Not Enough (COMPLETED)

Chapter Two

My slept weren't bad nor too good. It was just I slept peacefully without anything pestering. I haven't dream of anything just a clear black.

Pagkagising ko kinaumagahan alas-otso na. Naligo agad ako bago lumabas ng kwarto. Napahawak ako sa dibdib ko ng pagbukas ko ng pinto ay tumambad sa akin ang galit na mukha ni Mama.

"Bakit po, Ma?" I asked before she could make any words. Her eyes were very sharp and intimadating. And it was litterally scary.

Kay aga-aga pa, nininerbyos na ako!

"Kumain kana pupunta tayong bayan ngayon." A light feeling came out from me, it was ease but wait... What?

Teka... pupunta kaming bayan? K-Kasama ako? I managed to have an eye contact with Mama, and she gave me a nod. That leave me hanging.

Why I feel like this is a nice start of a day?

Tapos na akong magbihis ng pumasok ang kapatid ko. She's wearing a simple white dress that makes her looks mature. While I'm only wearing ripped jeans, a pink v-neck shirt and a strapy sandals.

I admit that she looks mature more than me. Since we were kids nasa kanya na talaga ang atensyon ni Mama, lahat ng hinihingi niya kahit hindi naman gaano kaimportante ay binibili samantalang sa akin, ay mga importante lang dahil sayang daw ang pera.

Minsan hindi ko talaga maiwasang mainggit sa kanya. How I wish we were treated samely.

Napabalik ako sa ulirat ng magsalita siya sa gilid ko.

"Ang tagal mo naman!" iritadong sabi niya.

"Oo na." Agad kong binilisan ang pagbibihis at sabay na lumabas ng kwarto. Naabutan namin si Mama na nakaupo sa sala. Napangiwi ako ng mabakasan ang mukha niya ng inip.

"Tara na." Tumango kami ni Haze.

Masyadong mabilis ang pamamaneho ni Mamang Drayber kaya mabilis rin kaming nakarating sa bayan. Dumiretso kami sa pampublikong pamilihan para bumili ng pangangailangan sa bahay.

"Dito po maam,"

"Mura lang po ito,"

"Sariwa papo ito."

"Bili napo kayo!"

Iyan ang bumungad sa amin pagkapasok palang namin sa pamilihan. Kaliwa't kanan ang mga tindera na pinipilit makuha ang aming atensyon. I shrugged my shoulders, I felt like I am a celebrity here. Kidding.

Isa-isang sinuri ni Mama ang mga produkto bago tuluyang bilhin.

Pagkatapos namin sa palengke ay dumiretso na kami sa You Chos. It was a small mall of clothes with an affordable price. I miss this. Napakunot ang noo ko ng inilahad ni Mama sa harapan ko ang limang daan na pera.

"Tanggapin mo." pag-uutos niya ng mapansing tinitigan ko lang ito.

I shooked my head. "Ang dami naman nyan Mama. "

"Tanggpin mo. Kung hindi mo naman maubos, eh 'di itira mo." I stopped in a certain when she pulled my hands and putted the money in my palms.

I blinked twice and even pinch my waist if it was really true. Geez. It is.

While choosing, aksidente akong napatingin sa kaliwang banda mula sa kinatatayuan ko. Isang pamilyar na bulto ng lalaki ang nakatalikod sa gawi ko ang nakaagaw sa aking atensyon. Dahil nga nakatalikod ito ay hindi ko makita ang mukha. Lalapitan ko sana ng biglang sumulpot si Mama.

"Nakapili kana ba?" tanong sa akin ni Mama. Tumango ako at ipinakita sa kanya ang tatlong damit na napili ko.

"Bakit ang konti lang?" tanong ni Haze sa akin na kakarating lang mula sa kanyang pagpipili. Madami nga ang mga kinuha niya kaya nasabi niya iyon.

"Ito lang kasi ang mga nagustuhan ko," pangangatwiran ko sabay tingin sa mga ito.

"Ipa-counter niyo na ang mga iyan para makauwi na tayo." Mama commanded in a serious tone.

Liningon ko ang banda kong saan ko nakita ang pamilyar na lalaki ngunit wala na ito roon. Hindi ako pwedeng magkamali. Pero bakit lang? Bakit may kasama siyang ibang babae?

Mahigit dalawang oras ang nagamit namin sa paglilibot sa bayan. It was tiring but still I'm happy, I've given a chance to bond with Mama. Saktong pagbaba namin ng traysikel ay siya ring pagdating ni Papa.

My heart beated fastly when his clothes matches on the one I've seen earlier on the mall. Pareho kami ni Haze na nagmano kay Papa.

"Oh Cled, buti naisipan mo pang umuwi rito hindi sa babae mo." Mama's word was shocking pero pinalabas ko lang sa kabilang tainga ko ang aking narinig.

Just please! Don't let that be true. Malungkot na ang buhay ko at ayoko ko pang dagdagan iyon kapag naghiwalay pa sila.

"Marissa, may mga bata sa harapan mo," sagot ni papa at naglakad papasok ng bahay. Iniwas niya agad ang kanyang mga atensyon ng magtama ang aming mga mata.

"Bakit? Nahihiya ka ba sa pinaggagawa mo? Abay mabuti ng malaman nila kung anong kagaguhan ang pinaggagawa mo." galit na singhal ni mama. I gulped hardly.

"Hugasan mo muna yung mga isda at prituhin ang mga ito, para makakain na tayo ng pananghalian," utos ni mama sa akin. Tumango ako at agad na pumasok sa loob.

Dali-dali kong sinunod ang utos ni Mama dahil bakas na ang gutom sa aming mga mukha. Hindi kasi kami nakakain sa bayan kanina dahil nagmamadali na si Mama na makauwi.

Ako ang nagluto samantalang si Haze naman ang naghahanda ng mga pinggan at kutsara. Kasabay nito ay siya ring pagtahimik nila ni Mama.

"Tawagin mo muna sina Mama't Papa, Haze." utos ko kay Haze makalipas ang ilang minuto.

Kung totoo man talaga na ginawa iyon ni Papa, bakit? Bakit siya humantong sa desisyon na iyon? Hindi pa ba kami sapat? Hindi na ba siya masaya sa amin?

"Kumain ka na." Napabalik ako sa ulirat sa boses ni Mama.

Mama's action still confused me. And what I knew today about Papa add up.

Walang nagsasalita sa amin sa hapag-kainan. Nagkatinginan ulit kami ni Papa, ngunit agad niya rin itong iniwas at nagpatuloy sa pagkain. Itinuon ko nalang sa pagkain ang atensyon ko.

Pagkatapos iligpit lahat ng pinagkainan namin ay dumiretso na ako ng kwarto, gayun din si Haze. I opened my laptop at nanood ulit ng anime.

Akagami no Shirayuki-hime o Snow White with the red hair.

Shirayuki with the rare hair color of red, and Zen, the second prince of the Clariness.

Ayan na!!

“Ever since we met, you’ve been cool, Zen.”

“You, too.”

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi dahil sa kilig.

I paused the movie when I heard Papa and Mama shouted with each other. Paglabas ko ng kwarto ay siya ring paglabas ni Papa ng bahay dala-dala ang dalawang malaking bag.

"Lumayas kana." Malamig na udyok ni Mama. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Nagsimula na ring mamuo ang luha sa aking mata.

"Papa." tawag ko dahilan kung bakit napalingon sila sa akin. Tuluyan na ngang bumuhos ang mga naglalakihang butil ng luha mula sa aking mga mata.