Kaybolan yıllarıma ithafen bir şiir yazdım zihnimde. Satır satır, kıta kıta okudum içimde. Bilmezdim belki dünü, bugünü veya hiçbir özel günü. Kaçıncı kez ölecektim sahi? On yedi yaşında ölen ruhumun, yaralar içinde olan bedenimin son ölüm günü kutlu olsun.
Bir şiir yazdım zihnimde, akrostiş yaptım gönlümce. İnsanlarla başladım ilk mısrama, beni yıllar önce öldüren o insanlara yazdım ilk mısramı. Neden diye sordum ardından ikinci mısrada, kim hakederdi ki bunları? Asla yılmadığım yalanını söyledim ardından. Son mısramda nasıl olsa bir gün olacaktı dedim. Ya kendi ellerimden yahut kaderimden. Elbet bir gün olacaktı dedim tekrar tekrar.
Noktayı koyduktan sonra ellerimin arasından kayışını izledim tüm bir hayatımın. Bütün bir ömür boyunca bu anı bekler gibi gülümsedim. Gözümden akan bir damla yaşa tenezzül etmeden, sadece gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARAZİ
Fiksi RemajaGözlerimi kapatmak istiyorum, ne gerçekleri görmek ne de hissetmek istiyorum artık. İçime atmak değil hayata gözlerimi yummak istiyorum. Ben, bu savaşı kaybetmek istiyorum...
