Someone like you

My Sanctuary Is You

"Mr. President!"

Kahit hirap man ay tumakbo parin ako pababa na ako ng hill na to, mapuntahan ko lang siya. His soaking with blood, napaaway na naman ata ang lalaking ito.

Sinubukan ko siyang hawakan ngunit tinabig niya lang ang kamay ko. Pati ba naman sa ganitong sitwasyon ay magmamatigas pa ito.

"W-wag m-mo k-kong ha-hawakan."

"Are you nuts! Naghihingalo ka na nga diyan tapos nagmamatigas ka pa.  Wag kang mag-alala kahit na pinagbantaan mo ako kanina ay hindi kita paghihigantihan. I'm just trying to help, okey? After all were classmates kaya halika na."

Kinakailangan lang pala siyang pagsabihan. Dahan-dahan ko siya pina-akbay saakin ng maalalayan ko siya pababa ng hill na ito. Maingat kaming naglakad pababa kasi kahit na konting kilos lang nito'y makikita mong nahihirapan siya. I don't know what's happening to me but sumisikip ang dibdib kong nakikita siyang ganito. Well,  sabagay,  ito naman ang unang pagkakataong makita ko siyang nasa ganitong state. I'm used to the situation which is siya ang nambubugbog, not this one na siya ang dehado.

"Haysst! Ang layo pa naman ng clinic mula dito----"

"No, don't bring me to the clinic. Just bring me to my sanctuary."

Mukha bang alam ko kung saan ang sanctuary niya? Gago to' hindi kompletohin ang sinasabi.

"Saan nga? Hindi naman tayo close para malaman ko kung saan yang sanctuary mo----"

"My sanctuary is you so just take me anywhere but not in the hospital, clinic or even a health center. I swear, if you take me to those places I'll gonna punish you when I get better."

Kita mo to' oh Hobby na niya ata ang magbanta sa ibang tao, tapos ano daw? being with me is his sanctuary? Is he trying to throw some sweet lines?

"Fine.  Fine."

***

Ano nga bang naisipan ko't dinala ko siya sa pamamahay ko. Ayan tuloy ang dahil sa katangahan ko'y pinagkakaguluhan siya ng pamilya ko.

"Ghad! Why did you bring that troublesome?"

Tong batang to' di na ako ginalang,  ni hindi man lang akong tawaging ate. Oo, same kami ng pinapasokang school kaya nga alam nito kung sino ang kasama ko ngayon.

"Hindi ba obvious?  Nakita ko siya na ganyan ang kalagayan kaya malamang tutulungan ko siya."

"Eh bakit dito mo siya dinala? You should brought him to the hospital or in the clinic! "

Ayan na ang pranning kong nanay. Haysst! Pustahan tayo ang nasa isip niyan ay "pano nalang pagnamatay yan dito sa bahay?" "baka tayo ang masisi".. Ang daming what if's niyan eh.

"Kasi po ayaw niyang dalhin siya doon at wala naman akong ibang mapagdalhan sakanya kundi dito."

"Umamin ka nga Sofie, Boyfriend mo ba yang basagulerong yan?"

Nanlaki naman bigla ang mata ko. Tsk! Here comes the other paranoid. Purket ba lalaki siya't babae ako ay magjowa na agad?  Di ba pwedi friends muna? I mean friends lang. Aisst! Pati ako nalilito na.

Biglang umungol si President kaya doon ako natauhan na kailangan ko pa pala siyang gamutin. Agad akong lumapit sakanya.

Kasalukuyan siyang nakahiga sa sofa namin at dahil sa katangkaran nito, hindi siya kasya sa sofa namin.

"Ma, Pa at ikaw babae. Kung mangungulit lang po kayo pwedi po paki'iwanan muna kami. Ang gulo niyo kasi...hindi ko siya magamot."

Umalis na nga si mama at yung bruha kong kapatid pero si papa ayan nakatingin parin saamin.

"Siguraduhin mo lang na hindi mo nobyo yang lalaking ya----Aaaray!"

"Eh ano naman kung magka'boyfriend ang anak mo?  Eh nasa tamang edad na yan. Gusto mo bang tumandang dalaga yan?  Ha?  Jusko Rafael, gusto ko pa magka'apo."

"Louisa naman,  alam mong gusto ko rin niyan pero yung matinong tao naman--Shit! Bitawan mo nga tinga ko. Masakit"

"Talagang masasakatan kang lalaki ka pag di ka tumigil."

Hindi ko alam kung papaanong magiging reaksiyon ko sa nakikita ko. My mom is dragging my father habang nakahawak sa tinga ng papa ko.

"Your Lucky to have them, treasure them. "

Nahihirapang saad ng katabi ko. Shit! Gagamutin ko pa pala ang sugat niya. Bakit ba lutang ang utak ko ngayon? Pag talaga nasa tabi ko tong taong to'oh bigla nalamang ako nawawala sa isip ko. Hindi naman kasi ako ganito pagsila Xy ang kasama ko.

"Tanggalin mo muna ang jacket mo, para naman mapunasan muna kita bago ko gamutin ang mga sugat mo."

Kinakailangan ko siya punasan kasi naman, sa putikan ata to' nakipag-away eh. Sobrang dumi niya na may halo pang dugo sa mukha. Ki'gwapong tao pero basagulero.

"This won't do. Halika alalayan kita, maligo ka muna bago kita gamutin. Baka ma'infection pa yan eh."

Hindi na siya umangal pa, siguro'y ramdam na talaga nito ang sakit mula sa mga sugat nito at ng katawan niya. Ang dami niyang pasa sa katawan. Sigurado akong hindi lang basta basag-ulo to'

"Damn!"

"Sorry"

Sa sobrang dami ng pasa at sugat niya hindi ko na alam kung saan hahawak para maalalayan ko siya ng mabuti.

****

"Hindi ko talaga alam kung ano ang meron sa utak mo't ang hilig-hilig mo makipagbasag'ulo."

"Mukhang lumalakas na ang loob mo't ganyan mo nalamang akong kausapin."

Biglang saad nito, now that hi mention it, Oo nga bakit hindi na ako kinakabahan ngayon? I feel at ease now. Ahhh! Siguro dahil alam kong wala siyang laban saakin kasi ang sakit pa ng katawan nito. Hahaha...

"Talaga! Tignan mo nga sarili mo, sa tingin mo kaya mo akong gulpihin sa state mong yan?"

Akala ko'y sasalungat ito't ipagmamalaking kaya niya ako kahit na durog'durog na ang boto niya pero ngumiti lamang ito at sinabing...

"Your different."

"At pano naman ako naging different? Ah! Oo gets ko na. Kasi hindi ako katulad ng mga babaeng nagkakagusto sayo na kung manamit ay kita na ang singit at kaluluwa, yung tipong artistahin or feel lang na artista sila. Sorry kasi I am way too decent than them at tsaka------- kita mo to' tinulugan ako ng gago. "

Akala ko naman may kausap ako habang busy ako sa pagpipiga ng pamunas sakanya pero ito't tulog na pala.

Nilapitan ko siya at pinunasan ang mukha niyang may mga sugat bago siya gamutin.

"Hindi ko maintindihan ang sarili ko simula ng makita ko ang iyong mga mata. Nagtatalo ang iniisip ko at sa kung sa ano ang sinasabi ng iba. Hindi ka naman masamang tao diba?"

Kasi hindi ko na alam kung maniniwala ako sa sinasabi ng iba o paninindigan ko ang nasa sa isip ko. Haysst! Ginugulo mo utak ko Mr. President.