/3 დღის შემდეგ/
-Chanyeol's POV-
თვალებს ფრთხილად ვახელ და რამდენჯერმე ვახამხამებ. ირგვლივ ყველაფერს თვალს ვავლებ და მზერას დედაჩემზე ვაჩერებ, რომელიც მამასთან ერთად გუშინ ჩამოვიდა. მისი ნაზი ხელებით თმაზე მეფერება და მიღიმის:
-დღეს სახლში წაგიყვანთ.-მითხრა დედამ.
-მადლობა ღმერთს! აქ უკვე სული მეხუთება! სახლში მინდა!-პატარა ბავშვივით ავწუწუნდი.
-დროა ფეხზე ადგე.
საწოლზე წამოვჯექი, თავბრუ დამეხვა, მაგრამ მალე გამიარა. ჩუსტებში ფეხები შევაცურე და წამოვდექი. დედას ნაზად დავეყრდენი და პალატიდან გავედი.
კართან მამა იდგა. შორიდან გამიღიმა და მომეხვია.
-მიხარია შვილო ცოცხალს, რომ გხედავ.
-მეც მიხარია, რომ ცოცხალი ვარ.
-აწი ჭკვიანად იქნები!-მითხრა და ექიმს მიუბრუნდა.
დერეფანში ბავშვები დავინახე, რომლებიც ცივ იატაკზე ბომჟებივით ეყარნენ. გეგონება ამ საავადმყოფოში სკამი არ მოიძებნება.
-როგორც იქნაა! ჩვენი იოდააა!-იყვირეს ბიჭებმა და ხელები გაშალეს.
-გვიხარია შენი დანახვა ჩანიოლ!-მეკრიჭებოდა ქლოე და სემი.
-მეც მიხარია თქვენი ნახვა!
-რამე ხომ არ გტკივა?-მკითხა სემიმ და თავი ჩახარა.
-არა, ყველაფერი რიგზე მაქვს.-გავუღიმე. -ბავშვებო მადლობა, რომ ყველაზე მძიმე მომენტში ჩემთან იყავით!
-კარგი რააა, რას ლაპარაკობ საერთოდ?-ხელი ამიქნიეს ბავშვებმა. -შენი მეგობრები ვართ! შენ ასეთ დღეში იყავი, სახლში რა დამაჯენდა?!-დაამატა ჯონგინმა.
