it's just a Night ✔

005

Jake's p.o.v.

Nadat ik in mijn eentje de fietsenstalling in fiets zet ik mijn fiets naast die van Alex. Mathias moest vanmorgen al het eerste uur naar school voor een gesprek met zijn mentor waardoor ik alleen fietste. Ook Nick was er niet, want hij begint op dinsdag het derde uur pas. Ik trek mijn oortjes uit mijn oren als ik bij Alex ben. "Hé, je hebt je oplader gevonden." zegt hij. "Ja, hij lag onder mijn kast."  "Nog iets interessants meegemaakt gisteren?" vraagt hij en ik kijk hem even vragend aan. Zulke dingen vraagt hij nooit. Ik schud mijn hoofd nadat ik mijn middag ben nagelopen. "Niet echt." zeg ik en kijk hem weer aan. Dan lopen we allebei de andere kant op naar onze kluisjes.

Bij mijn kluisje aangekomen duw ik gefrustreerd mijn latijn boeken in mijn tas. "Waarom sta jij zo naar je tas te staren?" vraagt Nicole's stem als ze haar hand op mijn schouder legt. Ik draai me om en kijk haar in haar mooie bruine ogen. Ze staan een beetje bezorgd. "Niks." zeg ik. "Ik moet naar mijn les." Nicole gaat op haar tenen staan om me een kus te geven maar ik loop zonder nog iets te zeggen langs haar heen. Ik kijk niet meer naar haar om en loop rechtstreeks naar het lokaal van latijn.

Ik laat me neerzakken op de stoel naast Molly, want van meneer Martinez moet ik naast haar zitten. Achter me zit David en op de lege plek naast hem komt Alex zo zitten. Precies als de tweede bel gaat komt hij binnen stormen. Hij kijkt hoopvol de leraar aan en als hij knikt rent hij naar zijn stoel. "Vandaag hou ik het kort." begint meneer Martinez. "Jullie gaan aan jullie opdrachten werken en jullie mogen zacht overleggen." zegt hij en draait zich dan weg naar zijn computer. De hele klas begint zijn boeken te openen en te beginnen aan de latijn opdrachten. "Jake, wil je nog dat ik je na school help voor de toets?" fluistert Alex. Gelijk draai ik me om en knik. "Je kan na school wel naar me toe komen." "Ik zal er zijn." zegt hij en richt zich dan weer op zijn boeken. Ook ik ga aan het werk.

Na de vijfde les kijk ik in mijn rooster wat ik als volgende les heb en zie dat ik de laatste drie uren uitval heb. "Alex, ik ben al uit. Kom je als je klaar bent naar mij?" vraag ik als ik naar hem toe ben gelopen bij zijn kluisje. Hij draait zich om van Nick en Liam naar mij.
"Ja is goed, dan zie ik je dan." en dan draait hij weer terug. "Oké." zeg ik nog en loop dan de gangen door richting de uitgang van de school.

Gelijk gaat er een bang gevoel door me heen als ik de oprit van mijn huis opfiets en mijn vaders auto zie staan. Jake, gewoon rustig blijven en dan komt het allemaal goed. Je zou niet bang moeten zijn om je eigen huis binnen te gaan. Je zou juist blij moeten zijn dat school klaar is en je fijn in je warme huis kan uitrusten. Maar bij mij is dat niet het geval. Al een paar jaar ben ik bang om mijn huis binnen te gaan. Ik steek mijn sleutel in het sleutel gat en maak de deur open.

"Hoi." zeg ik zacht als soort begroeting naar mijn vader. "Daar ben je, waarom ben je zo laat?' vraagt hij en ik hoor de boosheid al in zijn stem. "Ik ben juist vroeg." ga ik tegen hem in wat ik beter niet had kunnen doen. "Grote mond?" vraagt hij en staat op van de bank. Meteen voel ik mezelf in elkaar krimpen. "Afwassen, nu." commandeert hij en wijst naar de keuken. Ik knik langzaam en loop dan naar de keuken waar ik een bord vastpak en onder de warme kraan schoonmaak.

Zo snel maar voorzichtig mogelijk doe ik het en ben na een half uur eindelijk klaar. "En terugzetten." zegt mijn vader als ik de keuken uit wil lopen. Met een niet hoorbare zucht loop ik terug de keuken in en pak het eerste bord. En ja hoor, natuurlijk moet hij uit mijn handen glippen. Met een harde klap raakt het bord de vloer en breekt in tientallen stukje. Nog geen vijf seconden later staat mijn vader tegenover me en kan ik alleen maar naar de scherven staren. Langzaam kijk ik op en zie een woedende blik op zijn gezicht. "Alsjeblieft." zeg ik smekend alsof hij mijn koning is. "Alex komt zo." Hij balt zijn vuisten en blijft me boos aankijken. "Ik zal vanavond even een hartig woordje met jou praten." zegt hij en loopt dan weg. Een opgeluchte zucht komt er uit mijn mond en ik laat mijn handen door mijn haren gaan. Het zweet stond al op mijn voorhoofd.

Ik probeer me te herpakken en loop dan de woonkamer door naar de gang, waar ik mijn rugzak van de grond gris en de trap op loop. Op mijn kamer aangekomen haal ik mijn sigaretten en aansteker weer uit mijn verstop plek en steek er één op bij het raam. Als ik de eerste rook inadem begin ik me al gelijk wat rustiger te voelen. Ik staar uit het raam naar de mensen die langs fietsen, auto's die langs rijden en mensen die langs wandelen. Op een gegeven moment zie ik Alex in de verte. Snel druk ik de sigaret uit en gooi hem weg. Agressief probeer ik de laatste rook uit mijn kamer te krijgen en stop ik het pakje en aansteker terug voordat hij er is. Dan gaat de bel.

"Jake, Alex is hier!" roept mijn vader van beneden. Oh en dan kan hij ineens wel aardig zijn? "Laat hem maar naar mijn kamer gaan!" roep ik terug, geen zin om mijn vader onderogen te komen. Niet veel later hoor ik voetstappen op de trap en gaat mijn kamerdeur open. "Hi." groet Alex me en gooit zijn rugzak naast me op mijn bed. Zelf komt hij er ook bij zitten. "Heb je gekookt of zo." zegt hij grappend. Waarschijnlijk door de rook. "Ja, een lekker eitje gebakken." Ga ik erin mee en lach. "Laten we maar beginnen." Alex opent zijn boeken en ik kijk toe

Na een tijdje krijg ik het plotseling erg warm. Ik grijp de onderkant van mijn trui vast en trek hem over mijn hoofd. Alex zijn ogen schieten over mijn bovenlichaam en dan trek ik snel mijn shirt naar beneden die iets omhoog was gegaan. Ik kijk hem in stilte aan.