IMPOSSIBLE: OFFICIAL #TEEN FICTION (COMPLETED)

Chapter #52 IMPOSSIBLE

"Mag pahinga ka muna dito, bibili lang ako nang makakain mo." Sambit nya habang ako naman ay hindi pa maka get over sa ginawa nya.

"A-ako n-nalang." Hindi ako makatingin sa kanya nang lumapit sya nang kaunti saken.

"No, stay here ako na ang bibili." Sambit nya pero tinignan ko sya nang na iinis.

"A-ako na sabi eh!" Hindi parin nag babago ang expression nya.

"No, you.stay.here." Madiin nyang sambit habang papalapit nang papalapit.

"O-oo na! L-lumayo ka nga." Hindi ko mapakaling sambit, tumawa naman sya kaya hindi ko maiwasang purihin dahil ang sarap pakinggan non.

"Good! I'll be back." Tyaka naka pamulsang lumabas na.

Napahinga ako nang malalim dahil sa kabang naramdaman, gusto ko ba talaga sya? O baka naman...no! Hindi! Mahirap nang umasa kung sakali, kakaisip ko gulat na gulat naman akong napatingin sa cellphone ko nang tumunog yon.

"K-kamusta ho?" It's dad, hindi ko mapigilang isipin ang kumpanyang naalala ko, alam din nila ang nangyare dito pero isang simpleng pangyayare lang ang alam nila.

"Well...but I'm fine pa." Sambit ko sa tanong nya, halata sa kanya ang pagod dahil sa boses.

"Mabuti pong mag pahinga nalang po muna kayo." Sambit ko ulit sa kabilang linya.

"Sabihin ko nalang po kay lola na napatawag kayo pag gising nya, nag papahinga po kase sya ngayon." Ulit ko.

"No! I mean it's fine pa, no need may extra money pa naman po ako kaya hindi nyo na kailangang mag padala ulit." Sambit ko nang ipapadala nanaman nya ang sahod nya dito, halata namang nahihirapan din sya kaya kahit gipit ako ay hindi ko nalang sasabihin.

Yung pinadala nyang pera para saken ay napunta sa mga bills dito sa hospital at mga gamot namin ni lola, hindi rin alam ni lola na nag gagamot ako dahil baka mag alala nanaman yon at mag over think.

"By the way pa, I have a questions diba po nung nasa ibang bansa tayo may pinag tatrabahuhan kayong kumpanya? Sino poba ang partners nyo don?" Bago matapos ang usapan isiningit ko muna ang tanong ko, nauutal naman syang sumagot kaya naman medyo nag taka na ako.

"Are you okay pa?" Nag paalam na sya nang masagot nya ang tanong ko at ilang impormasyong kailangan ko.

Ang sabi nya ay kaya sya umalis sa kumpanyang iyon ay dahil hindi daw maganda ang trato sa kanya, hindi nya rin naman sinabi ang dahilan kung bakit ayaw nyang sabihin ang buong pangalan nang nakapartner nya..mrs fhaiton lang ang sinabi nya at may dalawang anak at hiwalay sa asawa.

Medyo nag taka lang ako kase kung alin yung pinaka kailangan kong malaman ay yun yung palagay kong iniiwasan nya, hindi kaya may ibang nangyare kaya nadamay ako dito at kay papa sila galit? Kadalasan sa mga palabas ay kapag magulang ang may kasalanan ang anak ang parurusahan pero palabas lang naman yon diba?

Pero...imposible den kase noon paman maayos na ang buhay namin nag karon lang nang problema sa kumpanyang yon kaya nauwi ako dito, simple lang naman ang buhay hindi mayaman hindi mahirap, may bahay lang na inuupahan si mama at papa sa ibang bansa noon bago sila mag hiwalay...I don't know kung bakit nagigipit kami ngayon si mama naman ay madalas namang tumatawag at humihingi nang pasensya at saktong sa pag iisip ko ay tumunog nanaman ang cellphone ko.

"Ma! Kamusta po? Katatawag lang din ho ni papa kanina." Sambit ko.

"A-ahh, opo naalala kolang po kase yung kumpanya--" pinutol nya ako at para bang irita o galit nya akong pinatigil.

