it's just a Night ✔

030

Jake's p.o.v.

Ik loop de fietsenstalling in nadat Ace me achter de school heeft afgezet. Het was nog geen minuut lopen dus is het prima. Al was ik liever samen met hem naar binnen gelopen.  In de fietsenstalling kom ik Alex tegen bij zijn fiets. "Hey." begroet ik hem. Hij kijkt op van zijn telefoon en glimlacht naar me als hij me ziet. "Hoi." zegt hij terwijl hij zijn mobiel wegstopt.

We lopen de school binnen waar Mathias en Nick bij hun kluisjes staan. Ze geven elkaar een snelle kus en kijken dan onze richting op als Alex ze roept. Ik moet meteen denken aan mij en Ace. Zullen wij ook ooit in het openbaar samen zijn? Wanneer we bij de twee jongens aankomen begroet ik ze.

Terwijl we wachten tot Alex zijn spullen uit zijn kluisje haalt komen Ace en nog een jongen langs lopen. Ik kan het niet laten om hem even goed te bekijken maar word al snel afgeleid door Mathias en Alex die hem van top tot teen scannen. Nick en ik kijken ze ondertussen vragend aan en daarna kijken zij ons vragend aan. "Wat is hier aan de hand?" verbreekt Nick de stilte. Meteen gaan alle ogen mijn kant op. "Wat?" vraag ik en moet proberen mijn lach in te houden. "Laten we gaan." zegt Alex en loopt al weg.

"Ik moet nog even mijn spullen pakken." zeg ik. "Ik loop wel mee." zegt Mathias. Samen met Matt loop ik naar de andere muur met kluisjes in een andere gang terwijl Nick en Alex al de trap op lopen richting het eerste les lokaal. "Hoe is het nu afgelopen met Ace? Je hebt me er niks meer over verteld." vraagt hij als we bij mijn kluisje aan zijn gekomen. "Ik weet het niet." antwoord ik. "Ik ben nog steeds bang dan hij binnenkort weer gaat doen alsof er nooit iets gebeurt is. Het lijkt er namelijk niet echt op alsof hij het iemand ooit zal laten weten." nu ik het zo zeg word ik alleen maar banger om hem opnieuw kwijt te raken. Ik weet niet of ik dat wel aan kan. "Het is ook moeilijk." zegt Mathias. "Vooral als al je vrienden homofobe zijn en je bang bent om alles kwijt te raken wat je hebt." ik knik langzaam.

"Maar hé, zo te zien gaat het weer goed tussen jou en Alex. Wat is er gebeurt?" vraagt hij terwijl ik mijn kluisdeur dicht sla. "We hebben gepraat en we hebben besloten om weer vrienden te zijn alleen mag zijn moeder er niet achterkomen." Mathias knikt. "Gelukkig."

We komen aan bij het klaslokaal van Nederlands. Ik loop richting mijn tafel waarnaast Mabel al zit. "Je bent er weer." zegt ze blij als ik naast haar neer zak. "Ja." zeg ik terug met een zwak glimlachje. Ik laat mijn hoofd steunen op mijn hand en kijk ongeïnteresseerd voor me uit als meneer van Dijk begint met uitleggen.

"Goede morgen klas. Vandaag leveren jullie de opdracht van de paspoorten in en als je dat hebt gedaan mag je verder gaan met de opdrachten van deze week." "Shit." vloek ik tegen mezelf. "Wat is er?" vraagt Mabel waardoor ik door heb dat ik het hardop zei. "Ik ben die opdracht helemaal vergeten." "Je hebt alle vragen en antwoorden dus kan je het nu nog snel maken." verzint Mabel maar het is al te laat. "Mabel en Jake, paspoorten graag." zegt meneer van Dijk. Mabel en ik kijken elkaar even aan en dan geeft Mabel haar paspoort. "Jake?" vraagt hij. "Ik uhm.." zeg ik en kijk langzaam naar hem om. "Ik was ziek dus heb hem niet kunnen maken." "Na school wil ik hem ingeleverd op mijn bureau anders mag je nablijven." "Oké." zeg ik en ga dan meteen aan het werk.

Aan het einde van de les heb ik hem eindelijk af. Het is zeker niet mijn beste werk maar ik vind het prima. De bel gaat en iedereen loopt de klas uit. Zelf ga ik eerst langs het bureau om mijn opdracht in te leveren. "Jake." Zegt meneer van Dijk waardoor ik naar hem op kijk. "Gaat het allemaal oké?"  Voor een moment kijk ik hem verward aan. "Uhm.. ja hoor." Antwoord ik dan en wil weg lopen maar hij roept me terug. "Ik weet dat we nooit een goede band hebben voor een leerling en mentor maar als er iets is mag je naar me toe komen, misschien kan ik helpen." "Het gaat prima." Zeg ik bot en gooi dan mijn tas op mijn rug om vervolgens de gang in te lopen.

Ik kom aan bij de grote deuren van de aula waar Ace me meteen opvalt. Hij staat daar maar in de deuropening te staren naar één tafel: de tafel waar mijn vrienden zitten. Ik loop naar hem toe en stop naast hem. "Je mag er best bij zitten." Zeg ik zonder naar hem om te kijken. Ik wil het zo onopvallend mogelijk houden. "Ik kan er niet zomaar bij gaan zitten na alles wat ik heb gedaan." Ook hij blijft voor zich uit staren. "Dan moet je het zelf weten, maar je bent altijd welkom." Zeg ik en loop dan naar de tafel.

Ik plof neer tussen Alex en Mae. "Ben je opeens vrienden met Ace?" Vraagt Mae. Blijkbaar was het toch niet zo onopvallend als ik hoopte. "Soort van." Mompel ik. Ik zie Nick meteen naar Mathias kijken die zijn schouders op haalt. "Zouden jullie uh.. het erg vinden als hij erbij komt zitten." Meteen kijkt iedereen me verbaasd en vragend aan. "Waarom zou je dat willen?" Vraagt Mae half in paniek.  "Vergeet dat ik het vroeg." Zeg ik en laat mijn hoofd dan weer steunen op mijn elleboog terwijl ik naar de tafel staar.

"Ik vind het prima." Zegt Mathias. Ik kijk meteen naar hem op. "Ik ook, zo erg kan het niet zijn toch." Mijn gezichtsuitdrukking word gelijk een stukje vrolijker. "Waarom zou hij er opeens bij moeten zitten?" Vraagt Nick en hij ziet er erg geïrriteerd uit.  "Zo erg is hij ook weer niet." Zegt Mathias. "Wat is er toch met je?"  "Niks." Zegt Nick en hij staat boos op. "Nick." Zegt Mathias maar hij is al weg. Hij zucht diep en staat dan ook op. "Ik ga wel even met hem praten." Zegt Matt en dan loopt hij ook weg.