Sick Of Love

Deel 22 || Het Plan

Thomas p.o.v.
Ik zit in de Starbucks op Marleen te wachten. Altijd als we afspreken spreken we hier af. Dit is eigenlijk gewoon ons plekje. En we zijn gewoon verslaafd aan Starbucks. Ik kijk naar de ingang van de Starbucks en dan ineens zie ik haar. Ik sta op en ren naar haar toe. Zodra ze mij ook ziet begint ze ook te rennen en daarna omhelzen we elkaar. Ik heb Marleen helemaal niet meer gezien nadat ik uit het ziekenhuis ontslagen ben. "Ik ben zo blij dat je weer beter bent..." zegt ze zachtjes. Ik maak me los uit de omhelzing en lach naar haar. "Ik moet je wat vertellen." zeg ik met een grote glimlach. Ik ben hier echt te enthousiast over. Haar ogen worden groot. "Die glimlach maakt mij heel nieuwsgierig! Vertel!" Ik moet lachen. "Ja, maar eerst koffie bestellen." Ze knikt en we gaan in de rij staan. Als we onze koffie besteld hebben gaan we op onze vaste plek zitten. We zitten hier echt altijd, deze plek is ook echt nooit bezet, wat me wel verbaast. "Vertel nou!" zegt Marleen ongeduldig. Ik lach en begin te vertellen. "Oke, ik zat dus zo te denken - ja dat doe ik ook wel eens - wat ik nou terug kon doen voor Rutger. Want hij heeft me zo erg geholpen toen ik ziek was, zonder hem had ik het nooit gered. En hij was zo ontzettend lief, dat ik het gewoon zeker wist. Ik wil met hem trouwen." Marleen's ogen worden groot. "Ga je hem ten huwelijk vragen!?" schreeuwt ze enthousiast door de zaak. Ik schiet in de lach en knik. "Waar? Wanneer? Hoe? Heb je al een ring?" Ik grinnik om haar enthousiasme. "Rustig aan. Ik heb nog niet alles helemaal uitgestippeld, maar ik heb wel een ideetje. Rutger is volgende week jarig, dat weet je toch?" Ze knikt en ik vertel mijn plan. Als ik uitgepraat ben, zie ik de enthousiaste uitdrukking op haar gezicht. "Dat moet je echt doen! Dat gaat hij zo leuk vinden!" Ik knik. "Ja, maar hoe ga ik dat regelen... Dat eerste dan, de rest lukt wel." Ze denkt even na. "Ik weet wel iets." Ze pakt haar telefoon en belt iemand. Ze praat engels met diegene dus ik versta er niks van, mijn engels is niet zo goed. Na ongeveer 10 minuten hangt ze op. "Geregeld." Ik kijk haar blij aan. "Echt?!" Ze knikt tevreden. "Hoe heb je dat voor elkaar gekregen dan?" "Ik heb zo mijn contacten." zegt ze geheimzinnig. Ik moet lachen. "Ik heb ook nog een ring nodig. Zullen we daar zo naar gaan kijken?" Marleen kijkt me heel blij aan. "Mag ik mee de ring uitzoeken?!" Ik lach naar haar. "Ja tuurlijk!" Ik vind het zo lief dat ze zo blij voor me is. "Rutger is over een week al jarig, dus ik moet alles snel regelen. Nog heel erg bedankt trouwens dat jij dat eerste al geregeld hebt." Ze lacht naar me. "Graag gedaan. Maar dan moet je wel echt op 2 september daar zijn, anders is het voor niks geweest en ze gaan het geen tweede keer doen." Ik knik. "Komt goed." Ik drink het laatste beetje van mijn koffie en gooi dan mijn beker weg. "Wat ga je tegen Rutger zeggen dan? Als je wilt dat het een verrassing blijft?" vraagt Marleen. "Nou, ik ga hem die avond ervoor mee uit eten nemen, en dan zeg ik gewoon dat ik een klein stukje omrijd naar huis, en dan rijd ik gelijk naar de bestemming." Marleen moet lachen. "Een 'klein' stukje om." Ik moet ook lachen. "Ja... Zodra hij me doorheeft zeg ik wel gewoon dat ik een verrassing heb, maar dan zeg ik nog niet wat." Ze knikt instemmend. "Goed plan. Zullen wij nu een ring gaan zoeken?" Ik knik en sta op. We lopen de eerste juwelierszaak in die we tegenkomen. "Hallo, kan ik u ergens mee helpen?" vraagt een medewerker vriendelijk. "Ik zoek een verlovingsring voor mijn vriend." zeg ik. "Oehh, spannend!" zegt de man enthousiast. "Loop maar met mij mee." We lopen achter hem aan en hij laat 2 lades zien waar allemaal ringen inzitten. Eentje trekt meteen mijn aandacht. Hij is goud met een soort witzilver boogje erop. In het boogje zitten hele kleine diamantjes, zo klein dat je ze bijna niet ziet, je ziet alleen iets glinsteren. Ik wijs ernaar. "Die vind ik mooi voor hem." Marleen kijkt er ook naar. "Ja, die is inderdaad echt mooi! Die past wel bij hem." zegt ze. De man kijkt ons aan. "Dit wordt hem dus?" Ik knik en reken daarna af. De man doet de ring in een mooi doosje. "Succes met het aanzoek." zegt hij met een knipoog. "Dankuwel!" zeg ik lachend en we lopen weer naar buiten. "Nou, dat ging nog best snel!" zegt Marleen. "Ja inderdaad! Ik heb alleen nog wel een goede verstop plek nodig voor de ring, ik wil echt niet dat hij hem vindt." Marleen denkt even na. "Anders neem ik hem mee, en dan kom je hem 1 september ophalen. Of ik kom hem brengen als dat makkelijker is." Ik knik, dat is wel een goed idee. We gaan nog even de stad in en eten vervolgens wat. Daarna gaan we allebei weer richting huis. Ik bedank Marleen voor de gezellige dag en haar hulp. "Ik app je nog wel hierover." Ze knikt en geeft me nog een knuffel. Daarna stap ik in mijn auto en pak mijn telefoon. Het is al half 10, wow. Ik stuur Rutger een appje dat ik eraan kom en begin dan te rijden. Ik kan niet wachten tot volgende week, ik ga van deze verjaardag zijn mooiste verjaardag ooit maken.