Not Enough (COMPLETED)

Chapter Fourteen

I thought I would be in peace because Flex's presence is nowhere to be found but later did I know they were just preparing for the worst outcome of me if they will show. Naulit nga nitong mga nakaraang araw ang pagharang ng grupo nina Flex sa akin pero dahil kasama ko si Kyle ay todo-irap lamang ang kanilang nagawa. I was very thankful of his presence.

Kitang-kita ko sa aking kinauupuan ngayon kung paano naglaglagan ang mga librong dala ni Samantha ng may bumangga sa kanya. Pero sa halip na tulungan siya pinagtawanan lamang siya ng mga ito.

Hindi ba tumalab ang ganda niya sa kanila? Isa isa niya itong pinulot. Some of the boys whistled when her cleavage exposed.

I'd lower my pride and went to her. "Tulungan na kita, Samantha."

"S-Salamat." she aforementioned gratified. Nginitian ko lamang siya at saka ibinigay sa kanya ang mga libro.

"I'm sorry for their behaviors. And I'm sorry too if I will said this, pero sa susunod baka pwedeng hindi iyong damit na masyadong kita ang loob mo kapag may ginagawa." I vented slowly but she raised her brows on me sharply.

"This is what they called fashion. I bet you know it." she glared.

"Yeah. I'm sorry." I apologised. "Mauna na ako sa iyo."

Days past and our second semester is nearly ending. I am happy dahil sa wakas makakalabas na ako sa mga gawaing nagpahirap bilang estudyante but I was saddened at the same time, it was as if Kyle was putting a barrier between us. He became cold. While Kyle is being cold to me it is the opposite on how he treated Samantha. They always lunch together, study together and many more. Parang sila pa ang magjowa.

Diana and Jade comforted me. August 23, 2019, Friday. Nandito kami sa Cafeteria naghahanap ng mauupuan kasama sina Jade at Diana but someone bumped me.

"Oww! I'm so sorry!" Agad kong napamilyaran ang may-ari ng boses. Nabasa ang damit ko dahil natapunan ito ng coke. "I thought it was the garbage bin," maarteng saad nito.

"Tang—" malutong na mura ni Jade. Dali-dali nyang kinuha ang coke na inorder ko para sana tapunan ito pero pinigilan ko.

"Huwag na. Ayos lang naman ako." pakiusap ko habang hawak-hawak ang braso niya. "Mahal ang coke pag-itatapon mo 'yan."

I convinced her with a smile.

"Tuturuan ko lang naman ito ng leksyon. Maghanap nalang muna kayo ng mauupuan susunod ako." ibinalik niya sa aking tray ang coke tsaka hinigit palayo si Samantha.

Nagpatuloy kami ni Diana sa paglalakad ngunit hindi parin napanatag ang loob ko. I was about to sit on the vacant one when I saw Kyle approaching towards our direction.

Hindi niya tinanggal ang titig sa akin hanggang sa makalapit ito.

"Pwede ba tayong mag-usap?" pambungad niyang tanong. Tiningnan ko si Diana na may nangugusap na mata. Tumango ako at sinunod siya.

Huminto siya ng nasa school park na kami. Pinili niyang umupo sa aming paboritong tambayan, sa ilalim ng puno ng akasya.

"Kumain ka muna." Inilahad niya sa akin ang isang box ng Jollibee.

Kumalam bigla ang sikmura ko ng makita ko ito.

"Ikaw?"

"Sabay tayo." malamig niyang tugon.

Walang nagsalita sa amin habang kumakain. Which made me wondeered what is happening.

"Ano ba ang pag-uusapan natin?" tanong ko ng makabalik na siya matapos itapon ang box.

He cough awkwardly before starting a word.

"Let's end this."

Napaubo ako sa sinabi niya. "Babe, huwag mo akong bibiruin ng ganyan. Alam ko na ang galawang 'yan."

He shook his head habang nakayuko.

"Sasabihin mo sa akin na 'Its a prank tapos pagtatawanan mo ako dahil Ang epic ang reaction ko! Alam ko na—" pinutol niya ang sasabihin ko.

"Ellise. I'm really sorry. Hindi ako nagbibiro. Totoo ang sinasabi ko. Let's end this relationship."

Natahimik ako sa sinabi niya.

"Ayaw ko na." dagdag niya ng matahimik ako. "Sorry."

He stood up and started to take his step away from where am I.

"S-Sorry?" I stuttered. "Why?" Huminto siya. "Am I not enough?" hindi siya nagsalita ng ilang minuto pero nagpatuloy na siya sa paglalakad.

He was mute a minutes passed at sa ilang minuto ring paghihintay ay wala akong natanggap na sagot sa halip ay nagpatuloy siya sa paglalakad. Ganun lang 'yun? Naguunahang nagsituluan ang mga luha ko.

"Kyle, I'm not a fool. I deserve an explanation for this. So please let me know kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali." I bit my lower lip.

Dahil sa tuloy tuloy na pagluha ay naramdaman ko naman ulit ang paninikip ng dibdib ko. I slowly losing my consciousness, I feel nauseous. My sight was spinning and slowly went black. Before I could really loose my observance I felt a hand on my waist.