it's just a Night ✔

008

Jake's p.o.v.

Ik had verwacht op de bank te moeten slapen maar nu lig ik in een warm zacht bed. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en klik hem aan. De negen gemiste oproepen van mijn moeder vallen me als eerste op. Ik open Whatsapp en lees haar bericht.

Mam: Jake, waar ben je? en waarom neem je je telefoon niet op?

Ik: Ik logeer bij een vriend.

Meteen komt mijn moeder online.

Mam: kan je het de volgende keer even laten weten?

Alsof ze iets om me geeft. Ik weet heus wel dat mijn ouders me maar niks vinden en me liever nooit hadden gekregen. Waarschijnlijk twijfelen ze nog steeds of ze me weg doen of niet.

'Oké' stuur ik terug en druk dan mijn telefoon uit. Na nog een half uur naar het plafond gestaard te hebben val ik eindelijk in slaap.

Ik schrik wakker als er hard op mijn deur wordt geklopt. Kreunend kom ik uit mijn fort van dekens en kussens en ga rechtop zitten. "Wakker?" vraagt Ace zijn stem. "Soort van." antwoord ik en dan gaat de deur open. Het hoofd van Ace komt erachter vandaan en kijkt me vriendelijk aan. "We moeten zo naar school." zegt hij. Meteen laat ik me weer neervallen en een zucht komt uit mijn mond. "Dan loop je maar." zegt hij en verdwijnt weer achter de deur. Ik spring op en trek mijn kleding aan. Dezelfde als die ik gisteren aan had.

Als ik beneden kom zit Ace aan de eettafel een bak cornflakes naar binnen te werken en tegenover hem staat er nog één. "Die is voor jou." zegt hij en wijst ernaar. "Dank je." zeg ik en ga zitten. Treuzelend eet ik mijn bak leeg. "Hoe wil je dan dat ik naar school ga?" vraag ik na een tijd. Ace kijkt naar me op en slikt zijn hap door. "Achterop bij mij." "Uhm oké." antwoord ik. "Ik ga me even klaarmaken." Ace knikt en dan sta ik op om weg te lopen.

Ik open de eerste witte deur waar de badkamer achter is. Gisteravond heeft Ace me een schone tandenborstel gegeven die ik nu ook gebruik. Mijn haar laat ik gewoon zo zitten als het zit en daarna kijk ik even goed naar mezelf in de spiegel. Vanavond ziet dit gezicht er waarschijnlijk niet meer zo uit als ik weer naar huis moet. Door die gedachte klimmen er wat tranen omhoog in mijn ogen. Niet veel later glijd er ook een traantje langs mijn wang. "Jake, kan ik erbij?" Zo snel ik kan veeg ik de natte druppel van mijn wang en loop ik met mijn hoofd omlaag de badkamer uit, rechtstreeks naar de logeerkamer. Ik voel Ace's ogen in mijn rug branden tot ik de deur van de kamer dicht laat vallen. Ik plof neer op het bed en begin mijn sokken en schoenen aan mijn voeten te krijgen.

"Klaar om te gaan?" vraagt Ace. "Ik kom." Ik sta op en ben van plan mijn schooltas te pakken als ik me besef dat ik die nooit mee heb genomen. Dus doe ik alleen mijn telefoon in mijn broekzak en loop dan de kamer uit. Als ik beneden ben aangekomen staat Ace al te wachten in de gang met mijn jas in zijn handen. Hij gooit hem naar me en ik vang hem onhandig op. Terwijl we naar buiten lopen trek ik mijn jas aan. "Wacht hier." zegt hij en loopt dan weg, waarschijnlijk naar de achtertuin.

Ik duw mijn handen in mijn zakken en wacht tot hij terugkomt. Na een paar minuten hoor ik het harde geluid van een motor en die stopt voor mijn neus. Ik had niet verwacht dat ik achterop een motor moest, ik dacht gewoon een standaard fiets. "Hier." zegt hij en gooit een helm naar mijn hoofd die ik nog maar net kan vangen. Even kijk ik er naar en loop er dan naar Ace toe. Onhandig ga ik achterop zitten en doe de helm op mijn hoofd. "Zit je?" "Uhm.. ja?" zeg ik en dan schiet de motor vooruit. Automatisch sla ik mijn armen om zijn middel. Dit ding gaat tien keer zo snel als een auto, dat kan niet goed zijn. Maar ik vind het geweldig.

Na tien minuten stopt Ace de motor en haalt zijn helm van zijn hoofd. Ik volg zijn voorbeeld en kijk hem dan vragend aan. "Waarom stoppen we?" vraag ik. "Stap af." zegt hij en ik doe wat hij zegt. "Vanaf hier loop je." En dan rijd hij weg. Mij achterlatend op de stoep. Verbaasd kijk ik hoe hij de hoek om gaat. Ik duw mijn handen in mijn zakken en begin met mijn wandeling naar school. Hij heeft me ongeveer vijf minuten voor de school afgezet, waarschijnlijk omdat hij niet met me gezien wil worden.

"Hey Jake." groet Alex me als ik eindelijk in de fietsenstalling van school aankom. "Hey." zeg ik terug en ik glimlach zwak naar hem. "Je moeder belde me gisteren of je bij mij was." begint hij. "Waar was je?" "Bij een vriend." zeg ik kortaf. "Ik ga naar mijn kluisje." Voor Alex zijn mond open kan doen ben ik al weg. Op weg naar mijn kluisje. Dan is het bericht toontje van mijn telefoon te horen en pak ik hem uit mijn zak. Het is een onbekend nummer.

Onbekend: Hey, sorry dat ik je zomaar achterliet.

Ik: Is niet erg, je hebt me al genoeg geholpen.

Onbekend: Kan je vandaag weer naar huis?

Ik: Ik zou wel moeten.

Onbekend: Als je geen oplossing vind kan je vanmiddag wel naar mij komen.

Eigenlijk wil ik hem dat niet aandoen maar als ik naar huis ga heb ik een veel groter probleem.

Ik: Als dat echt geen probleem is.

Onbekend: Mijn ouders zijn toch niet thuis.
Onbekend: En het is niet dat je een vervelend klein kind bent.

Er komt een glimlach op mijn gezicht. "Hey babe." Snel druk ik mijn telefoon uit en kijk op. "Waar zit jij zo om te lachen?" vraagt Nicole en drukt een kus op mijn lippen. Mijn handen gaan naar haar wangen en mijn mond geniet van haar lippen. Als we ze verbreken kijk ik in haar donker bruine ogen die me lief aankijken. "Gewoon een grappig berichtje." zeg ik en sla dan mijn arm om haar schouder. Haar aankijkend loop ik met haar mee. Ik neem afscheid met een luchtkus als we bij haar lokaal zijn en loop dramatisch met Alex mee als hij me mee trekt. Alex begint een heel verhaal tegen me te vertellen maar ik hoor er niks van. Ik staar maar een beetje voor me uit terwijl ik door de gangen slenter. Mijn ogen vallen op een gegeven moment op een lange jongen met sneeuw witte haren. Normaal valt hij me nooit op. Als hij naar me omkijkt glimlach ik naar hem maar Ace draait gelijk zijn hoofd weer weg. Dat was geen succes.