"O-opo." Sambit ko dahil ayaw nyang itanong ko yon sa kanila, ano bang meron? Bakit naman mag sasabi si papa kay mama about don? Ibig sabihin may nangyare talaga na hindi namin alam.

"Hmm..ma? May itatanong po sana ako." Hindi katulad kanina ngayon ay mahinahon na sya.

"A-ano poba talagang nangyayare saken?Minsan po kase may napapanaginipan po akong couple at minsan po ay isang aksidente tapos po madalas isang matanda at isang lalake po tyaka po isa pang babae ano pobang ibig sabihin non? Minsan naman po ay sumasakit ang ul--" pinutol nya ako at sinabing bangungot ang lahat pero napakunot ang noo ko nang may sabihin sya.

"B-bakit naman po? Meron po akong tatlong kaibigang lalaki and...they are not like that." Kaibigan kolang ba talaga sya? Rinig ko nanaman ang galit sa boses nya na parang may pag aalala.

"O-opo." Pinatay na nya ang tawag nang makapag paalam na ako. Bakit kaya ayaw nya akong mapalapit sa mga lalaki? I know delekado dahil yung iba ay pakitang tao lang pero...kilala ko naman sila lalong lalo na si zyrille.

Pero siguro nga tama si mama, hindi dahil baka delekado sila kundi dahil baka sila ang delekado saken baka mapano sila kapag napalapit ako.

"Who's that? Here's the food." Napatingin ako sa lalaking papalapit saken.

"T-thanks, here." Sabay abot nang pera kahit ayokong umalis sya kailangan naman.

Kita ko ang kunot nang noo nya at hindi iyon tinanggap, inilapag nya ang pag kain at akmang uupo na nang mag salita ako.

"Leave. Leave zyrille makakaalis kana ipapakain ko nalang yan kay lola, sasabihin kong galing sayo." Habang hindi tumitingin sa kanya.

"No, I'll stay here." Sambit nya pero pinilit ko parin sya.

"Ako ang aalis o ikaw?" Malamig kong sambit habang mag katabi kami at hindi nakaharap sa kanya.

"Ano bang problema mo?" Umiling ako at tinignan sya...ang seryoso non habang nakakunot ang noo nya na para bang litong lito.

"N-nothing just..just leave. I can handle my lola." Sambit ko at tumayo na.

"Si lola naman ang ipinunta ko dito at hindi ikaw." Ouch! Ang sakit naman, okay lang na yung isip ko nalang ang nag sabi nyan kesa sya talaga.

"Well, that's not what in my mind and don't worry I know naman." Nag assume ako..sobra kung alam molang.

"Fine! You stay here then, I leave." Seryoso nyang sambit at mabilis na tumayo at lumabas napaupo ako sa sobrang pag sisisi, na saken na eh! Kahit na hindi ako sigurado pero pinaalis ko parin bakit ba ang hirap nyang kunin? Dati kay arra ngayon kay monica.

Hindi koba sila deserves? Yung mga kaibigan ko? Hindi ba? Bakit naman? Bakit ba kailangan kopa silang paalisin? Sign naba yon na hindi naman nila ako kailangan? Na kaya ko namang mag isa sa lahat nang to? Well, hindi ko talaga kaya kinakaya kolang kase...gusto ko sila ulit makuha.

Kahit na wala naman talagang saken..It hurts.

•••••••••••

"Ede yung magulang mahirap bayon?" Sambit nang isang magandang dalaga habang may kausap na mahigit limang tao.

"Madam mahirap ho iyon." Sambit nang isa habang pilit na umiwas sa mapusok nitong mga tingin.

"Why? Ede yung pinapasukan nalang! Tutal makasarili sila ede tanggalan nalang din sila para naman fair duh!" Sambit nito habang umiirap pa.

"Paano ho ang daddy ninyo? Ang nakalap ho naming impormasyon ay tinutulungan daw ho sila nang daddy nyo." Nanlisik bigla ang mga mata nang dalaga.

"Well, it's to late! Matagal tagal konang alam! Ang kukupad nyo kase! Pero...don't worry konting paawa lang yon isa pa iniwan nya ako remember? Yung lintik na kapatid kolang ang sinama nya! So...may kasalanan sya saken at kailangan nyang mag bayad!" Then she smile like a devil.

••••••••••
HAVE FUN!❤️