More Than A Broken Vow

Chapter 16

Rated SPG part po ito kaya ni-reremind ko kayo. Don't worry hindi ako nagdedescribe nun na ang laswa laswa hahaha o sya magbasa na po kayo ^^

Amiyumi's POV

Pagkatapos nun eh umuwi na lang ako sa apartment ko. I texted Manolo na pumunta sya sa apartment ko. I'm really very frustrated! Ang sakit-sakit palang malaman na mismong yung isa pa sa mga taong pinagkakatiwalaan mo ang gagag* sayo.

I heard knocks from my door so binuksan ko kaagad and find out na si Manolo iyon. He was so surprised to see my cry. Hinagkan ko sya kaagad. Namumula na yung mga mata ko sa kakaiyak. Hindi ko nga din maintindihan at kung bakit hindi nauubos yung mga luha ko.

" Hush Amiyumi, its allright. Please stop crying because it tortures me more to see you being like that. "

" Ang sakit! Ang sakit sakit Manolo! Bakit niya nagaw a yun? Akala ko kakampi ko sya? " sabi ko habang patuloy parang umaagos ang mga luha sa mga mata ko.

Naupo kami sa may sofa at ginagawa nya talaga ang lahat upang patahanin ako. Finally napagod na din ako sa kakaiyak at hindi ko napansing nakatulog na pala ako sa mga kamay nya.

Nagising naman kaagad ako ng napansin kong may gumagalaw sa aking likuran. I saw Manolo standing with his playful smile. I tried to smile too but it was more filled with pain.

" You okay now blossom? " sabi nya sa mahinahong boses

" Sana nga.... " I knelt quickly at saka ko binalik yung mga tingin ko sakanya.

Naibsan rin ng konti yung lungkot na nararamdaman ko sa ginawa nya.

" Ahm, napahaba yata yung tulog mo blossom. You've been sleeping for about three hours. "

" You? What were you doing habang natutulog ako? " Sabi ko naman.

" I watched you as you sleep. I can't believe I'm still looking at one of God's beautiful creation "

Napangiti naman ako dun. He's trying to cheer me up, alam ko. Sana lang talaga makalimutan ko ang lahat, wag lang itong taong nasa harapan ko ngayon.

" You'll be ok. Let the time heal all those wounds. " sabi nya naman. Sana matulungan nya kong kalimutan iyon.

" Its getting late blossom, maybe I should better get going. "

pinigilan ko kaagad sya sabay takma sa braso. NO I don't want him to leave. Ayoko munang mapag-isa. Kailangan ko ng taong makakausap ngayon.

" Bakit? " tanong nya sakin with those weary eyes

" Wag mo kong iwan. Ayoko munang mapag-isa. Kahit ngayong gabi lang Manolo, please stay with me. "

Hinantay ko syang sumagot pagkatapos ng ilang segundo. He smiled at me before opening his mouth.

" Sure. "

Naglibot sya sa kusina ko at nakita ko na lang syang kumuha ng mga pagkain sa ref ko at saka naman iyon niluto. He looks so cute when he's like this.

Kumain kami pagkatapos niyon. Hindi nawawala sa muka ko yung kalungkutang nararamdaman ko. Ibinaling ko na lang yung kalungkutan ko sa mga pagkaing nasa harapan ko.

Mabuti pa itong mga pagkain, hindi ako iniiwan.

" Please don't be sad. Wag ka ngang sumimangot, pumapanget ka tuloy "

" Kainis ka! Sabi ko na nga ba eh! So ikaw din ba iiwan mo na din ako kasi pumapanget na ako? " Siyempre hindi ako seryoso sa mga pinagsasasabi ko. Pampaalis din kasi 'to ng lungkot kahit papano.

" Promise, no matter what happens even when the sky is falling down I promise you, I will never let you go. "

Napangisi ako ngayon sa sinabi nya. Kahit kailan ang korny talaga.

" Saan mo naman yan nakuha? "

" Hindi ka ba bilib sakin? Hinding-hindi talaga kita iiwan, pangako. Kahit ano pang mangyari, ikaw parin ang mahal ko. "

Para naman akong tangang kinikilig. Pag-ibig nga naman oh.

" Blossom? "

" Ha? " he hold my hands and squeeze them.

" Alam mo may alam akong gawin, para malimutan mo yang problema mo. "

Isang nakakalokong ngiti ang pinatong nya sa sinabi nyang iyon.

I smiled too.

                                                              **********

Salamat! Pa Vote naman .. pinutol ko para mabitin hahaha