အချစ်၏နာမတော်အားဖြင့်||completed||

အခန္း (၉)

ကားသံသဲ့သဲ့ၾကားမိသလို ။ နာရီကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္မိ၏ ။ဦးSehun ရံုးဆင္းၿပီထင္ရဲ႕ ။သူဒီေန႕ရံုးသြားသည္ ။ Luhan တို႕ေက်ာင္းပိတ္ေပမယ့္ Sehun တို႕အလုပ္မနားရပါ ။ ႏွစ္ကုန္စာရင္းခ်ဳပ္ခ်ိန္ဟုဆို၏ ။ Sunday တစ္ရက္ပင္အႏိုင္ႏိုင္နားေနရေသာအခ်ိန္ ။

ေခါက္လက္စအဝတ္တခ်ိဳ႕ကိုဗီရိုထဲစီထည့္ အခန္းတံခါးကိုအသာေစ့၍ အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္ ။ အိမ္ေရွ႕တံခါးဝမွတစ္ဆင့္ ျခံထဲတြင္ရပ္ထားသည့္ကားကိုျမင္ရေသာ္လည္း လူကိုအရိပ္ပင္မျမင္ရ။

ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္ ။ ေလွကားရင္းမွာရပ္ကာ စဥ္းစားေနဆဲ ။

'' ဘာရွာေနတာလဲ Luhan ''

အသံကေနာက္မွထြက္လာသည္ ။ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အက်ီ ၤတစ္ထည္ကိုၾကယ္သီးတပ္လက္စပံုစံျဖင့္ အခန္းတစ္ခုထဲမွထြက္လာေသာ Sehun ။

'' ဦးSehun ျပန္ေရာက္လာတာထင္လို႕ ေစာသားပဲ ''

'' ဟုတ္တယ္ . . ဒီေန႕စာရင္းစစ္တဲ့အဖြဲ႕ကိုလည္းေစာေစာနားခိုင္းလိုက္တယ္ . . သူတို႕လည္းအခ်ိန္ပိုဆင္းရတာေတြမ်ားေနလို႕ . .''

စကားတေျပာေျပာႏွင့္ Sehun ကထမင္းစားခန္းထဲဝင္သြားသည္ ။

'' Luhan ထမင္းစားၿပီးၿပီလား . .''

'' စားၿပီးၿပီ ပ်င္းလို႕ေစာေစာစားလိုက္တယ္ ''

Sehun က စားပြဲေဘးမွခံုကိုဆြဲထုတ္ရင္း အခန္းဝမွာရပ္ေနသည့္ Luhan ကိုျပံဳးလ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္ ။

'' စားၿပီးေပမယ့္ အားရင္အတူထိုင္ေပးမလား တစ္ေယာက္ထဲမစားခ်င္ဘူး ''

အင္း . . တရားက်ဖြယ္ ကိုယ္ကပဲ သူထမင္းစားမပ်င္းရေအာင္ အနားမွာငုတ္တုတ္ႀကီးသပ္သပ္ထိုင္ေပးရဦးမလိုပါလား ။ သူ႕ကိုအလုပ္ခန္းထဲကဆြဲထုတ္မရလို႕ Luhan တစ္ေယာက္ထဲစားခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြက်ေတာ့ေကာ ။

'' အိမ္အကူအေဒၚႀကီးျပန္သြားတာသိပ္မၾကာေသးဘူးထင္တယ္ ဟင္းေတြကေႏြးေနတုန္းပဲ . . ''

ဟင္းရည္တစ္ဇြန္းကို ေကာက္ျမည္း၍ဆိုသည့္ Sehun ။

'' အေဒၚႀကီးကိုေန႕ခင္းထဲကျပန္လႊတ္လိုက္တာ အိမ္မွာကၽြန္ေတာ္ရွိေနလို႕ . . ''