Not Enough (COMPLETED)

Chapter Thirteen

Hindi kami nagkita ni Kyle nitong mga nakaraang araw dahil medyo abala kaming lahat sa mga proyektong ipinapagawa ng bawat professor.

Pahirap ng pahirap ang aming buhay estudyante kahit na second semester palang kami at hindi college. Palagi lang akong nakaharap sa mga libro at mga papel.

"Tapos na kayo?" tanong ko sa kanya ng makitang nagsitayuan rin ang mga kagrupo niya. I stood up at lumapit sa kanya.

"Tapos na!" Kita ko sa mga mata niya ang pagod. Malulusog na rin ang kanyang mga eyebags. "Hmm, I miss you!" Niyakap niya ako at isinubsob ang mukha niya sa leeg ko.

"I miss you too!" I held his arms embraced on me and closed my eyes for a bit.

"Kayo?" tanong niya habang nakasubsob parin ang ulo sa aking leeg.

"Tapos na, kaninang nine pa." I uttered softly.

"Good to hear." he answered in his deep voice.

"Kyle, halika na!" biglang singit ni Samantha na naka-kunot ang noo ng makita ang posisiyon namin. Her sweet smile and enthusiastic attitude suddenly faded.

"Una na kayo sunod lang ako." bumaling ulit ito sa akin. "Gutom ka na? Sabay na tayong kumain?" he asked lips in line. Tumango ako bilang pagsang-ayon.

He held my waist as we walked. His friends tapped his shoulder ng madaanan kami habang nakangisi. Kyle nodded while his face reddened. Samantha was with them and she made a turn and an ark brows.

Nagkita-kita rin kami pagdating ng cafeteria. And the usual I did sa pwesto na nila ako pinaupo.

"Where are your friends?" One of his friends asked me fearfully.

"Susunod na daw." I answered simply.

Kung kanina'y si Samantha ang nakakunot ang noo, ngayon ay ako naman. My brows literally knit 360 degrees, she served Kyle's plate with many dishes she ordered. Bakit pa niya iyan inorder kung hindi niya naman pala kayang ubusin. Tsk.

Padabog kong inilapag ang kutsara kaya naman napalingon sila sa akin. Binigyan ko sila ng pahapyaw na ngiti. It made me more frustrated when I look at him he was now hiding his smile.

Pagkatapos naming kumain dumiretso na ako sa school park habang siya ay parang buntot kung makasunod. Everytime I look back he will laugh and tried to give me a hug.

"May problema ba?" Hindi parin nawala sa labi niya ang ngisi, pinandilatan ko siya ng tingin. Sa halip na sagutin nagpatuloy lamang ako sa paglalakad hanggang sa napadpad na nga kami sa school park. Pinili kong umupo malapit sa puno ng akasya bukod kasi sa makikita mo ang buong University sariwa pa ang hangin.

"Are you jealous?" nilingon ko siya ng nakataas ang kilay.

"No. I'm not." I answered firmly. I answered it trying not to sound defensive.

Tinampal ko siya ng hindi parin nawala ang ngisi niya. "Huwag mo akong nginingisihan Naiirita na ako diyan baka gusto mong bilhin ko lahat ng pagkain sa cafeteria at ipakain sa iyo lahat sa isang oras lamang."

Humagalpak siya ng tawa. "I know that your jealous,"

"Alam mo naman pala! Bakit tinanong mo pa?" galit kong saad. "May pangiti-ngiti ka pa nong nilagyan niya yung pinggan mo."

"Hindi ko rin naman inaasahan yung ginawa niya."paliwanag niya. "Hindi naman siya ang nginitian ko, Ikaw yun. Ang cute mo kaya magselos."

He pinched my cheeks.

"Babe, huwag ka ng magselos. Ikaw lang naman ang mahal ko." dagdag niya. I always feel cringed hearing that endearment when we're still not a couple but it really feels different hearing it from him. Natahimik ako sa sinabi niya. Niyakap niya ako at hinalikan ang noo.

Kinilig ako sa ginawa niya pati rin sa pagtawag niya kanina sa akin. "T-Tinawag mo akong babe?"

I can't see but I always felt my face reddened everytime he uttered sweet words.

"Bakit? Ayaw mo?" nag-aalala niyang tanong.

"Hini naman sa ganoon. Naninibago lang ako." I uttered one by one looking downcast.

"Then, masanay ka na dahil simula ngayon 'yan na ang itatawag ko sa 'yo." he said softly. "Hmm?"

Namula ang pisngi ko sa sinabi niya. Pinagsiklop niya ang aming mga daliri at ipinahilig ang aking ulo sa kanyang balikat.
We stayed in that position in the couple of minutes mesmerizing and appreciating the beauty of nature together with a happy heart.