IMPOSSIBLE: OFFICIAL #TEEN FICTION (COMPLETED)

Chapter #55 IMPOSSIBLE

Matapos ang nangyari ay hindi muna ako pumasok dahil aasahan kong suspended ako sa hindi ko pag pasok sa klase at ang pambabastos sa guro namin noong umuwi ako.

Nag search ako tungkol sa angkan ng mga bros and what a surprise! Isa pala sila sa halos mayayaman sa mundo and...tito arnold is one of them nalaman ko ding kasal parin sila nang hiwalay nyang asawa at tama nga may kapatid si monica or should I call mariana (II) the second cause her mother name is MARIANA too

Habang tinitignan ko ang mga picture ng mga bros or lumina unti unti kong naaalala ang ityura nang asawa ni tito arnold, pero nahihiwagahan parin ako sa anak nito na si ETHAN BROS LUMINA hindi ko alam kung bakit bigla nya nalang ako tinulungan.

Natigil ako sa pag iisip nang makita ko ang picture ni kuya na kasama si ethan, hindi lang sya basta picture na formal kung ipapaliwanag ko ay parang picture to nang mag best friend dahil parang ang kalog nila pero wala akong alam na may kaibigan pala si kuya.

Halos atakihin ako at mabilis na isinarado ang laptop ko ng pumasok si lola sa kwarto ko at may dalang pagkain.

"Kumain kana, kanina kapa hindi lumalabas puro ka gadget." Natawa nalang ako dahil sesermunan nanaman nya ako nang paulit ulit.

"La? Ano poba talaga ang nakaraan ko?" Kita ko naman ang pag aalinlangan nya.

"Nako apo, sasakit lang ang ulo mo hindi kapa ba kuntento sa mga nalaman mo?" Tanong nya.

"E kase po lola..hindi ko parin po alam kung anong nangyare sa kumpanyang pinag tatrabahuhan ni papa para po kaseng may something doon." Sambit ko.

"Iyon ba? Nako wala naman palang pakinabang iyang pinopoblema mo." Sambit lang nito pero may pahabol pa akong tanong.

"Ano po ba natin ang mga lumina?" Doon kona pag tantong meron talagang nangyare sa pagitan nang vennice at lumina dahil sa pag tigil nya at tila nag aalangan.

"Lola tell me the truth." Sambit ko habang nag mamakaawa.

"Apo? Matanda nako wala na akong natatandaan dyaan." So meron nga? Hindi lang nya matandaan? Pero ano!? Anong nangyari bakit sya galit saken!?

"Lola, kahit katiting lang ho kailangan ko po talagang malaman." Sambit ko, nakatalikod parin sya at malapit na sa pinto nang kwarto ko upang lumabas.

"Elliahna makinig ka ha? Ano mang malaman mo intindihin mo apo hindi mo naman sya masisisi kaawa awang bata rin iyon.."

Napabalikwas ako nang higa nang may marinig ako mula sa bintana nang kwarto ko kaya naman alerto akong tumayo tyaka kolang napansing gabi na dahil sa pag dilim nang buong kwarto.

"Sino ka!?" Isang pigura ang nakita kong anino na sa palagay ko ay nasa may bintana at nakasabit.

"Hoy!" Mabilis ako tumakbo sa bintana upang habulin sya pero mabilis ang pag usad nya pababa kaya naman hindi kona naabutan pa pero kita ko parin ang anino nyang tumatakbo upang makatakas tatakbo na sana ako palabas nang may maapakan ako.

Nakasobre sya kaya naman mabilis kong kinuha iyon at tinignan ang litratong pang wallet size lang ang laki parang may kung anong pumasok sa utak ko na parang isang eksena pero hindi ko masyadong mailinaw sa utak ko kung sino ba talaga sya.

Napapikit ako sa sakit nang ulo ko hindi ko alam kung ano ba talagang gustong ipaalala saken pero sobrang sakit na nang ulo ko halos matumba na ako dahil sa sakit napaupo ako sa kama ko at umiling iling.

Tinitigan ko ang litrato hindi ko alam kung mawawala paba ang gulat sa mukha ko.

Isa itong kuha sa aksidente isang kotse na sira sira at mga pulis na nag titingin sa mga nangyare maliban don wala nakong pamilyar na nakita, sobrang luma narin nang litrato halatang kuha pato noon.

