Yasak

2. Bölüm, Bizim Küçük Sırrımız (3. Sayfa)

Nedense 2. Bölümün 3. sayfası görünmüyor. Bir türlü düzeltemedim. Son sayfa bölüme ismini veren sayfa ve önemli, bu yüzden ekliyorum. 

Tüm okuyanlara ve oylayanlara çok teşekkürler. :)

Güney.

Gece içeri girdiğinde tuhaf bir şeyler hissetmişti. Heyecan? Suçluluk? Sevinç? Arzu? Korku? Gece en yakın arkadaşının elinin tuttuğunda bunun farklı bir şey olduğunu düşündü. Belki kıskançlık? Saçmalıyordu.

"Ee, dün neler yaptınız?"

Güney gülerek hatırlamadığını söyleyecekti ki, Gece'nin keskin bakışlarını kendine diktiğini fark etti. Sanki susmasını söylüyordu. Güney anlamayarak kaşlarını çattı.

"H-hiç. Güney içmeye devam etti. Ben de, biraz yüzdüm."

Levent güldü.

"Yüzdün mü? Gecenin 2'sinde mi?"

Gece sadece başını salladı. Güney tepkisinin nedenini düşünüyordu. Ve bir şey aklına geldi.

Acaba sarhoşken kıza uygun olmayan bir şeyler mi söylemişti? Hakaret mi etmişti, Levent'i mi kötülemişti? Böyle bir şey olmalıydı. Başka açıklaması yoktu. Yalnız kaldıklarında lafı dün geceye getirip özür dilemeye karar verdi. Karşısındaki kız hiç umursamadığı biri olsa bile, Levent onun kardeşi gibiydi ve Gece onun için önemliyse Güney için de önemliydi.

Yemek bittiğinde İdil resmen koşturarak bikinilerini giydi ve havuz kenarına, şezlonglardan birine kuruldu. Levent'in de havuzda olduğunu görmüştü ama Gece ortalarda yoktu.

Salonda volta atmaya başladı. İki temizlikçi gelip masayı temizlemeye başladığında Güney'e tuhaf tuhaf bakıp 5 dakikada bir bir şeye ihtiyacı olup olmadığını sordular ama yoktu. Sadece Gece'den özür dileyecekti. İçindeki suçluluk duygusunun Leventle'le arasındaki sağlam arkadaşlıktan kaynaklandığından emindi.

Sonunda Gece sanki onunla karşılaşmaktan korkuyormuş gibi çekinerek merdivenlerden indi. Güney camdan havuza şöyle bir göz atıp Levent'le İdil'in orada olduğundan emin olduktan sonra Gece'ye yanaştı.

"Günaydın matmazel."

dedi eğri bir gülümsemeyle. Gece sanki Güney ona hakaret etmiş gibi baktı. Çok büyük bir bok yedim herhalde. Aferin bana. diye düşündü Güney.

"Sana da."

Gece kestirip atar gibi cevap verdikten sonra bahçeye açılan kapıya yöneldi. Güney önünü kesti. Temizlikçilerin kulak kabarttığını görünce sessizce söylenerek kızın bileğini yakaladı ve salonun öbür ucuna çekti. Gece bileğini tutan eline iğrenir gibi bakıyordu.

"Ben, dün gece için-"

"Bunu unutalım."

Hayda! Ne dedim ki ben. Bileğini bırakıp boğazını temizledi.

Gece.

"Bir saniye, izin ver. Özür dilemek istedim. Dün gece için. Çok içmiştim... Levent benim en yakın arkadaşım. Kardeşim. Onun bu kadar çok sevdiği kadını asla bilerek üzmem."

Ne kırması? Onu yıldızlara uçurmaya kırmak mı diyordu? Anlamayarak suratına baktı.

"Nasıl yani?"

Güney elini kendi saçlarının arasından geçirip derin bir nefes verdi.

"Sadece... Özür dilerim tamam mı. Her ne dediysem-"

"Her ne dediysem?"

"Anlaşılan seni kıracak bir şey söylemişim ama yemin ederim hepsi alkoldü. Tamam mı? Ben ne söylediğimi hatırlamıyorum bile ama ço-"

"Hatırlamıyor musun?"

Elinde olmadan, hafifçe bağırarak sormuştu bu soruyu. Aniden ikisine dönen temizlikçilere ters ters baktı. Neden kızıyordu ki? İstediği bu değil miydi? Dün geceyi silmek istiyordu. Levent harika bir insandı. Her fırsatta Gece'yi şımartıyor, sevgililer günü, yılbaşını bırak gençlik bayramında gülerek onunda bir genç olduğunu söylüyor ve mücevherlere boğuyordu. Ciğerlerini şişiren derin bir nefes aldı.

"Elbisemle bir fahişeye benzediğimi söylemiştin."

dedi ani bir kararla. Gerçekten unutmasını mı istiyorum?

"Oov! Ç-çok üzgünüm. Bu çok saçma. İçtiğimde aptallaşıyorum. Dün harika görünüyordun."

"Neyse."

Harika görünüyormuşum. Hızlı adımlarla masayla işi bitmek üzere olan temizlikçilere yaklaştı ve cebinden çıkardığı parayı uzatıp bir paket Marlboro Touch almalarını söyledi.

"Levent bundan nefret ediyor olmalı."

dedi Güney çok komikmiş gibi gülerek. Hah. Aptal.

"Henüz etmiyor çünkü henüz bilmiyor."

"Öyleyse bu bizim küçük sırrımız."

dedi Güney bahçeye doğru ilerlerken.

"Evet, anlaşılan tek sırrımız bu."