SOLD TO MR.ZACKARY DEVROX

STMZD 32: COUNCIL

Habang nakaharap ang dalaga sa laptop ay saglit siyang napatigil. Inagaw ang kanyang atensyon sa pagtunog ng kanyang telepono. Wala sa sariling kinapa ni Liavhi ang dibdib ng makaramdam siya ng hindi magandang pakiramdam. Hindi niya alam ang dahilan kung bakit bigla na lang siyang nanginginig. Tila umabot hanggang sa kanyang kaibuturan ang kaba na nadarama. Dahan-dahan na dinampot ng dalaga ang telepono.

"He-ello?"

"Ms. Liahvi . . . Your-daddy and yo-your mom, they got ambushed. We're in the Zero hospital now th-" Halos hindi na niya narinig ang iba pang sinabi ng tumawag sa kanya ng mabitawan ang kanyang telepono at bumagsak sa sahig.
Lumuluhang tumakbo palabas ng kanilang mansyon ang dalaga papunta sa kanyang sasakyan habang naka paa lamang. Mistula nangangapa siya ng hangin dahil sa bigat ng kanyang dibdib.

"N-no, not again. Mom- dad . . ." bulong ng dalaga habang umaagos ang kanyang masaganang mga luha. Nanginginig ang mga kamay habang pina-paandar ang kotse. Ni sa simpleng paggawa ay tila walang direksyon ang dalagai.

"Panginoon ko, pakiusap. Don't let anything bad happen to my parents. You just gave them back to me. Please don't take it back," bulong na Dasal ng dalaga. Mahigpit ang kanyang hawak sa manibela.
Nang tuluyang makalabas ng mansyon ay
Pinaharurot na niya paalis ang sasakyan. Mabilis ang kanyang pagpapatakbo na para bang hinahabol siya ni kamatayan. Kahit mabilis na ang naging pagpapatakbo ay pakiramdam ni Liahvi ito ang pinakamatagal na usad ng kanyang buhay. Na parang tinitikis siya ng panahon sa tuwing mayhumaharang na ibang sasakyan sa kanyang daraanan.

Thaliah Victoria

Kaharap ko ngayon ang family doctor namin, si Doctor Travere. She's been talking to me for days. Yet still, my brain and my heart don't want to process everything. It feels like . . . Or I feel like I'm dying inside. It's been three days, pero 'di pa rin nagigising ang mga magulang ko. And my dad just rushed to the ICU.

"Hey . . . Ijah, Liahvi? You're not listening again. You are still spacing out," I snapped,

"Po? I'm so sorry tita, it's just . . ."
Hindi ko masabi ang nais kong sabihin. Pakiramdam ko ay sandamakmak na buhangin ang bumabara ngayon sa aking lalamunan. I'm starting to cry again, like a crying baby. I thought I'm strong enough. I thought I'm invincible and nobody could tear me down. I had multiple heart breaks after years of being away from them. I thought . . . Pass na ako doon. Na pass na ako sa kahit na ano mang sakit. Pero. . . Iba pala pag pamilya na ang pinag-uusapan. Especially to my mom and dad. Hindi ko mapigilang mapa hagulgol. Naalala ko na naman ang kalunos-lunos na sinapit ng mga mahal kong magulang. Whoever did this to my parents, I swear magbabayad siya ng mahal. I'll make him or her suffer to death, 'Till they beg to die.

"It's okay to cry honey," wika ni Tita na mas lalong nagpa dagdag sa aking hagulgol.

"But I need to be strong inside and out Tita. Everyone is leaning on me right now. But how can I do that when I feel like I'm tearing apart?"

"It doesn't mean you cry, you are weak. There is always time to cry and time to be hard and strong. For now, let it all out and be a crying baby," saad ni Tita na bumasag sa natira kong depensa.
She hugged and comforted me. Yes I needed it, I know I can trust her. She's like a real part of our family even if we're not related by blood. It's a kind of relationship that is more than in blood.
And so I cried while she embraced me. We stayed like it for minutes.

