it's just a Night ✔

022

Jake's p.o.v.

Met mijn hoofd leunend op mijn arm staar ik uit het raam tijdens Nederlands. Plotseling hoor ik de twee tonen die uit de luidsprekers komen aan de muur. "Wil Jake Foster naar mijn kantoor komen alsjeblieft." Wordt er omgeroepen door de directeur. Zuchtend kom ik omhoog van de tafel en gooi ik mijn rugzak op mijn rug. "Oehhhhh." word er door heel de klas geroepen. "Stilte." Zegt meneer van Dijk streng en ik loop ik stilte het lokaal uit. Treuzelend loop ik door de gangen van de school naar het kantoor van meneer Noble, de directeur van mijn school.

Als ik er eindelijk aan kom klop ik op de deur. "Kom maar." Wordt er geroepen dus open ik de deur en loop naar binnen. "Ga zitten." Ik doe wat hij zegt en ga op de lelijke, rode stoel tegenover hem zitten. "Waarom ben ik hier?" Vraag ik. "Ik heb voorbij horen komen dat je een drugs aan het dealen bent?" Zegt hij vragend. Ik rol met mijn ogen.

"Dat is helemaal niet waar." Verdedig ik mezelf. "Op straat hebben mensen twee zakken in mijn handen geduwd en toen ben ik meegenomen door de politie. Ik werd tien minuten later al vrij gelaten maar dat weet niemand." "Een meisje uit je klas, Mabel Kennedy, heeft het me verteld en ik heb meteen het filmpje van internet laten halen." Mabel? Waarom zou zij mij helpen? "Bedankt." Zeg ik. "Bedankt Mabel, zij is degene die je heeft geholpen." "Zal ik doen." Zeg ik. "Kan ik nu gaan?" "Ja, ga maar terug naar je les." Ik knik en sta dan op.

Nog geen minuut later sta ik op de gang en gaat de bel. Ik ben alleen maar een probleem voor iedereen. Ik had hier nooit moeten zijn. Sloom begin ik naar de aula te lopen. Waarschijnlijk zal Alex bij mijn vrienden zijn dus kan ik daar ook niet heen. Ace wil niet met me praten buiten zijn huis en verder is er niemand. Behalve.. Ik kijk om me heen tot ik het blondharige meisje zie.

"Mabel." Zeg ik en ze kijkt meteen op. "Hey." Zegt ze. Ze loopt naar me toe met een vriendelijke glimlach. "Bedankt voor je hulp met het filmpje." "Je hoeft me niet te bedanken, het was het juiste om te doen." Voor even is het stil en kijk ik een beetje ongemakkelijk naar de grond. "Ik wilde net naar mijn vriendinnen gaan, je mag er wel bij zitten als je wil." "Als je dat niet erg vind." "Natuurlijk niet." Zegt ze en trekt me mee naar de andere kant van de aula.

We stoppen bij een tafel waar drie meisjes aan zitten. Één van de meisjes zit met een koptelefoon op achter haar laptop, en de andere twee zijn druk in gesprek. Als wij aan komen lopen stoppen ze hun gesprek. "Dit is Jake." Stelt Mabel me voor aan de meisjes. "Ruby." Zegt het rood harige meisje van het tweetal. Ze laat me een beetje denken aan Nicole. "Ben jij die jongen van dat drugs filmpje?" Vraagt de ander en wijst naar me met haar grote, scherpe nep nagel. "Sarah." Roept Mabel boos. "Sorry." Zegt ze en laat haar hand weer zakken. Mabel en ik gaan zitten en dan tikt ze het koptelefoon meisje aan. "En dit is Lyla." Stelt Mabel haar voor. Lyla kijkt even op en dan weer terug naar haar telefoon. Maar meteen gaan haar ogen weer naar mij. Ze zet haar grote koptelefoon af en kijkt me verbaasd aan.

"Wie ben jij?" Vraagt ze op een manier waar ik een beetje bang van word. Kan ze niet gewoon haar koptelefoon weer op zetten en verder gaan met waar ze mee bezig was? "Jake." Zeg ik kortaf. "Hm.'' Zegt ze ongeïnteresseerd en ze zet vlug haar koptelefoon weer op. "Ze vind mensen maar niks." Verteld Sarah lachend maar ik kan er niet achter komen of ze een grapje maakt of serieus is. De meiden beginnen een gesprek en ondertussen gaan mijn ogen naar de andere kant van de ruimte. Waar Ace loopt, samen met zijn 'vrienden'.

"Waar zit jij zo over te dromen?" Vraagt Mabel terwijl ze me een stomp tegen mijn arm geeft. Ondertussen volgt Sarah mijn ogen naar de andere kant van de ruimte. Ze kijkt me daarna vragend aan. "Waar kijk je naar?" Vraagt ze. Ik word nu al gek van deze mensen. "De muur." Verzin ik. "Wat doe je hier eigenlijk?" Nu is het Ruby die praat. "Zitten."  "Lekker enthousiast." Zegt ze en kijkt weer naar haar broodje die voor haar op de tafel ligt. "Jongens." Zegt Mabel geïrriteerd. "Kan het wat gezelliger?" "Oké oké, we stoppen al." Zegt Ruby voor haar en Sarah. Ondertussen kijk ik toe hoe Lyla agressief op haar telefoon tikt.

"Mag ik je nummer?" Vraagt Ruby na een tijdje stilte. "Ruby!" Roept Mabel. "Wat? Als we vrienden moeten zijn mag ik toch best zijn nummer vragen." "Prima." Antwoord Mabel. "Volgens mij is hier iemand jaloers." Lacht Sarah. "Helemaal niet." Roept Mabel. Deze drie meiden zijn nog erger dan duiven die ik de ochtend op je raam lopen. En geloof me, die zijn verschrikkelijk. "Geef me je telefoon." Commandeer ik Ruby. Ze pakt haar telefoon uit haar zak en ontgrendeld hem. Als ze bij haar contacten is geeft ze hem aan mij. Ik type mijn nummer in en geef hem daarna terug. "Zet me maar in een groep en dan hebben jullie mijn nummer ook." "Oké." Antwoord Ruby.

Voor een lange tijd zeg ik niks en luister een beetje naar het niet interessante gesprek tussen Ruby en Sarah. "In welke klas zit je eigenlijk?" Vraagt Sarah plotseling waardoor ik naar haar op kijk. "Dezelfde als Mabel, vwo5B. Jullie?" "Lyla en ik zitten in vwo5D en Ruby is vorig jaar blijven zitten waardoor ze in vwo4D zit." Verteld Sarah. "Moet dat nou?" Zegt Ruby boos. "Niet iedereen hoeft te weten dat ik ben blijven zitten." "Je kon er niks aan doen, je bent de helft van het jaar ziek geweest." "Een half jaar?" Vraag ik verbaasd. Ruby knikt. "Ik was elke dag zo moe dat ik bijna niet naar school kon, daarom ben ik blijven zitten." "Wat erg." "Het maakt niet uit, het gaat nu prima." "Gelukkig."

En dan gaat de bel. "Laten we gaan." Zegt Mabel en tikt Lyla aan. "Huh?" Vraagt ze. "We moeten naar de les." Zegt Mabel. "Oh ja, natuurlijk." Met zijn vijfen lopen we de aula uit en gaan dan allemaal naar onze klas.