အချစ်၏နာမတော်အားဖြင့်||completed||

အခန္း (၅)

ရံုးကသယ္လာသည့္စာရင္းနည္းနည္းကိုလက္က်န္ျဖတ္ျပီးေနာက္ ဗိုက္ထဲကပိုးမ်ိဳးရွစ္ဆယ္၏ဆႏၵျပျခင္းဆီအာရံုေရာက္သည္ ။ Sehun ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီ ။

စာၾကည့္ခန္းတျဖစ္လဲအလုပ္ခန္းထဲမွထြက္သည္ ။ ထမင္းစားခန္းထဲသို႕ဝင္သည္ ။ စားပြဲေပၚရွိသည့္အိုးခြက္ပလံုးေတြလွန္ေလွာၾကည့္သည္ ။ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္သည္ ။ ထမင္းဟင္းခ်က္အိမ္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ဖို႕အတြက္ေမေမတို႕လႊတ္ေပးသည့္အိမ္အကူကလုပ္ထားေပးခဲ့သည့္ ဟင္းေတြေကာ ႏွစ္ဖက္မိဘအိမ္ကအလွည့္က်ပို႕သည့္ ဟင္းေတြေကာဘူးအသီးသီးခ်ိဳင့္အသြယ္သြယ္နဲ႕အစံုအလင္။

ထမင္းပူပူကိုပါအိုးထဲမွာအသင့္ေႏႊးလ်က္သားေတြ႕ေပမယ့္ ခူးခပ္ထည့္စားလိုက္ဖို႕ကိုပင္ Sehun ပ်င္းေနရေတာ့သည္ ။ 

Luhan ေကာဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္ . . ထမင္းတူတူစားဖို႕သြားေခၚရရင္ေကာင္းမလား . .ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တစ္ခါစီခြဲၿပီးထမင္းစားဖို႕က သိပ္ကိုပ်င္းဖို႕ေကာင္းလြန္းတာပါပဲ . .

ဒီထမင္းနဲ႕ဒီဟင္းပဲေပမယ့္လဲ တစ္ေယာက္ထဲတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္စားေသာက္မ်ိဳခ်ျပီးစီးလိုက္ရတာထက္စာရင္ လူႏွစ္ေယာက္စကားတေျပာေျပာနဲ႕အသံေလးၾကားၿပီး ထမင္းစားေတာ့ဗိုက္ထဲထမင္းတစ္ပန္းကန္ဆိုတာပိုျပီးေလ်ာေလ်ာလ်ဴ လ်ဴ ဝင္သြားတာမ်ိဳးေလ ။

Sehun ေယာင္လည္လည္ျဖင့္ထမင္းစားခန္းထဲကေနအိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ဒါနဲ႕ဘာလို႕လူမျမင္ရပဲ TV ကအသံေတြထြက္ေန . . .

'' အဲ့ . . ဦးSehun . .''

ဆိုဖာအကြယ္မွာကပ္ပုထိုင္ေနသည့္ luhan ကသူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ အလန္႕တၾကားကုန္းထမလိုျပင္သည္ ။

'' ရတယ္ ရတယ္ ထိုင္ေန . .''

'' ဟီး . . ထမင္းစားရတာပ်င္းလို႕ . . ''

အေရွ႕ကဖြင့္လက္စ TV ကိုတခ်က္အၾကည့္ေရာက္ေတာ့မလံုမလဲေျဖရွင္းေလ၏ ။ လက္ထဲမွာလဲ ဇြန္းတပ္ဇလံုတစ္လံုးနဲ႕။ ပန္းကန္ေတာင္မဟုတ္ ဇလံုဆိုမွတကယ့္ဇလံုႀကီးျဖစ္ပါသည္ ။ ထမင္းေတြအရြက္ေတြ ဘာမွန္းမသိတဲ့နီနီရဲရဲစိမ္းစိမ္းဝါဝါေတြအကုန္ေရာနယ္ထားသည့္ ဇလံုႀကီး ။