"You okay now?"

"Yes Tita doc. Thank you po," parang bata kong wika.

"You are always welcome ijah."

Nagsimula na kaming mag-usap ulit. This time, mas nakaka-focus na rin ako. Iyon lang pala ang kailangan ko, ang may mapag hingahan ng bigat ng aking nararamdaman. Natigil lang ang pag-uusap namin ng tumunog ang aking telepono.

"Excuse me Tita, I just need to answer this call."

"Go on ijah, just take your time."

Lumabas muna ako sa opisina ni tita, then I answered the call. It's our secretary. 'Sana naman hindi ito problema.'

"Hello Bea? Why did you call? Is there any problem?"

"Miss. Liavhi, nagkakagulo po ngayon dito sa council, Mr. Devrox had taken your father's seat. I didn't know po kung paano niya napa payag ang mga kasapi ng council," sabi ni Bea sa kabilang linya na nagpakulo ng aking dugo.
Halos mag pantig ang aking tenga sa aking narinig. My father is still alive! How come? Some of them dared to betray him? I'm sure of it, plinano nila ang pag ambush sa mga magulang ko and that Mr. Devrox must be the mastermind. Devrox's name seems familiar to me, it seems like I heard it before. Ipininid ko na lang sng aking ulo. I let out a heavy sigh trying to suppress my anger.

"Okay Bea, I'll be there. Tell the council I'm coming, there is no man who deserves to sit in my father's place than his own blood, his daughter."

Habang binabaybay ng dalaga ang daanan pa punta sa council ay nag-uusap naman ang mag-amang Devrox. Hindi maalis ang mga ngiti ni Trevor sa kanyang mga labi. Isang malaking tagumpay ang nangyari sa mga Lutherford. Noon pa man ay ito na ang number one na ka-kompetensya ng kanilang pamilya sa grupo. Ang buong akala niya ay kalaban ang may kagagawan ng nangyari sa mga Devrox. That fate lead them the way sa kanilang inaasam na posisyon.

"You should prepare yourself now son. This is our time, your time, your grandfather's labor is not in vain. We're going to get the power in the council. Lurherford will be out in the line now," masayang litanya ni Trevor.

"I feel sorry for them, but it might be the Lutherford's fate," wika ni Zack na hindi alam kung ano ang kanyang nararamdaman.

"Maybe son."

"Then I'm not gonna let you and lolo down dad. I do everything to run the council to greatness," deklara ni Zackary.

"Let's meet the council, at the back of that door is your reigning son," nakangiti pa rin na turan ng ama.

Nasa kanyang opisina ni Filicity. Hindi niya alam ang gagawin. Naguguluhan siyang nakatingin sa larawan ni Zack na nakangiti sa kanyang telepono. She really don't know what to do. Because after so many years ay alam niya sa kanyang sarili na si Etel pa rin ang laman ng puso ni zachary. Hindi niya mapigilang maisip na sa ayaw at gusto niya ay magkikita muli ang dalawa. Hindi malabong mangyari 'yon sapagkat nasa isang organisasyon lang sila. Liahvi is the only heiress of the Lutherford empire.
And Zachary is the only real heir of Devrox empire. Wala sa loob na nasabunutan ni Filicity ang sarili. Hanggang sa nakakita siya ng positibo sa mga pangyayari. Matagal ng may alitan ang mga Devrox at Lutherford sa loob ng grupo at 'yon ang panghahawakan n'ya.

Hanang nag-iisip ang biglang nag-ring ang kanyang telepono. Kinuha niya ito at sinagot ang tawag ng kanyang sekretarya.

"Hello Pat?"

"Ma'am Filicity, mukhang magkaka gulo po dito ngayon sa council. Parating po ang anak ni lord Damon." Agad na naging alerto ang isipan ng dalaga. 'I should be there!'

"Okay, tell Zachary I'm coming." Naghahalo ang kaba at galit ni Filicity. Natatakot siya sa lahat ng maaaring maging kaganapan sa pagkikitang muli ng dalawa.