Το χρώμα του θανάτου

5

Όταν έφυγε γέμισε ένα ποτήρι παγωμένο νερό κι άρχισε να το πίνει αργά φέρνοντας στο νου του κομμάτια από τη συνομιλία η οποία είχε μόλις τελειώσει. Πάντα το έκανε αυτό, το χρειαζόταν παρά τις αναλυτικές του σημειώσεις. Όμως τούτη τη φορά δεν πρόλαβε να σκεφθεί και πολλά γιατί τον διέκοψε η Λόρι που μπήκε με φόρα στο γραφείο.

-μπορείς να μιλήσεις με το Ντικ; Λέει πως είναι σημαντικό.

-Προφανώς και μπορώ. Το βλέμμα που της έριξε ήταν αδικαιολόγητα σκληρό αλλά εκείνη αφού βιάστηκε να του το ανταποδώσει βγήκε ξανά από το γραφείο χωρίς να απαντήσει.

Πήγε ξανά και κάθισε πίσω από το γραφείο σηκώνοντας το τηλέφωνο την ίδια στιγμή.

-τι έχεις για μένα;

-Κάτι παράξενο κι ενδιαφέρον νομίζω.

-δηλαδή;

-μια τουαλέτα, μια πανάκριβη τουαλέτα στην πραγματικότητα. Μαύρη δαντελένια γεμάτη μικροσκοπικές πέτρες που μάλλον δεν είναι ψεύτικες.

-Και λοιπόν; Όλες οι γυναίκες κάποτε αγοράζουν μια δυο τέτοιες όταν μπορούν να τις αντέξουν οικονομικά. Και η κοπέλα αυτή μάλλον μπορούσε αν κρίνω από το σπίτι της.

-Προφανώς, αλλά το θέμα είναι πως η τουαλέτα αυτή βρέθηκε σκισμένη μέσα στο κουτί της.

-τι;

-Ναι, αυτό ακριβώς. Και δε νομίζω να την έσκισε η ίδια, εκτός αν δεν ήταν πολύ καλά κι ακόμη δεν έχουμε σοβαρές ενδείξεις για να ισχυρισθούμε κάτι τέτοιο, τι λες;

Ο σαρκασμός ήταν λεπτός αλλά δεν του διέφυγε.

-Πού τη βρήκατε;

-στη ντουλάπα της. Ήταν στο πίσω μέρος ενός ραφιού γεμάτο με τσάντες και παπούτσια. Κι έχω κι άλλα, δεν τελείωσα ακόμη.

-λέγε τότε.

-τα παιδιά ψάχνουν το κινητό και τον υπολογιστή της όπως ξέρεις αλλά αυτό θα πάρει λίγο χρόνο. Όμως μέσα στις αποθηκευμένες φωτογραφίες που υπήρχαν στη συσκευή υπήρχε και μια στην οποία η κοπέλα φορούσε αναμφίβολα αυτή την τουαλέτα.

-θέλω να τη δω.

-θα την έχεις. στην πραγματικότητα νομίζω πως ήδη σε περιμένει στα εισερχόμενα.

Τα δάκτυλα του Γουίλιαμ κινήθηκαν αστραπιαία και σε ένα λεπτό η φωτογραφία μιας όμορφης νεαρής γυναίκας εμφανιζόταν στην οθόνη μπροστά του.