The Run away Debutant (Hacienda Ligaya Series 1)

Kabanata 3

"Ate! Ate!" pagsisigaw ni Joshua sa labas. Ang aga aga pa ah. Tumayo sa kama para pagbuksan siya. "What?" nakapamaywang kong bungad sakanya. Ito naman ay nakangisi na parang may iniisip na nakabaliwan. Pinalakihan ko ang bukas ng pinto para makapasok siya ng tuluyan. Bumalik ako sa pagkahiga at ito naman ay nakaupo sa gilid ko. "Ate what is wrong with you? bakit hindi ka lumalabas dito sa kwarto may sakit ka ba?"tanong niya at dinapo ang kamay sa'king noo

"I'm okay li'l boy. Walang sakit si ate. Ayaw ko lang lumabas. I'm tired." pagsisinungaling ko dito. I hope I can convince him. If not. I don't think explained myself for what happen. Bata pa ito wala pang muwang sa mundo. Ilang araw na kasi akong nasa kwarto laging nagmumukmok ayaw kong lumabas baka makita ko lang ang mga tao sa bahay. I can't bear to see them.

"Ganun ba hindi ka na bo bored ate" anito, pinaglaruan ang aking buhok. Bata pa nga talaga. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip nito sa nakita noong isang gabi. Hindi dapat siya nakasaksi na ganoong eksena.

"Hindi naman masyado." tumagilid ako upang yakapin siya. I can feel he is worried. "Bored ka e' no? Alam ko hindi ka sanay dito." turan niya, he is right. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dito sa kwarto.

"Where is Daddy?" simpleng tanong ko. Dahil kung wala ay lalabas ako. Kumakalam na nga ang sikmura ko. Pass 8 na pala.

"Nasa baba. Busy naman kasi may kausap. Bakit?" sasabihin ko ba dito na gutom na ako. Nakakahiya.

"Lei?"ani mommy na nasa pintuan. Pareho kaming tumingin ni Josh dito. Hindi pala nito sinirado kanina. May dala itong isang tray ng pagkain. I smiled a bit. Hindi naman ako galit kay Mom. Alam kung hindi niyon gusto. "Aalis na ako ate. Mom." ani Joshua. "See you around ate." madali naman itong lumabas at sinara ang pintuan. It's awkward. Kami nalang dalawa ni Mom. I know something bothering in her.

Umupo naman si Mom. Inilapag sa maliit na mesa gilid ng kama ang pagkain. Bumangon ako ng bahagya. Ngumiti ito ng pilit. May problema ba? She look pale. Or I think she is stressed. "Im sorry baby." sambit nito. Hinawakan ni Mom ang aking kamay. Alam kung para saan 'yung sinabi niya.

"It's okay My, I just. I just don't get Dad why is he doing this? I'm sorry but I will never understand every bit of his word. I will never follow him." mahina lang 'yon pero diin ko sa sinabi sa huli.

"Baby. I know it is hard but your Daddy decide for it. Hindi naman niya sinabi na agad agad you know, knowing each other with Frances." sino naman kasing Frances na 'yan? Wala ba siyang girlfriend ngayon? Imposible. Ayaw ko. As in no! "My! I can't! I have my life too bakit ganito? Kay dali lang magdesisyon ninyo!" tumaas na aking boses. Hindi ko na pigilan at umiiyak na naman ako. My tears fall on my checks, Ito na ba 'yon. Npailing akong tiningnan si Mommy.

"I swear you will like him Honey, He is the son of Tito Ricardo mo. He is good man for you." aniya sabay pahid sa luha sa aking pisngi.

"No! Do something about it Mom. Hindi siya ang magdedesisyon! And why of all sudden Mom? Bakit? Dahil mag e' eighteen na ako? For what? For myself o for hacienda, Let say about Politics?" litanya ko kay mommy. Nag uunahan pa rin ng tulo ang mga luha ko. Namumula na ang ilong ko. I think I will gonna die. Hirap akong huminga. Nagtaas baba ang balikat ko.

"Baby are you okay?" si mommy na ngayon ay nataranta sa nakita sa'kin. Nahihirapan na kasi akong huminga. "Honey exhale and enhale! Com'n do it." agad ko naman sinunod ang sinabi ni Mom.

"Mom?" mahina kung sambit. Mga luha kong nauunahan. Kinakabahan ako sa mangyari sa'kin. "Al! Ang anak mo!" Tawag ni Mom kay Dad. Nataranta na si Mom.

Ilang minuto ay nasa bukana na ng pinto ang kinainisan kong ama. Nakatitig ito ng seryoso sa'kin. "Ano tunganga nalang tayo dito? Do something Alfonso! I will never forgive kung may mangyari sa anak ko!" sigaw ni Mom dito. Ngayon ko lang nakikita si Mom na ganito kagalit sa aking ama. Tumalima naman ito at may kausap na sa telepono.