it's just a Night ✔

012

Jake's p.o.v.

Langzaam word ik wakker van het felle licht dat door het raam schijnt. Ook mijn telefoon begint belachelijk veel geluid te maken dus pak ik hem op van het plankje naast het bed.

Matt: Hey Jake, kom je vanavond ook naar die nieuwe club? Je kan ook Nicole meenemen.

Ik: Lijkt me leuk, ik zal haar even vragen.

Ik druk het gesprek met Mathias weg en open die met Nicole.

Ik: Hey Nic, vind je het leuk om vanavond samen met Matt, Nick en mij naar de nieuwe club te gaan?

Ze komt al snel online.

Nicole ♡ : Lijkt me leuk maar ik mag vanavond niet weg van mijn moeder vanwege de verbouwing.

Ik: kan je er echt niet onderuit komen?

Nicole ♡ : nee sorry

Ik: is niet erg, succes x

Nicole ♡ : xx

Opnieuw open ik het gesprek met Mathias.

Ik: Nicole kan niet mee, ze moet thuis blijven van haar ouders.

Matt: Oké.
Matt: We gaan trouwens toch naar de Grew want het blijkt dat het nog dicht is vandaag.

Ik: is goed, ik kom vanavond wel naar jou toe en dan kunnen we met zijn drieën gaan.

Matt: Top!

Ik leg mijn telefoon weer weg en sta dan op om naar beneden te gaan. Met een slaaphoofd kom ik de huiskamer binnen. "Morgen." zeg ik slaperig. "Goede morgen slaapkop." Begroet Ace me. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik door naar de keuken waar ik een glas water in mijn keel giet.

***

Het is al weer avond en ik fiets samen met Mathias en Nick naar de Grew. Ik heb wel weer eens zin om uit te gaan. Het is alweer een paar weken geleden dat ik dat heb gedaan. Niet veel later komen we aan bij het gebouw en zetten we onze fietsen bij de anderen. Ik treuzel een beetje waardoor Nick en Mathias voor me lopen. Wat zien ze er toch schattig uit. Zien Nicole en ik er ook zo schattig uit? Ik ga iets sneller lopen zodat ik naast ze loop en dan lopen we het gebouw in. Wanneer we de grote deuren door zijn klinkt de muziek hard in mijn oren. Doordat ik moe ben ga ik maar niet de dansvloer op en laat ik me vallen op één van de barkrukken. Misschien als ik wat alcohol binnen heb gaat het wat beter.

Na twee bekers leeg te hebben gedronken komt Mathias naar me toe. Hij kijkt nerveus uit zijn ogen. "Jake.." zegt hij zacht, maar hard genoeg dat ik het kan horen. "Wat is er?" Vraag ik en draai me wat meer naar hem toe. "Er is hier iemand die je waarschijnlijk niet had verwacht.." "Wie?" vraag ik. "Nicole." "Nicole is hier?" zeg ik en sta blij op. "Jake, wacht nou even." Roept hij me nog na maar het is al te laat. Mijn ogen vallen op twee zoenende mensen. Oliver en.. Nicole. Mijn hart breekt in twee. Hoe kan ze? Woedend loop ik naar ze toe. "Jij!" roep ik hard. De twee verbreken het contact tussen de lippen en draaien zich om naar mij. Voor ik het weet slaat mijn vuist hard tegen het gezicht van Oliver. "Ik wil jullie nóoit meer zien!"

"Jake!" roept Nicole me na maar ik kijk niet naar haar om. Pas als we buiten zijn en ze haar hand op mijn schouder legt draai ik me om. "Rot op!" roep ik. "Jake, het is niet wat het lijkt." "Oh nee? Dat zeggen ze allemaal. Maar wat was je aan het doen? Je tong in Olivers keel duwen. Er is niks anders gebeurt Nicole!" "Jake, het spijt me maar jij wil helemaal niks meer." "Meen je dat? Dat je is fucking excuus? Ik doe alles voor je, álles. En jij kan niet eens één weekje zonder seks?!" "Hoe kan ik het goedmaken?" "Niet, rot gewoon op." Met een snelle beweging veegt ze over haar wang waar een traan over liep en loopt daarna dramatisch verdrietig weer naar binnen. Net alsof ik net ben vreemdgegaan op haar. Hoe kan ze? Ik klem mijn handen in mijn haar en probeer de tranen tegen te houden. Hard trap ik tegen één van de paaltjes die richting de ingang staan. "Fuck." vloek ik door de pijn. Ik kan nu net zo goed voor een trein springen. Het zou toch helemaal niemand boeien. Gebroken pak ik mijn fiets en fiets richting huis. Ace's huis.

Met tranen in mijn ogen kom ik binnen en tref Ace aan voor de televisie. "Jij bent snel terug." zegt hij zonder op te kijken. Zonder iets te zeggen hang ik mijn jas aan de kapstok en loop langzaam de trap op, maar ik word tegengehouden door Ace die mijn arm vastpakt. Ik draai me naar hem om en mijn ogen staan vol tranen. Zijn gezicht krijgt een geschrokken blik op zich. "Wat is er gebeurt?" Vraagt hij bezorgd. Ik loop een paar tredes naar beneden en sta nu precies op ooghoogte van Ace. "Nicole ging vreemd." zeg ik zacht. Bijna onverstaanbaar. "Wat?" "Nicole ging fucking vreemd!" Roep ik en ren de trap verder op.

Achter me hoor ik Ace naar me toe rennen. Hij grijpt mijn schouders vast waardoor ik probeer mezelf los te trekken wat niet lukt. Hij slaat zijn armen stevig om me heen en ik voel zijn warme ademhaling naast mijn oor. "Het komt goed." Fluistert hij met zijn voorhoofd tegen mijn achterhoofd. "Ik beloof het." Langzaam begin ik rustiger te worden door zijn zachte woorden. Ook mijn ademhaling word weer normaal. "Je verdient haar niet, je verdient veel beter." Zijn sterke armen houdt hij om mijn bovenlichaam terwijl ik al weer rustig ben. Mijn ogen vullen zich met meer tranen en ze vallen op de houten vloer. Nog steeds luister ik naar zijn lieve, zachte woorden. Ik voel me zo veilig in zijn armen. Ik kan zo voor altijd blijven staan.

Maar dan, precies dan maakt hij ze van me los. Langzaam draai ik me om en kijk naar zijn voeten. Niet veel later voel ik een vinger onder mijn kin die mijn gezicht omhoog duwt. Mijn ogen gaan ook omhoog en kijken dan in die van hem. Ze kijken in zijn mooie, blauw-grijze, stormachtige ogen. "Je verdient het aller beste op deze wereld." Fluistert hij als laatste.