Soğuk bir yapının içindeydim, kolumdan tutan kişiler soğuk ve dar koridoru benimle birlikte ilerliyordu. Neden müdahale etmiyorum? Ölü bir balık gibi boş boş bakıyordum. Zamanın geçmesi ile yıpranmaya yüz tutmuş tahta kapıyı açtılar usulca. İçerisi koridordan daha soğuktu sanki. Ellerim karıncalanmaya başlamıştı, beni camın önünde ki bir sandalyeye otutturarak odayı terk ettiler. Camın önünde duran elektrikli ısıtıcı bacaklarımın buzunu kesmeye başlamıştı. Camdan dışarı baktığım zaman sahil kasabasını andıran, denize kıyılı bir yer görüyordum. Camı açmak geldi içimden. İstemsizce titreyen elimi yavaşça kaldırarak camın soğuk kulbunu parmaklarım ile kavradım lâkin gücüm buna yetmiyordu sanki. Elimi ısıtıcının önüne tekrar koydum. Dikkatimi gökyüzü çekmişti bir anda. Gökyüzü hiç olmadığı kadar kara bulutlar ile kaplıydı sanki . Kendimi kara bulutlara benzetiyordum bazen ama biliyordum ki onlar içine ağlamıyordu. Tüm bedenim benden bağımsız çalışıyor sanki. Hissetmiyorum, anlamıyorum ama yaşıyorum. Bir anda yavaşça kapının açıldığını duydum. Eskimiş menteşelerin bütün gıcırtısı odanın içine dolmuştu. Kafamı çevirip bakmaya takatim yoktu. İçeriye giren kişi yavaşça yanıma geldi ve elini omuzuma dokundurdu. İçimde ki lodos bir anda ılık esen bir fön rüzgarına dönmüşt. Nefes alış verişlerini ensemde hissetmeye başlamıştım o kişinin. Çok hızlı nefes alıyordu. Anlayamıyorum...
Çaresiz miydi?
Uykudan uyanmıştım ama daha sabah olmamıştı. Yatağımın içinde tavanı izlerken uykuya dalmayı bekliyordum. Gelmeyen uykumu beklemek yerine yataktan kalkıp mutfağa giderek vakit geçirmeye karar verdim. Yavaşça yataktan kalktım ve ses çıkarmamak için parmak ucunda koridora çıktım. Gerçekten çok karanlıktı ev. İrkilmiştim bir anda, ne zamandan beri korkar oldum karanlıktan? Zihnimde daha karanlık bir ev düşünmediğim için korkularımı bir kenara bırakmayı tercih ediyordum. Parmak ucunda gidebildiğim kadar hızlı gitmeye çalıştım. Gözlerim karanlık koridorun içinde bir şey seçemiyordu. Karanlığın içinde elimi pürüzsüz ve soğuk duvara sürterek lambaları açmaya çalıştım. Lambayı aniden açtığımda güneşe çıkan bir vampir misali canım yanmıştı. Bir kaç saniye sonra yavaşça, kıstığım gözlerimi açıp etrafı dikizledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARAZİ
Ficção AdolescenteGözlerimi kapatmak istiyorum, ne gerçekleri görmek ne de hissetmek istiyorum artık. İçime atmak değil hayata gözlerimi yummak istiyorum. Ben, bu savaşı kaybetmek istiyorum...
