IMPOSSIBLE: OFFICIAL #TEEN FICTION (COMPLETED)

Chapter #18 IMPOSSIBLE

(Friday, November 16,2018)*^_^*

~••••••••••~

Tapos na ang intrams pero imbis na sumaya ako naguluhan pako hindi ko alam kung ano yung naalala ko nung nasa canteen kami bigla kase akong nahilo non.

"Hey!"nagulat ako kaya muntik na akong matumba dito sa upuan nandito kase ako sa canteen hindi kona nakita sila venedic nung mag uwian.

"Hey too."at bahagyang ngumiti nang hindi manlang panira nang mood.

"Sorry hindi na ako nakabalik."ngiting sambit ni venedic kaya tumango nalang ako.

"Hmmm.. si monica? How is she?"pangangamusta ko.

"I don't have any updates for what happened last day."sambit nya kaya tumango ulit ako at uminom.

"Nga pala may ikukwento ka right?"tanong ko tumango din sya.

"But, I have a favor."tumango nalang ulit ako.

"Walang kang pag sasabihan maliwanag?"tumango ako at handang makinig na.

"Zyrille's mother is dead."malungkot syang tumingin saken.

"Ang lungkot nya non sobra syang nag sisisi dahil hindi manlang nya naabutan ang mommy nya he serously 15 years old nang mamatay ang mommy nya at ang sabi allergy lang din ang ikinamatay hindi kaagad naagapan."kwento nya kaya pala ganon nalang sya kung maapektuhan.

"Teka? matagal na talaga kayong mag kakaybigan and allergy yun lang ang ikinamatay nya?"sinod sunod kong tanong.

"Hmmm..actually high school palang mag kakaybigan na kami at hindi lang yon ang sakit nang mommy nya ang pag kakaalam kodin ay meroong cancer."teka bakit pag kakaalam?

"Pag kakaalam?"so wala sila or hindi nila nasaksihan ang nangyare? Nakakaawang zyrille hindi ko alam nasa magandang buhay nya masakit pala ang pinag dadaanan nya bali last last year lang nangyari yon?

"Hmm..yup! Kaya...kaya medyo lumayo ang loob nya samin lagi syang na uuna samin hindi katulad nang dati na lagi syang nakasabay samin, nasa U.S kase ako at nasa japan naman si berrnish naiwan sya dito sa pinas at..

Naaksidente sya that time na namatay ang nanay nya sinubukan nyang tumawag nang tulong sa sobrang bilis nyang mag patakbo sumalpok sya nadala sya sa u.s at..ang pag kakaalam ko ulit naka recover sya last year lang bali isang taon na ngayon at maayos nasya."

Mag kukwento pa sana sya kaso nag bell na at hudyat na pasukan nanamin nang sumakit nanaman ang ulo ko ano bang nangyayare!?

"Hindi! Please gumising kayo!!" Malakas ang sigaw ko dahil sa nangyayare.

"P-pupunta ako hintayin nyo ako please!"kaagad akong dumeretyo sa sasakyan at...

"Ayos kalang ba?"napadilat ako sa tanong nya kaya tumango ako.

"Ah, oo medyo nahilo lang ang init kase dito sa canteen."palusot ko at tumayo.

"Hmm..kung ganon wala kayo ni berrnish sa tabi nya nang naaksidente sya at nung namatay ang mother nya?"tanong ko tumango naman sya.

"Mag-ka hiwalay kaming tatlo nung bakasyon naiwan sya dito sa pinas nang ilang taon kaya lang kami bumalik dahil sa nabalitaan namin wala na kaming alam sa kanya simula nung 13years old kami hanggang sa naaksidente sya pero may communication kami."na amazed ako dahil sa tagal nilang mag kaibigan.

"Communication? Pero wala kayong alam sa kanya?"nag tataka kong tanong.

"Nag bi-video call, chat lang kami noon, ni isa wala syang binabanggit saming problema lalo na sa lovelife nya."then he chuckle.