Tinitigan ko ito hindi ko maalis sa paningin ko desperada nakong malaman ang lahat! Sawang sawa nako hindi kona alam kung ano pabang kulang, tumayo ako para tignan payung ibang picture na pinadadala saken.

Pero yung tao kanina.. hindi nasya babae dahil makisig at malaking tao ito hindi kaya tao ni monica yon? Tinignan ko isa isa yung mga picture naupo ako sa kama at pilit na inaalala.

"Apo? Bumaba ka muna pala dito may ipapasuyo lang ako." Bumuntong hininga ako tatayo na sana ako nang mapaupo ako sa sakit nang ulo ko.

Isang babae ang nakita ko, isang babaeng akala ko mapag kakatiwalaan ko isang babaeng hindi ko akalaing syang sisira nang buhay ko...

Tinitigan ko sya kahit na nang hihina ako hinding hindi kosya makakalimutan..

Hinding hindi..

(Someone's fov)

"Naihanda nyo naba ang bongang bonga kong surpresa para sa darating na kaarawan ni Ellianha?"mala demonyo itong tumawa.

"Yes madam, it actually ready kaylan poba ibibigay ang mga yon?" Tanong nang tauhan nito.

"Sa mismong kaarawan nya, gusto ko damang dama nya ang mga surpresa ko." Sambit nya habang umiinom nang wine at mala demonyong tumatawa.
________________

"Ellianha? Apo gumising kana ma le late kana."Nakarinig ako nang boses kaya naman napadilat ako.

Pero bago ako bumangon napangisi nalang ako bigla, tumingin ako kay lola at niyakap sya.

"Finally la!" Masaya kong sambit at agad na tumayo para mag ayos after kong mag ayos ay nag paalam nako para pumasok.

As always late nanaman ako, pero wala akong pakeelam dyan sa ngayon pumamulsa akong umakyat habang suot ang wala kong expressiong mukha, maayos narin akong manamit at nag ayos narin ako nang ityura.

Bumuntong hininga ako at kakatok na sa room nang bumukas yon na ikinagulat ko naman, kagad naman akong bumalik sa ulirat at dederetyo na sana sa loob pero kagad nyakong hinitak at sapilitang sinama.

"Let me go!" Sigaw ko pero wala syang naririnig at patuloy lang na umaakyat papuntang rooftop, hinihingal nako dahil sa bilis nya.

"A-ano ba! Nasasaktan nako!" Napapagod narin ako kaya naman nung nakaakyat na kami mabilis ang pag hinga ko lalo na't sya payung kasama ko dito.

Nagulat ako nang itulak nya ko dahilan para mapaupo ako, hindi ko naman maipinta yung mukha ko dahil sa sakit.

"A-ano bang problema mo ha!? Ano hobby molang akong saktan ganon!?"sigaw ko at nanatiling nakaupo.

"Bakit?" Seryoso sya at parang walang pakeelam na nasaktan nanaman nya ko, napatawa ako kahit sobrang sakit.

"Anong bakit? Nasisiraan kana ba nang ulo FWI lang wala akong kasalanan para gumannyan ka nanaman!"inis kong sambit sabay tayo at ayos nang damit ko nang bigla nyang hablutin ang braso ko..

"Bakit mo nagawa yon?"kunot noo ko naman syang tinignan ano bang sinasabi nito? Ngumisi ako agad ko syang hinawakan sa pisnge at nilapit ang mukha ko sa kanya..

Miss na miss kona sya, patuloy ang pag himas ko sa mukha nya habang nakatitig ako sa mga mata nya nilapit ko ang bibig ko sa tenga nya.

"Do you remember me? I know you miss me too." Bulong ko pero gusto kong maiyak pero parang may mali akong nararamdaman hindi ganto yung inaasahan kong reaksyon nya na parang wala lang.

"Of course, I remember you sino ba namang makakakalimot sa isang killer?"

•••••••
Guys nag babalik napo ako sorry po at hindi ko sya nayari katulad nang sinabi ko ang dami lang talagang nangyare that's why ngayon ko palang sya yayariin.

Thank you so much sa mga patuloy na nag babasa muah!