Sick Of Love

Deel 24 || Morgen

Thomas p.o.v.
Morgen. Morgen ga ik Rutger ten huwelijk vragen. Het is nu half 5, Marleen kan elk moment komen met de ring. Ik heb Rutger even naar Albert Heijn gestuurd, ik wil niet dat hij hier iets van mee krijgt. Dan gaat de bel. Ik loop naar de deur en doe open. Daar staat Marleen al. "Hee, hoe ben je boven gekomen?" Ik laat haar binnen. "Ik kwam Rutger tegen." Ik kijk haar geschrokken aan. "Wat zei je tegen hem?" "Dat ik even wat langs kwam brengen, en hij vroeg gelukkig niet door, niks aan de hand dus." Ik glimlach opgelucht naar haar. "Mooizo. Waar is de ring?" Ze pakt de ring uit haar tas en geeft me het doosje. Ik open het doosje en moet gelijk weer glimlachen, ik vind hem zo mooi. "Dankjewel." zeg ik tegen Marleen. Ze geeft me een knuffel. "Heel veel succes morgen, het komt echt wel goed want hij gaat sowieso ja zeggen, kan niet anders." Ik lach naar haar. "Ik hoop het." zeg ik. "Goed, dan ga ik nu weer naar huis, veel plezier met rijden vanavond." Ik rol met mijn ogen en zucht overdreven. Ik moet zo lang in de auto zitten vanavond. Maar ik heb het er allemaal voor over. Marleen geeft me nog een snelle knuffel en dan gaat ze weer weg. Ik ga naar de slaapkamer en kleed me om, ik ga deze kleding tot middernacht aanhebben dus ik wil me even omkleden. Ik doe een jasje aan, en de ring doe ik in de binnenzak van het jasje. Zo, nu zal Rutger hem niet vinden. We blijven tot 3 september weg, dus ik heb ook al 2 tassen gepakt met onze spullen erin. Ik denk dat ik die even snel naar de auto ga brengen, rond dit tijdstip is het altijd erg druk bij Albert Heijn dus Rutger zal voorlopig nog niet terug zijn. Toch neem ik voor de zekerheid de trap, als ik hem tegenkom met deze tassen dan is heel mijn plan verpest. Zodra ik in de garage kom gaat mijn telefoon af. Ik loop snel naar mijn auto en zet de tassen op de grond. Dan pak ik mijn telefoon uit mijn zak. Rutger belt me. Shit. Ik zucht en neem op. "Hey." zeg ik droog. "Hee, waar ben je?" Waarom ben ik zo slecht in snel smoesjes bedenken? Dan weet ik ineens iets. "Ik liep nog even mee met Marleen naar haar auto, die kwam net wat langs brengen." "Oh ja, ik kwam haar tegen inderdaad." Ondertussen pak ik mijn sleutels en open mijn auto. "Maar ze is net weg, dus ik kom nu weer naar boven." "Ja is goed, tot zo!" "Tot zo." Ik hang op. Snel doe ik de tassen in de kofferbak en doe dan mijn auto weer dicht. Rutger was dus toch eerder thuis dan ik had gedacht. Zodra ik weer boven ben staat Rutger in de keuken. "Hooo, wat ga jij doen?" zeg ik terwijl ik mijn armen om zijn middel sla. "Koken?" zegt hij, een beetje verbaasd. "Nee, dat gaan we niet doen. Ik heb namelijk een verrassing voor je." zeg ik, terwijl ik zijn handen pak. "Wat dan?" vraagt hij nieuwsgierig. Ik glimlach naar hem. "Ik neem je mee uit eten, alvast voor je verjaardag. Dan kunnen we proosten op je laatste avond als 28-jarige." Rutger's glimlach wordt breder en dan drukt hij zijn lippen op die van mij. "Dankjewel..." zegt hij zachtjes nadat hij zich heeft losgemaakt uit de kus. "Je krijgt nog meer trouwens. Maar dat bewaar ik voor morgen." Ik lach naar hem. "Ik wil het weten!" zegt hij lachend. "Nog heel even wachten, over 7 uur ben je al jarig." "Krijg ik dan al mijn cadeautje?" Hij kijkt me nieuwsgierig aan. "Ja, dan krijg je een van de cadeautjes ja." "Een van de? Heb je er meerdere?" Ik knik glimlachend. "Gekkerd, dat hoeft toch niet." zegt hij zacht. "Doe niet zo ondankbaar, ik had nu ook dood kunnen zijn, dan had je niks gehad van me." Ik kijk hem lachend aan. Oh, volgens mij vindt hij het niet zo grappig. "Te vroeg voor sarcasme..?" vraag ik zacht. Hij kijkt me aan en glimlacht dan. "Nooit voor mij." Dan trek ik hem mee naar de voordeur. Heb ik alles? Alles wat we nodig hebben voor mijn verrassing ligt al in de auto, ik heb mijn telefoon, Rutger ook, portemonnee heb ik ook... Autosleutels. Ik loop snel terug naar de woonkamer en pak ze van tafel. "Ja, we kunnen gaan." zeg ik en ik pak Rutger's hand. Daarna lopen we samen naar de lift. Ik begin nu al heel zenuwachtig te worden, terwijl ik Rutger pas morgenavond ga vragen. Maar ik heb er ook onwijs veel zin in, eindelijk kan ik iets terugdoen voor hem. Morgen wordt de mooiste dag uit zijn leven, hij zal het nooit meer vergeten en altijd met een lach op zijn gezicht aan deze dag terugdenken. Daar ga ik voor zorgen.