Evdeyim annem kapıda karşılıyor beni.Çantamı alıyor hemen
"Hoşgeldin oğlum"
"Hoşbulduk..."
"Nasılsın kuzum?"
"İyiyim annem"
"Ağrın sızın var mı?"
"Yok anneciğim"
"Başın dönüyor mu?"
"Hayır iyiyim"
"Miden felan bulanıyor mu?
"Hayır anne"
"Emin misin?
"Evet."
Bana hastalığımın çaresi yokmuş gibi davranılması sinirimi bozuyor.Hasta olduğuma üzülmekten çok iyleşmeyeceğime inananlar üzüyor beni...Annem...Tek çocuğum...Evin tek oğlu...Ablam,abim veya kardeşim yok.Şimdiye kadar hep el üstünde tutulup kötü her şeyden sakınılan tek varis...Hani sakınılan göze çöp batar derler ya benimki de o hesap...O kadar titizliğe özene rağmen -Ciddiyim annem çoraplarımı dahi ütüledi.- bu lanet hastalık beni buldu.İki büyük korkum var.Biri zaten bu kadar hazırlıksızken birde hastalığım yüzünden Allah'a isyan edip hepten cehennemi boylamak diğeri ise sevdiklerimi ve sevenlerimi üzmek.Kim bilir ne kadar ağlarlar...Annem,babam,Derin...Kafam çok karışık çok yorgunum...Kum torbası gibi kanepeye yığılıyorum.Kendimi bu kadar güçsüz hissetmek...Ne kadarda aşağılayıcı...Kendi bedenimi taşımaktan bile yoruluyorum...Artık spor yapmıyorum...Koşu yapmıyorum...Uzun yürüyüşlere çıkmıyorum...Gözkapaklarım uçlarına sanki tonlarca yük bağlamışlarcasına ağır...Aldığım her nefes sanki beni ölüme yaklaştıran birer adım...Annem yavaşca salona giriyor...Hemen toparlanıp gözlerimi ona dikiyor ve sevimli bir yüz takınıp gülümsüyorum...İyi görünmem lazım...Parmaklarını sarı saçlarıma götürüp gezdiriyor...Sonra nedense gözlerindeki o ışık sönüveriyor.Daha sonra aklıma geliyor saçlarımın çoktan dökülmeye başladığı....Anne...Annem..Bir gün saçlarımı okşayınca canımın bu kadar yanacağı hiç aklıma gelmezdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüzün Denizi
Genç Kız EdebiyatıYAŞANMIŞLIKLARDAN ESİNLENİLMİŞTİR Bir düşünün daha hayata başlıyorum derken ölüm korkusu kapınızı çalsa...Her aldığınız nefes size ölümü hatırlatsa,Ve Azrailin soğuk nefesi her an ensenizde dolaşsa....Ne yapardınız? *** Arda ve Derin...İki genç...İk...
