Not Enough (COMPLETED)

Chapter Eleven

A day with him is a dream and a blessing. I was thankful he was there when I was too down. He became my moon. Lahat ng paraan ay ginawa niya para lamang makalimutan ko ang lungkot. And that gestures of him didn't stop me of falling so hard. Behind those cold face, there he was smiling at me, a smile that can cured my broken heart.

Mag-iisang linggo narin ang nakalipas simula ng lumabas kami ni Kyle pero ang alaala ay sariwa parin sa aking isipan. Halos mapunit ang bibig ko sa kakangiti habang inaalala ang araw na iyon.

"Kailan mo ba siya sasagutin?" ngiting tanong ni Diana habang nagnanakaw ng tingin kay Kyle. I felt my face reddened. I took a glance at him too, he was busy chatting with his buddies while his eyes were fixed on the screen of the phone.

Buti nalang at tumunog ang cellphone ko, natakasan ko ang tanong niya. Kinuha ko ito mula sa aking bulsa. I took a glance at him again when I saw it was a message from him. Kakaibang kiliti ang naramdaman ko ng magtama ang aming mga mata, he even winked at me and smiled handsomely after.

“Can we meet after school? Park?”

“Bakit? May problema ba?” I replied uneasy.

“Nothing. I just want to be with you. You know the graph of functions, right?”

Kumunot ang noo ko saglit sa tanong niya.

“Yeah. Why?” His screen lighted after I send it. I was staring at him though I only saw his perfect nose, pink lips and right eye, he was still handsome. Naputol lamang iyon ng tumunog ulit ang cellphone ko.

“I'm one and three while your two, if we were connected to each other the arrow says we have a great and better future ahead.”

Hindi ko napigilang hindi mapatawa sa banat niya. Mas lalo pa akong napangiti sa kilig ng tuksuin ako nila Jade at Diana pati ang dalawa ay nakiusisa na rin sa pagbasa ng mensahe dahil sa kuryusidad sa aking biglaang reaksyon.

"I can't wait for that moment this friend of mine will have her boyfriend sooner." Nakangiting saad ni Jade.

"Sabihin mo lang sa amin kung sinaktan ka ng lalake'ng iyan, dahil kaming dalawa ni Jade ang magdadala sa banderang pangresbak!" Diana informed.

"Gaga. Ang advance mo naman masyado." binatukan ko ito. Bumalik na lamang sila sa kani-kanilang upuan ng dumating ang aming professor sa Math.

"Get one whole sheet of paper, we will be having a long quiz today." anito sa pang-uutos na tono. Mabilis na tumaas ang kanyang kaliwang kilay ng magsi-urungan ang mga kaklase ko. "I already informed you last week to study. Number one!"

"Mamaya na, Sir! Wala pa kaming papel." natatarantang pagpipigil ng kaklase ko.

"Sir, five minutes muna magscan lang kami sa notebook!"

"Number two!" Lumakas ang boses nito dahilan kung bakit natahimik ang lahat.

Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga, sa wakas atbnatapos rin ang pasulit. Ang sakit ng ulo't sentido ko. Gusto ko na tuloy matulog. Pero parang nagkaroon ako ng enerhiya ng maalala ang mensahe ni Kyle kanina.

"Saan kayo pupunta?" tanong ko kina Diana ng masimula na silang maglakad ng hindi man lang nagpapaalam. "Ayaw niyong sumama sa akin?"

"CR muna kami, LBM si Jade atsaka time niyong dalawa 'yun. Ayoko rin maging third wheel."

Alas-kwatro na rin kaya kinuha ko na ang aking bag at nagsimula ng maglakad. Halos mapunit ang bibig ko sa kakakagat maiwasan lamang ang hindi ngumiti baka mapagkamalan pa akong baliw.

"We meet again." Natigil ako sa paglalakad ng harangan ako ni Flex na nakaarko ang kaliwang kilay.

"Ano na naman ang kailangan mo?" mahinahong tanong ko.

"Nakalimutan mo na yata ang ginawa mo sa akin?" Patuloy lamang ang kanyang nakataas na kilay habang papalapit sa akin.

"Hindi ba dapat ako ang magtanong niyan?" Nanatiling mahinahon ang boses ko sa pabalik kong tanong.

"Palaban? Nakalimutan mo yatang nag-iisa kalang, marami kami." Ngayon ko lang napagtantong marami pala sila.

Bigla ko na lamang kinamumuhian ang aking sarili. Bakit nga ba ako nagpadalos-dalos?

"Babalatan na ba?" tanong ng babaeng puro make-up ang mukha ng hinawakan ang magkabilang kamay ko.

"Uhumm—'' Nagpapairita niyang sagot.

"Hurt her or else you can't move your hand forever." Nagulat ako sa biglaang pagsulpot ni Kyle sa likod ko, kasambay no'n ang pagluwag ng hawak ng babaeng puro kolorete sa kamay ko. His voice brought goosebumps because of coldness. Hindi ko alam na may ikakalamig pa pala ang kanyang boses.

"Thank you!" pasasalamat ko ng makaalis na ang grupo nina Flex. Isang irap at nakakaalarmang tingin ang ibinigay sa akin ni Flex bago tuluyang mawala sa aming paningin.

"Hindi ka dapat naglalakad ng mag-isa. Paano kung wala ako?" may bahid na pag-aalala ang kanyang boses. I shook my head.

"Ayos na ako, huwag ka ng mag-alala." sabi ko sa kombinsidong tono. It was as if electric shock sent in my body when he held my arms and look for possible wounds.

“Please accompanied yourself next time, the incidents are very unpredictable. Please?” I nodded.

Magkasabay naming tinungo ang park. Siya ang nagdala ng bag ko kahit hindi naman ito mabigat. Siya rin ang gumagawa ng mga topic para lamang hindi tahimik at awkward ang paligid.

"Pikit ka muna." pag-uutos niya.

"Akala ko ba pikit bakit may piring?" hindi na siya sumagot pa. Tantya ko ay mga dalawampung minuto rin ang nakalipas simula nang makaupo kami rito. Mga pitong minuto ang itinagal bago tanggalin ang piring sa aking mata dahilan kung bakit masyado pang malabo ang paningin ko sa unang segundong kinalag ito.

"Okay na ba—”

Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Why is there kids holding roses? Si Jade ay may hawak na gitara, akala ko ba may LBM siya? Habang si Diana ay nagvivideo, akala ko ba ay ayaw niyang mathird-wheel? And there he was standing in the center of the poster with the text of ‘Will you be my girlfriend?’ while he was holding a bouquet of flowers and chocolates.

I can hear the loud sounds of my heart. I never expected this to happen. The moment he started his steps, Jade strum the guitar. Dahan-dahan ang paglakad niya papunta sa ain.

It was like my heart wanted to be out dahil sa lakas ng pintig nito. Nakaluhod niyang inilahad sa akin ang bulaklak at chokolate.

"Ellise, will you?"

"Yes!" I was shaking, my forearms were all wet. So is this the feeling? He hugged me tightly pero sapat para makahinga ako.

It's October 10, 2019. Unexpected happiness occured in my life.

“Thank you so much for giving me a chance to show and prove how genuine my love is.” Ramdam ko ang emosyon sa tono niya. “I love you and always will!”