałam
-Kocham cię-przytulił mnie, a ja zrobiłam bardzo dziwną mnie
-Okej...-zobaczyłam smutnego Henryka
-A ty Charlotte?
-Tak proszę pana
-O jaka grzeczna-zaśmiał się

Zaczęli rozmawiać, a ja pociągnęła Henryka za sobą do kuchni

-Czemu jesteś smutny?-zapytałam
-Nie jestem-spojrzałam się na niego niedowierzając-Nie ważne
-Dla mnie ważne, czemu?
-Nie ważne-powiedział z udawana obrażoną minką
-Nie naciskam
-Dziękuje-zaśmiał się

Po tym wzięłam chipsy i picia z Henrykiem, a potem wróciliśmy do reszty. Usiedliśmy wszyscy na kanapie i zaczęliśmy rozmawiać.

Wieczór

Było fajnie. Pożegnałam wszystkich i poszłam na górę odrobić lekcje. Na szczęście było mało zadane. Tylko 3 zadanka. Odrobiłem lekcje i przebrałam się w piżamę. Po chwili odpłynęłam w krainę snów

Dziękuje za przeczytanie!
Już 🎉20🎉 rozdział!
❤️❤️❤️