With Zawgyi
"ဟမ္..."
ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္သတိထားမိလိုက္ေသာ သြန္းေခတ္တစ္ေယာက္ အရွက္လြန္ကာ ပုဆိုးကိုအျမန္ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းႀကီးငံု႔ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္ေျပးပါေတာ့သည္။ ဘယ္ကိုေျပးေနမိမွန္း သြန္းေခတ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိပါ။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားေသာေနရာက အေဆာင္ေရွ႕ျဖစ္လို႔ေနသည္။ သူအေဆာင္အျပင္အထိ ထြက္ေျပးလာမိတာပဲ။
သို႔ေသာ္... ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုျပန္ေတြးမိလိုက္သည့္ တစ္ခဏ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆံပင္မ်ားကိုထိုးဖြေနမိေလသည္။ ပထမဦးဆံုးေန႔မွာပဲ သူဘယ္လိုေတာင္ တလြဲတေခ်ာ္ေတြလုပ္လိုက္မိတာပါလိမ့္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ပုခံုးေပၚ လက္တစ္ဖက္ေရာက္လာေလသည္။
"စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။"
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြန္းျဖစ္ေနေလသည္။
"မင္းဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ?"
"ငါအစအဆံုးျမင္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ လိုက္လာတာ။"
သြန္းေခတ္က သူ႔ဆံပင္တို႔ကို ပိုမိုရႈပ္ပြသြားေအာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဖြပစ္လိုက္ရင္း ေျပာလာေလသည္။
"ငါလည္း သူ႔ေရွ႕ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးလြန္းရာ။"
"မင္းေၾကာက္ေနလို႔ေနမွာေပါ့။ သူ႔ေရွ႕ေရာက္ရင္ အသက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႉထုတ္လိုက္။ စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ အရင္ထား။ အခုဟာက မင္းသူနဲ႔မရင္းႏွီးေသးလို႔ပါ။ ရင္းႏွီးသြားရင္ ေနသားက်သြားမယ္လို႔ငါထင္တယ္။"
လြန္းက အတည္ေပါက္ႀကီးႏွင့္ေျပာေနေလေတာ့ သြန္းေခတ္က မရိုးေတာ့ဘူးဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လာေလသည္။
"လိုင္းေပၚကေတြ႕တာပါကြာ။ မင္းအဲလိုအျမဲတမ္းျဖစ္ေနေတာ့ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းကိုရွာၾကည့္ထားတာ။ ဘာလို႔ငါ့ကို အဲလိုလာၾကည့္ေနတာလဲ?"
လြန္းက မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ကာေျပာလာေတာ့မွ သြန္းေခတ္သက္ျပင္းခ်ရွာသည္။
"ေအးပါ။ ငါႀကိဳးစားၾကည့္မယ္။"
"ဟုတ္ၿပီ။ မင္းဘာမွေၾကာက္ေနစရာမလိုပါဘူး။ သတၱိရွိစမ္းပါကြာ။"
YOU ARE READING
Romance Is Dead (Completed)
Teen FictionBOTH Zawgyi and Unicode Zawgyi အခ်စ္ကႏွလံုးသားတံခါးကိုလာေခါက္တဲ့အခါ ခ်စ္မိေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခံၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ခံရ႐ွိတဲ့ခ်စ္ျခင္းဟာ တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ...ဖြင့္ဟဖို႔ခက္ခဲတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကိုပိုင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ... သူ...
