Entangled Reminiscence (Completed)

Kabanata 19

Kabanata 19

Baby

Nagising ako sa isang puting kwarto. Inilibot ko ang paningin sa kabuuan no'n. Nakita ko si Mama.

Sinubukan kong bumangon. "Mama," tawag ko sa aking kinilalang ina.

Mabilis naman siyang lumapit sa akin. Hinaplos niya ang pisngi ko. "Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya.

Sinubukan kong ngumiti. "Maayos na ako Mama, kamusta ang baby ko?" tanong ko at hinawakan ang aking tyan.

She sighed. "The baby's fine."

"Thanked God," nakangiti kong usal at hinawakang muli ang aking tyan.

"Kailan pa 'yan?" tanong ni Mama at naupo sa tabi ko.

"Bago ako umuwi rito. Nalaman ko nalang na buntis ako."

"Sinong ama niyan?"

"Si Carrick Ma," sagot ko kaagad.

"Nabuo ang batang 'yan, pagalis mo rito tama ba?"

Tumango ako. "Opo."

"Alam na ba niya? Alam na ba ng magulang mo at nina Senyora?"

Nakagat ko ang sariling labi at saka umiling. "Hindi pa Ma."

"Kailan mo balak sabihin sa kanila?"

I sighed. "Hindi ko alam Ma."

Hinaplos ni Mama ang kamay ko. "Pasensya kana sa mga nangyari ha? Wala namang araw na hindi ko 'yon pinagsisihan."

I smiled at her. "Kalimutan na natin 'yon Ma, magsimula tayo ng panibago."

"Pasensya kana rin kay Gab ha? Sa kagustuhan niyang yumaman ay nagkagano'n siya, pero maniwala ka, nagsisi na rin siya."

"Nabanggit nga po ni Carrick."

"Sana ay magkausap kayo kapag kaya mo na."

"Opo Mama, we'll get there."

Nginitian niya ako at niyakap ng mahigpit. "Namiss kita anak, masaya ako na binisita mo ako matapos ang nangyari," aniya at humiwalay na sa pagkakayakap sa akin. "Proud ako sa 'yo, sa kabila ng lahat ng pinagdaanan mo ay lumaki ka pa ring mabait at mapagpatawad."

Nakangiti akong tumango. "Iyon ang itinuro mo sa akin noon, Ma."

"Ininda mo lahat, inintindi mo 'ko kahit na iyon lang ang kaya kong ibigay sa 'yo." Nagsimula nang maging emosyonal si Mama.

"Kasi kuntento na ako sa kung anong mayroon tayo Ma at kaya ako nagsikap dahil gusto kitang iahon sa hirap, dahil nakita ko lahat ng sakripisyo mo para sa akin," sabi ko at hinawakan ang pareho niyang kamay. "At hindi 'yon magbabago kahit na anong mangyari, susuklian ko lahat ng ginawa mo para sa akin."

"Salamat anak," aniya at muli akong niyakap.

Hindi ako iniwan ni Mama nang sandaling 'yon. Laking pasalamat ko pa rin na wala siyang pinagsabihan ng tungkol sa pagbubuntis ko, ibig sabihin, inirerespeto niya ang desisyon ko.

Buti na nga lang at hindi niya nacontact si Carrick kanina, dahil hindi pa ako handang sabihin sa kanya ang tungkol sa bata.

Nang sumapit ang hapon ay pinayagan na rin akong umuwi. Binilinan lang ako ng doctor at niresetahan ng mga vitamins para raw maging healthy kami ni baby.

"Dahan dahan," ani Mama at inalalayan akong bumaba ng tricycle.

"Salamat Ma," nakangiti ko siyang nilingon nang tuluyan kaming makababa.