"Buti nag tagal kayo no? Kami kase isa't kalahating taon palang mag kakakilala."sambit ko pero kumunot yung noo nya.

"One and half year? If, I know five or four year's na kayong mag kakaibigan hindi ko sure kung si vaneza or shana ang nag sabi."ako naman ang kumunot ang noo what?

"Nako! Niloloko kalang nila."sabay tawa ko hahampasin ko sana sya kaso hindi nga pala kami close.

"Hmm..sige! Una nako ha?"sabi ko bago ako makaakyat sa third floor tinawag muna nya ako.

"Secret, is a secret ellianha. I TRUST YOU."hindi ko alam kung tinatakot nya ako o ano pero seryoso sya siguro mahalaga ang secret nayon? Maybe.

"Yup! You can trust me, I PROMISE!"then ngumiti at tumakbo na papunta sa room.

"Shana?"tawag ko sa kanya habang nakadukmo sya kaya naman tinignan nya ako.

"May problema ba?"tanong ko pero umiling lang sya ang lata nya ata?

"Hmm..may tatanong lang ako, four or five year's naba tayong mag kakaybigan? Parang ang tagal naman ata ang alam ko kung hindi one and half years e two years palang."habang nag iisip, parang math na tuloy yung pinag-uusapan namin.

"H-ha? Bakit mo naman natanong ikaw ha! Kinakalimutan mo yung taong mag kakaybigan tayo!"sabay ayos weird!

"Hindi naman sa ganon kase naman..."iniintay naman nya yung next na sasabihin ko.

"Wala, siguro nalito lang ako nga pala asan si vaneza?"tanong ko naman.

"A-ah! Buti naman, hindi ko alam pero palagay ko kasama nya si venedic or berrnish?"tumango nalang ako.

Pumasok nasi miss, nandito narin si vaneza pero ang seryoso nila ngayon pati narin si shana ano meron? Inaya ko narin silang dalawin si lilean hindi pa kase ako nakakadalaw sa kanila, gusto narin akong makita ni tita sayang lang at wala si mama.

Matagal na kaming mag kaibigan ni lilean kase matalik na mag kaybigan si tita jenny at mama ang pag kakaalam ko bata palang kami ni lil. Ay lagi na kaming pinag sasama yan ang sabi saken ni papa pero tuwing itatanong ko kung bakit hindi ko naman alam...

Iba-iba ang sinasabi nya.

•••••••••••

"Tita jenny!!!"sigaw ko sabay yakap sa kanya na miss kosya sobra!

"Ang ganda ganda mo naman."sabay halik sa ulo ko ganyan kami ka sweet.

"Syempre naman po! Asan po si lilean balita ko may sakit daw po."tumawa naman sya at tinuro kung saan ang kwarto ni lil. Ipag hahain daw muna nya kami.

"Wow! Ang ganda naman nang bahay nila."sambit ko bago na kase ito kaya nakakamanghang sila lang ang nandito.

"Ayy, kabayo!!"malakas kong sigaw dahil sa gulat may bigla kaseng nambasa saken.

"Buti nandito ka?"natatawa nyang sambit sino paba ede si lilean basain daw ba ako sa dala nyang baso kaya naman pinag papalo kosya.

"Diba may sakit ka bakit ka gumagala dito dapat sa kwarto kalang!"sigaw ko.

"A-aray! Aray! Ellianha naman may sakit nanga ako tapos sinasaktan mo pako."habang nakasangga yung kamay nya dahil pipingutin kosya.

"Anong nangyayare!?"habang may dalang sandok na lumapit si tita.

"Si lilean po kase!"sabay isang batok pa sa kanya ayan tawa tuloy nang tawa si tita.

Kumain lang kami at nag asaran syempre hindi mawawala yung kwentuhan at kamustahan.

••••••••••
How's this chapter?

I'M SO HAPPY!!!!!

Thank you sa mga mag babasa o nag babasa na salamat sa innyo!!*^_^*