it's just a Night ✔

027

Jake's p.o.v.

"Jake ik ga." Roept Ace vanaf beneden. "Ik ben bijna klaar." Schreeuw ik terug. Ik strik snel mijn laatste schoenveter en duw dan mijn telefoon in mijn broekzak. Snel loop ik de gang op en daarna de trap af waar Ace op me staat te wachten. Ik grijp mijn jas van de kapstok en loop terwijl ik hem aan trek met Ace de deur uit. Als ik mijn jas eindelijk aan heb staan we al voor de deur. Ik had mijn jas niet eens mee hoeven nemen aangezien het feest bij Ace's buren is.

Hij belt aan en na een paar minuten later doet een meisje met donkere krullen de deur open. "Hey." Zegt ze blij en geeft Ace een knuffel. "En jij moet Jake zijn." Ik knik en pak dan haar hand vast. "Allison." Zegt ze met een glimlach en ik schud haar hand. "Kom." Zegt ze en laat ons binnen. Er zijn niet heel veel mensen maar het ziet eruit als een gezellig feestje.

"Wie hebben we hier?" Ik kijk om en zie een jongen naar ons toe lopen. Hij gaat naast Allison staan en slaat zijn arm om haar heen. "Ace en zijn vriend Jake." Zegt ze en kijkt hem glimlachend aan. "Dean, vriend van Allison." Stelt hij zichzelf voor. "Vriend-je?" Vraag ik. Hij knikt en meteen voel ik een hele opluchting door me heen gaan. Allison is dus Ace's nieuwe vriendin niet. "Ik ga even wat drinken halen, wil je ook wat?" Vraag ik aan Ace. "Ik pak zo wel." Antwoord hij dus loop ik naar de tafel met drankjes en plof daarna neer op de bank. Ik ken hier verder niemand dus besluit ik maar gewoon in mijn eentje op de bank te gaan zitten. Het lijkt me ook niet zo'n goed idee om als een hondje achter Ace aan te gaan lopen.

Niet veel later komt er een meisje naast me zitten. "Hey." Zegt ze. Voor een moment kijk ik naar haar om. Ze kijkt dof uit haar ogen en het lijkt alsof ze al vijf flessen alcohol leeg heeft gedronken. "Hoi." Zeg ik terug en voel daarna een hand op mijn arm. "Jij ziet er goed uit." Zegt ze en ik kijk haar een beetje afkeurend aan. Ze begint over mijn arm te wrijven terwijl ik weer voor me uit kijk, naar Ace. Hij staat te praten met een meisje. Ik staar ze aan terwijl ze lachen en kletsen. Een jaloers gevoel gaat door me heen. Ik schrik op als ik de warme adem van het meisje naast me in mijn oor voel en daarna gefluister hoor. "Ik weet wel een plekje waar we samen heen kunnen." Zegt ze. Ik kijk haar weer afkeurend aan en schud dan mijn hoofd. "Nee dank je." "Kom op, het wordt leuk." "Mijn antwoord blijft nee." Verslagen zucht ze en staat dan op om weg te lopen. Als ik voor de zoveelste keer naar Ace kijk en hij nog dichter bij het meisje staat ben ik er klaar mee. Zonder nog iets tegen iemand te zeggen loop ik naar de voordeur. Ik pak mijn jas van de kapstok en loop de deur uit.

"Waar ga je heen?" Roept hij me na. "Naar huis." Zeg ik. "Nu al?" Vraagt Ace. Ik zeg niks meer en ben gelukkig al bij de voordeur. Ik open hem met mijn sleutel en loop maar binnen. "Wat is er met je?" Vraagt hij en ik draai me om met een boos gezicht. Ik wil van alles zeggen maar ik kan de woorden niet vinden voor de zoveelste keer. Ace loopt ook naar binnen en sluit de voordeur achter zich.

"I-ik.." Meer krijg ik mijn keel niet uit. Ace loopt dichter naar me toe en ik kan alleen maar de grond staren. "Waarom doe je elke keer alsof er nooit iets gebeurt is?" Zeg ik zacht. "Waar heb je het over?" Vraagt hij. "Elke keer als ik naar je kijk zie ik je weer met een nieuw meisje." Mijn ademhaling gaat snel en mijn borstkas snel op en neer. Ace legt zijn handen op mijn wangen en onmiddellijk word ik rustiger. Zijn aanrakingen maken me rustiger. "Het maakt me kapot." zegt hij zacht. Ik kijk hem vragend aan. "Het maakt me kapot dat ik zo veel om je geef." Hij fluistert bijna. Waarom zegt hij dit opeens? Voor heel even gaan mijn ogen naar zijn lippen maar dan alweer meteen terug naar zijn ogen. Ik zie nu ook zijn ogen naar mijn lippen kijken. "We kunnen het proberen." Stel ik zacht voor maar Ace denkt daar anders over. Gelijk haalt hij zijn handen weg en draait zich met zijn rug naar me toe.

"Dat kan niet." zegt hij en ik hoor zijn stem breken. Ik leg zijn hand op zijn schouder en draai hem naar me om. Ik kijk in zijn verdrietige, tranige ogen. Meteen kijkt hij weer van me weg. Is hij zo bang voor zijn vrienden? "Waarom niet?" Vraag ik zacht. Ik pak zijn hand vast en hij voelt koud aan. Niet lang heb ik de tijd om het te voelen want meteen trekt hij de zijne uit mijn hand. "Ik mag niet om je geven." Zijn stem is gebroken. "Dan heb ik niks meer." "Ace.." "Het kan niet!" Roept hij en draait zich weer naar me om. "Ik ben een verschrikkelijk mens, ik zal al mijn vrienden kwijt raken en dan heb ik niemand meer." "Je bent geen verschrikkelijk mens. Ik weet dat je bang bent maar dat hoeft niet." Ace kijkt me stil aan met tranen in zijn ogen. "Je moet Finn gewoon vergeten."

"Je vrienden zullen me haten, voor wat ik Mathias aan heb gedaan. Hij zal me nooit vergeven. Hij haat me." "Ze zullen je vergeven, zoals je mij hebt vergeven omdat ik van die brug af wilde springen." Ik voel nu ook tranen in mijn ogen ontstaan maar ik slik ze meteen weer weg. Voorzichtig ga ik dichterbij hem staan en grijp me vast aan zijn shirt. "Ik hou van je." Zeg ik zacht.
Voor ik het weet zitten zijn lippen tegen die van mij. Ik kus hem terug en trek hem nog dichter naar me toe. Zijn handen rijken naar mijn gezicht. Terwijl onze lippen over elkaar bewegen duwt hij me een hoek in. Ze verbreken even het contact en ik open meteen mijn ogen.
Hijgend kijken we naar elkaar.

Zijn lippen komen weer dichterbij, bijna zodat hij de mijne weer aanraakt. Inplaats van zijn lippen opnieuw tegen die van mij te drukken laat hij zijn voorhoofd tegen mijn voorhoofd steuenen. Ik sluit mijn ogen en probeer weer normaal te ademen. "We kunnen het proberen." Fluistert hij. Zijn stem is zo aantrekkelijk.

Opnieuw drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik kus hem gulzig terug terwijl ik het eerste knoopje van zijn bloes open te maken. Zijn handen glijden van mijn wangen naar zijn bovenlichaam om me te helpen. In één beweging, zonder verder de knoopjes open te hebben gemaakt, ligt zijn bloes op de grond. Ik duw hem naar achter zodat hij op de bank valt en trek dan ook mijn eigen shirt over mijn hoofd. Langzaam klim ik op hem en druk dan mijn lippen weer op de zijne.