IMPOSSIBLE: OFFICIAL #TEEN FICTION (COMPLETED)

Chapter #32 IMPOSSIBLE

Gumegewang sya at parang nahihirapang mag lakad, ano bang nangyayare sa kanya? Teka, kasalanan koba to?

Hindi kaya napagod sya sa kakasuntok don sa lalaki? Pero..kaagad ko syang nilapitan nang napahawak sya sa ulo nya sasandal sana sya sa gilid kaso wala namang pader don kaya mabilis ko syang hinawakan sa mag kabilang braso at hinila kaya napayakap ako sa kanya.

Full force yon kaya ito napayakap tuloy ako sa kanya para hindi sya tumumba, naramdaman ko ang pag baba nang kamay nya at ang pag patong nang mukha nya sa balikat ko hanggang sa bumigat sya at parehas kaming napaupo dahil nawalan sya nang malay.

"H-hey! Wake up, what happen!? H-help!"sambit ko habang hinahawakan ang buhok nya at hinimas himas yon habang nakapatong ang ulo nya sa balikat ko at yakap naman nang isang kamay ko ang mag kabila nyang balikat habang nakaupo kami.

Isang traysikel ang huminto at bumaba ang medyo may idad na lalake.

"T-tulungan nyo po ako, bigla po kaseng nahimatay tong kaybigan ko."kaagad nyang kinuha ang kamay ni zyrille at inangat to papunta sa mutor.

"Kung ganon dadalin natin sya sa hospital."pero umiling ako, ayoko don takot ako don. At mas lalong bawal sya sa bahay si lola ang kasama ko malamang sa malamang iba ang iisipin non.

Kaagad kong naisip kung sino ang pwede kong tawagan, hapon na at mag gagabi narin delekado na.

•••••••••

"Mabuti at natawagan mo ako, kaylangan lang nya nang pahinga at ayon sa resulta, pagod at stress lang sya kaya mamaya gigising din sya."habang pinupunasan nya si zyrille dahil nag iinit to pero wala naman syang lagnat, siguro ganto talaga sya.

"kanina may nag tangka nanaman saken pero hindi nako nagulat pa."pag susumbong ko kay tito arnold, nang matawagan ko sya agad nya kaming pinuntahan na saktong nasa gym pa kaya mabilis nya kaming na pick up at nadala dito sa tinutuluyan nya.

"Anong ginawa nya ayos kalang ba?"tumango ako't ngumiti.

"Ang pangit nilang mag laro."sambit ko habang lumalapit at naupo sa bakanteng kama sa tabi ni zyrille, tinitigan ko syang mabuti.

HE LOOK SO FAMILIAR...

"Mas mabuti mong gawin ay maging alerto tutal sa susunod na araw kutyilyo at mga armas na ang sasanayin mo but don't worry ikukuha kita nang may lesensya na if masasanay ka."at tumawa sya ngumiti naman ako't nag pasalamat sa kanya hanggang sa lumabas nasya nang kwarto at ako nalang ang naiwan kasama ni zyrille.

"Ano bang nangyari sayo? Nahimatay kaba sa sobrang kaba o nahimatay ka sa sobrang ganda ko?"nakakunot noo kong sambit habang nakatingin sa kanya.

"Ok nice talking but anyway you look so damn stress what's wrong with you?"wala sa sarili kong sambit habang hinahawakan ang malago at malambot nyang buhok.

Hindi ko maintindihan kung bakit lagi tayong nag aaway ni hindi ko maintindihan kung bakit lagi tayong pinag kikita.

Umungol sya senyas na gigising na sya na dahilan ko naman para tumayo ako na parang si flash at tumakbo papunta sa upuan malapit sa kama at dahil tanga ako nag balentong ako't una ang pwet.

"Ouch!"at napasapo sa ulo sa sobrang hiya, dahan dahan akong tumayo at dahil nga gusto kong makasiguro kung gising na talaga sya tumingin ako pero hindi paman ako nakakatayo ng tuwid...

Natuwad nanaman ako dahil sa pag tingin ko nakita ko syang nakaupo sa kama at seryosong seryoso ang mukhang nakatingin saken kaya nang napaatras ako sa sobrang gulat natuwad ako dahil sa upuan nanaman.

"G-gising kana pala?"pag bubukas ko nang topic habang inaayos ang sarili pero hindi sya sumagot.

"How's your head? Are you fine now?"tumingin ako sa kanya habang maayos na nauupo pero tinignan lang nya ako at tumingin sa paligid muntik nanaman tuloy akong matumba sa kaba.

"Where I'm?"walang ano ano nyang tanong teka, bakit ko sasagutin yon e hindi naman nya sinagot ang tanong ko.

"Hey! I said where im?"nahimatay lang mag ienglish-an na kami dito?

"Answers my question first."kampante kong tugon sa kanya.

"What!?"napakabit balikat ako't nag cross arm at umirap.

"Sasabihin mo o sasabihin mo?"tumayo sya at nag tungo saken na ikinalingon at ikinalaki nang mata ko, lumapit sya nang lumapit hanggang sa nakapatong na ang dalawang kamay nya sa mag kabila kong upuan.

"H-hey! Parang hindi ka naman mabiro calm down."pekeng tawa ko pero lumapit lang sya nang lumapit sa mukha ko hanggang sa..

"Ehem."mabilis syang kumilos at lumayo saken pabalik sa kama pero dahil para kaming si flash na lumayo sa isa't isa muntik nakong mag tumba dito at sya naman ay halos masubsob nasa kama makalayo lang saken.

"May dapat bakong hindi makita?"habang seryoso at may hawak syang soup.

Nag lakad sya samin at hindi ko alam kung bakit nang ilagay nya ang soup ay parang masisira na ang tray sa sobrang lakas nang pag kababa nito medyo tumapon panga e.

"Higupin mo nang mawala yang sakit nang ulo mo at inumin tong gamot."maowtoridad nyang sambit, kita ko naman ang gulat nya at napatango nalang.

"At isa pa pala, gabi na dito na kayo matulog PERO! Dito ka at ikaw ellianha sa may kabilang kwarto maliwanag?"tumango kami at umalis na sya ang protective naman ni tito.

"Siguro na miss lang non yung anak nya hayaan mona kumain ka nalang."sambit ko sabay bigay nang tray sa kanya at bigay nang gamot.

"Ok."wow yun lang!? Walang salamat kahit "thanks" lang?

"Wala manlang salamat?"sambit ko sabay irap sa kanya ang hirap kaya nyang buhatin.

"Bakit? ikaw ba nag luto nito?"sabay tingin nya saken, wala tuloy akong masabi tumayo ako sa upuan at padabog na nag lakad para lumabas hindi banya na kikitang naka uniform pako at hanggang ngayon sya parin ang binabantayan ko!?

••••••••••
Hello guyssss!!! How this chapter!?

HAVE FUN!
❤️❤️❤️