Hüzün Denizi

30.Bölüm:Derin...

Multimedyada:Arda...

Bölümlerde paylaştığım şarkıları dinlemenizi öneririm...

Kendimi ölüme sürüklüyorum.Bu yatağa bağımlıyım....Suçum olmadığı halde lösemiyle örülmüş parmaklıkların arasında mahkumum..Bir mikrobun mahkumu..İşe yaramaz bir et parçası...

Başımda iki tanıdık ses fısıldaşıyordu...Birinin Burak olduğuna emindim diğer cılız sesinse kendimi biraz zorlayınca Derine ait olduğunu farkettim.

"İyisin değil mi?"

"Kaç kere söyledim iyiyim..."

Gözlerim kapalıydı...Açmayıda düşünmüyordum...

"Nasıl o hale geldin?"

"Anlatmasam?"

"Derin!?"

"Ya bakma öyle...Tamam sadece abi olarak gördüğüm için anlatacağım.."

"Ama doğrusuyla..."

"Tamam doğrusuyla....Benim bir arkadaşım vardı iki sene önce"

"Nasıl bir arkadaş bu?"

Evet Derin bende merak ediyorum.Nasıl bir arkadaş bu...Kendimce içimden laf yetiştirmeyi bırakıp tekrar onlara odaklandım

"Yani arkadaş...Bilirsin...Ardayla ben gibi...Tabi o farklıydı..."

"Sevgiliydiniz yani."

"Onu hiç sevgilim  yerine koymadım."

"Ardayı mı?"

"Hayır!O nu"

"HI çocuğu?"

"Evet şuan 27 yaşında olmalı.."

"O zaman 25 yaşındaydı değil mi? Yaş farkınız epey çokmuş.Neden çıktın?"

Farketmeden kaşlarımı çattım..Sonra onların uyumadığımı anlamamaları için suratımı ifadesizleştirdim ve gözlerimi daha sıkı kapattım.Her şeyi öğrenmek istiyordum.

"Tehtid etti mecburdum"

"EE bu arkadaşın senin bu hale gelmenle ne alakası var?"

"O gün yolumu kesti abuk sabuk şeyler söyleyip para istedi...Vermedim"

Sesi cılızlaşmıştı ve ağlamaklı çıkıyordu.Yumruklarımı sıktım...Sakin kalmaya çalışıyordum

"O da seni o hale getirdi"

Odayı bir sessizlik kapaladı Derinin başını salladığını hayal edebiliyordum...Bir süre odaya hakim olan sessizliği Burak bozdu.

"Sarılmak ister misin?"

Sabrım taşmıştı titrememek içinkendimi zor tutuyordum seni oraya gömücem BURAK!Odada yine sessizlik vardı....Dayanamayıp gözlerimi açtım...Burak kollarını açmış bekliyordu.Derinse ona arkasını dönüp işine başladı....İşte benim sevgilim Burak kapıya doğru ilerlerken odayı beni paramparça eden bir hıçkırık kapladı tekrar gözlerimi kapadım.Eminim kapatmasam ağlayacaktım.

"Bunu bana neden yapıyorsun?Neden açmıyorsun gözlerini?Neden sana bu kadar ihtiyacım varken beni yalnız bırakıyorsun!!!Arda artık uyan.Keşke o herif beni dövmekle bırakmayıp öldürseydi!Belki o zaman gözümün önünde günden güne eridiğini izlemek zorunda kalmayıp işkence çekmezdim."

Tüm oda onun acı dolu inlemeleriyle dolarken...Ben tüm zehrimi gözlerimden yatağıma akıtıyordum...Ağlıyordu hemde hıçkıra hıçkıra...

"Neden Arda?Neden biz?Neden biz fedakarlık yapmak zorundayız sırf birilerinin ölmesi gerekiyor diye senin mi gitmen lazım?"

Ağlamamak için dişlerimi birbirine bastırdım...Kendimden nefret ediyordum..Bencildim hemde çok bencil neden mi?Çünkü sırf benim gözlerine bakacak cesaretim yok diye açmıyorum gözlerimi...Bu yüzden çekiyorsun o acıyı!

Hıçkırıkların kesildiğini farkettim.Ufacık bir el dokundu yanağıma cılız bir ses 

"Seni seviyorum" diye fısıldadı... 

Artık dayanamazdım ağlayacaktım kendimi daha fazla tutamadım...İki damla gözyaşı akmak için gözkapaklarımı aşmaya çalışırken kapı hızla açıldı.

"Arda Abiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii."

Hemen gözlerimi açtım Derinin dağılan dikkatiyle bana bakmadığını görür görmez gözlerimi silip tekrar sımsıkı kapattım...Derin derin bir nefes almanın tam yeriydi ama yapamadım..Yatağa tırmanan ufacık eller hissettim

"Ardaaaaaaaaa abiiiiiiiiiiiii"

"Hoşgeldin Rana "

Cılız sesine biraz daha canlılk gelmiş gibiydi 

"Hoşbulduk Derin...Abla."

Rananın kucağıma çıktığını hissediyorum...Küçük ellerini tokat atarmışcasına yanaklarıma yapıştırıp anlıma ufak bir öpücük konduruyor.

"Arda abiii ben geldi prensesinnn hadi bak öptüm uyan!"

Derinin kıkırdadığını duyuyorum

"Derin abla niye uyanmıyor?Masallarda hep prenseslerr prens onu öpünce uyanıyor...Öyle olmalı uyanmaı değilmi....Arda abi mızıkçılık yapma aç gözünü..."

Bu seferde gülmemek için tutuyorum kendimi

"Belkide prenses olmadığı için açmıyordur kendini dime Derin abla..."

Ufaklık ellerini Yüzümden çekiyor.Sesini biraz yükseltip

"Derin abla diyorummmmmmmmmmmmm...."

Derin ranayı kucağımdan alıyor

"Bak Ranacığım...Arda abin uyanmayacak boşa uğraşmayalım."

"Hayır uyanacak..Ben gelince hep uyanır...Bak bırak bir kez daha öpeyimmm"

"Rana...."

"Hayır bırak dedim"

"Bak Rana o uyanmayacak onun bu dünyadan gitme vakti geldi...Bir daha kalkmayacak ayağı"

Göğsümde bir şeylerin kitlendiğini hissediyordum.

"Hayır!Sus dinlemeyeceğim!İyleşecek Görüceksin hem söz verdi beni atlı karıncaya götürecek kalkacak bak gör."

"Kendini kandırıyorsun Küçüğüm"

"Ben senin küçüğün değilim!Seni artık sevmiyorum Derin abla senden nefret ediyorum bırak beni....

Hızla karnımın üstüne düşen Rana yüzünden karnıma bir ağrı saplanıyor.Kendimi sıkıyorum.

"Bak uyanıcak şimdi"

Rana üstüme tırmanıp öpmeye başlıyor hiç durmadan ufak öpücükler konduruyor yanağıma..

"Arda Abi!!!"

"İyleşmeyecek Prenses"

"Git burdan!"

"Pekala.Gidiyorum"

Derinin kapının kulpunu çevirdiğini duydum yutkundum yatakta hafifçe doğrulup sesimin iyi çıkmasına çaba göstererek sordum...

"İyleşeceğime inanmıyor musun ?"